Zo zo! Wat een commotie heeft mijn simpele vraag teweeg gebracht! Een gepassioneerd stel, die pijprokers
!
Marco big-ben schreef:Thee roken daarentegen, is een stuk slechter, omdat de stukjes thee veel fijner zijn dan tabak, hierdoor zullen deze stukjes ook in je longen belanden samen met de rook. De rook zal nog grotendeels je longen verlaten als je uitblaast, maar de stukjes thee die ook mee je longen in gezogen worden, zullen dit niet doen. Dit maakt thee roken een stuk slechter voor je dan tabak.
Ik denk dat er wellicht sprake is van een misverstand. Ik was nooit van plan de rook door mijn longen te laten passeren. Dat doe ik nu ook niet met het 'gewoon' pijproken. Dus er is nauwelijk sprake van CO/CO2 die mijn longen bereikt. Daarnaast gebruik ik geen gruis uit een pickwickzakje (kom nou!). Ik heb het over bladeren, al dan niet licht bevochtigd. Het gruis (van zowel de tabak als de thee) dat zich toch een weg baant mijn slokdarm/luchtpijp in zal worden afgevangen door de vele miljoenen trilhaartjes die daar uitstekend werk leveren. Net zoals alle miniscule deeltjes die ik hier in het midden van stad inademen worden uitgefilterd.
dinck schreef:Bij roken komt altijd een behoorlijke portie CO vrij* dat zich bindt aan het hemoglobine. Het is gevaarlijk omdat het zich makkelijker bindt dan zuurstof, waardoor het lichaam zuurstof tekort komt. Maar, het proces is juist wel reversibel!
Het klopt wat dinck zegt. Ter aanvulling, zodat het misschien nog iets beter begrepen wordt: aan homoglobine binden zich zuurstofmoleculen. Door de vorm van koolstofmono-oxide (CO) kan dit molecuul zich echter ook binden op de plaats waar normaal zuurstof zou binden. Het probleem is dat het niet op dezelfde manier bindt, waardoor het hemoglobinemolecuul 'verbuigt'. Het is dan niet meer in staat zuurstof op te nemen of af te geven. Daardoor 'stikt' iemand die koolstofmono-oxidevergiftiging heeft, terwijl hij nog gewoon met de longen kan ademen. Koolstofmono-oxide is echter een instabiel molecuul dat de neiging heeft om uit elkaar te vallen. Door zuurstof toe te dienen (of gewoon door te ademen) wordt dit proces versneld. Daardoor komt het los van hemoglobine en is het probleem opgelost. Met andere woorden: koolstofmono-oxide is enkel gevaarlijk wanneer er zo'n grote hoeveelheid is dat het lichaam een ernstig zuurstofgebrek krijgt. Dat lijkt me nogal veel gevraagd van een eenvoudig pijpje
.
teunis schreef:@Nicnomz,
Waarom stuur je geen mailtje naar een tabaksfabrikant met de vraag?
Als ze ontdekt hebben dat rum, whisky en koffie in tabak kunnen, en er geen tabak met thee is, zal dat een reden hebben. De blenders weten ongetwijfeld waarom.
Succes.
Goed idee! Ga ik zo even doen.
Marielle32 schreef:Heel iets anders ik ben ook een verstokte thee drinker en ik probeer bij mijn pijptabak de beste thee te zoeken en heb nu een super
Combi bevonden ! De peterson special 2014 en pinacolada thee ! Tegek !
Ohh, gadverdamme! Thee met een smaakje! *huivert*
Het spijt me Marielle, maar dat vind ik zo vies! Ik ben net als dinck een purist. Losse bladeren, zwarte thee op 95 graden, groene thee op/rond de 80 graden (anders wordt 'ie bitter), witte thee 70 graden. Het liefst natuurlijk gezuiverd water, want kalk uit water bindt zich aan de tannines in de thee en die veranderen daardoor het aroma. De enige thee met smaak die ik lekker vind is echte Earl Grey en Jasmijn. Maar goed, ieder zo zijn smaak! Als jij er van kunt genieten dan is het prima. Overigens vind ik zelf de combi tussen een wat sterker gezette groene thee (niet bitter, alleen wat langer laten trekken) en een lichte tabak erg lekker. Wanneer je last krijgt van een tongbite even een slokje hete thee naar binnen en daarna smaakt de pijp overheerlijk! Een andere goede kandidaat is Lapsang Souchong, een gerookte thee. Deze thee is krachtig en heeft een rokerige smaak. Wellicht een compagnon voor Latakia?
Voor degene die er in geïnteresseerd zijn hier een korte anekdote over theegewoontes in Nederland en Engeland. Dit verhaaltje heeft me altijd kunnen bekoren.
Heb je je ooit afgevraagd waarom Engelsen hun thee zo zwart drinken, terwijl Nederlanders veel meer van de thee met smaakjes zijn? Dat gaat schijnbaar terug op de koloniale tijd. Engeland was vooral actief in India en omstreken, terwijl Nederland al heel vroeg een sterke handelsband had met China en Japan. India staat bekend om zijn krachtige, zwarte theeën: Assam, Darjeeling (die overigens ook heel licht kan zijn) en Ceylon*. In China en Japan draait het daarentegen veel meer om de groene thee, al dan niet vermengd met verschillende soorten bloemen en kruiden, korter of niet gefermenteerd en/of gestoomd (in Japan). Deze theeën zijn veel aromatischer, 'bloemiger' en lichter. Deze theesoorten werden uiteraard geïmporteerd naar het thuisland en zodoende drinken we eeuwen later nog steeds de thee die onze voorouders uit het verre Oosten voor ons mee hebben genomen.
(* extra detail: de Engelse gewoonte om melk in de thee te doen stamt waarschijnlijk ook uit India, waar het een gewoonte is om bijvoorbeeld bij Chai thee met melk, suiker en kruiden te mengen tot een zoete drank. Een andere mogelijke oorsprong is het bijmengen van yakboter door herders uit het noorden van India.)
Nóg een leuk verhaaltje? Nou vooruit, hier komt 'ie:
Lapsan Souchong is een theesoort uit China (een zwarte, wel te verstaan). Deze thee wordt gerookt boven een vuur van dennenhout en -naalden, waardoor het een rokerige smaak krijgt. Het verhaal gaat dat de theeboeren uit een dorp in de Wuyi-regio in China net hun thee hadden geoogst en begonnen waren aan het drogings- en fermentatieproces, toen er een vijandig leger aan de horizon verscheen. De boeren moesten vluchten, maar wilden hun dure oogst niet zomaar opgeven. De thee werd in vaten gestopt en het geheel werd begraven. Halsoverkop vluchtten de arme boeren de bergen in.
Het leger trok verder en de boeren keerden terug naar hun dorp. Ze groeven de vaten op. Helaas was er te weinig tijd om de thee op gebruikelijke wijze te drogen. Om het droogproces te versnellen, stookten ze daarom vuren van dennenhout en droogden de thee daarboven in mandjes van bamboe. Toen ze het eindresultaat proefden waren ze onaangenaam verrast. Walgelijk! Smerig! Een hele oogst mislukt! De boeren hadden flink de pest in. Het lot wilde dat er op dat moment een Nederlandse handelaar het dorp bezocht. De boeren vertelden hem het verhaal en boden hun excuses aan dat ze niets te verkopen hadden. De handelaar - die wist dat Nederlanders wel van een stevig kopje hielden (denk ook aan koffie) - rook een buitenkansje. Hij kocht de hele handel voor een prikje op en verscheepte het naar Nederland. De thee was daar een doorslaand succes. Sindsdien produceren de boeren in Wuyi deze thee voor de hele wereld. Zelf drinken ze het echter niet: ze vinden de smaak nog steeds niet te pruimen. Maar ja, Chinezen zijn net als Nederlanders handelaars. Als er wat te verdienen valt, vinden ze het best dat die gekke Nederlanders van die vieze thee drinken.
heb, zijn ceylon, Earl Grey, pai mu tan, sencha, darjeeling en groene jasmijn. Met name de Earl Grey trekt me voor dit experiment: dat is een uitstekende thee die door mijn lokale theewinkeltje hier in Amsterdam handmatig wordt behandeld met bergamotolie. Geurig en rijk van smaak 
! Heel wat anders dan die rommel die ze in de supermarkt verkopen, waar doorgaans sinaasappelolie (of nog erger: sap of kunstmatig aroma!) wordt gebruikt. Ik ga er meteen maar een kopje van zetten 
