In meerdere geschriften stuitte ik op het zogenaamde 'huwelijk' tussen pijp en tabak.
Destijds vond ik dat behoren tot de hogere sferen van hogere Heren en kon ik me er theoretisch wel wat bij voorstellen, ondanks het feit dat dit begrip nog niet een deel van mijn eigen ervaringstraject was geworden.
Hell, ik had nog veel teveel te ontdekken over hoe je überhaupt een pijp fatsoenlijk behoorde te roken en er op correcte wijze het maximale genot uit kon halen.
Dan praat ik nog niet eens over de gigantische diversiteit aan tabakken met evenzovele intrinsieke kwaliteiten en eigenaardigheden.
Inmiddels ben ik 36 jaar verder op dit pad der edele rookkunst en moet mij uiteindelijk toch e.e.a. van het hart betreffende deze materie en principiële insteek...
Er zit wel degelijk een kern van waarheid in.
Gaandeweg heb ik in de loop der jaren ontdekt dat sommige tabakken veel beter tot hun recht komen in bepaalde pijpen met specifieke ketel-dimensioneringen/rookeigenschappen en ook dat je niet lukraak in dezelfde pijp allerlei tabakken kunt afwisselen.
Dat leidt uiteindelijk alleen maar tot verwarring en vertroebeling van smaak, ja zelfs tot mogelijke afkeer van een bepaalde pijp of tabak, louter en alleen omdat je op dat moment de hele bende door elkaar aan het goochelen bent.
Vergelijk het maar met koken; wanneer je de hele santekraam aan kruiden uit je keukenkastje in je saus flikkert krijg je een ondefinieerbare brij waar je van over je nek gaat!
Wat zijn dan de principes waar je je aan moet houden op dit vlak?
Zijn er richtlijnen?
Jazeker, die zijn er wel degelijk, en gelukkig maar
Voorbeeld: De meesten van onze forumleden zijn bekend met de zgn. 'Latakia-ghost', i.c. een pijp waarin je een Latakia-houdende tabak hebt gerookt zal deze smaaknuance ook weer gaan afgeven bij de volgende rookbeurten uit dezelfde pijp.
Dit geldt evenzo voor sterk gearomatiseerde tabakken...
De meer neutralere tabakken zijn vergevingsgezinder en beïnvloeden een pijp in mindere mate qua restsmaak en verwarringsverschijnselen.
Daarom schuilt er toch een gefundeerde kern van waarheid in dit principe van het 'Heilige Huwelijk tussen Pijp en tabak'.
Ik heb door de ervaringsjaren heen en door toevallige gelukstreffers mijn eigen ontdekkingen mogen doen op dit vlak en dat heeft ertoe geleid dat ik nu binnen mijn eigen collectie van een kleine 80 pijpen een aantal zeer specifieke huwelijken heb weten te realiseren.
Dat zijn optimale combinaties van weergaloze genotsverschaffing gebleken.
De grove verdeling tussen Latakia's, Flakes en Aromatics is in eerste instantie een ruw maar desalniettemin bruikbaar uitgangspunt hierin.
Verdere definiëring en totstandkoming van 'het huwelijk' bleek in mijn geval een traject van trial-and-error, gewoon uitproberen dus...
Het heeft in mijn situatie ertoe geleid dat ik momenteel ruwweg de helft van mijn pijpen strikt toegewezen heb aan specifieke tabakken en er ook niks anders in rook!
De rest van de collectie staat nog ontvankelijk en open voor definitieve invulling, is dus nog 'vrijgezellig'
Het geheel kenmerkt zich toch met een helder karakter;
De pijpen van Engelse/Ierse afkomst zijn nagenoeg allemaal gereserveerd voor Latakia's (mogelijk geïnduceerd door de oliekokerij van de ebouchons).
De Deense dames flirten bijna allemaal met diverse aromatics en flakes (slechts 1 Winslow en 1 Sorensen voor Latakia's).
De Big Ben brigade volgt datzelfde pad van aromatherapie en flakerij.
De Italianen en Duitsers zijn wisselend toegewezen en deels vacant.
Typisch...
Ook qua model openbaart zich in mijn verzameling een soort fenomeen;
Billiard en Pot modellen bijvoorbeeld zijn ruim vertegenwoordigd en geprefereerd in de Latakia-divisie.
Ruimketelige freehands vinden hoofdzakelijk hun ideale partner in aromatische tabakken.
Smallere ketels blijken mijn smaakpapillen beter te strelen met flakes...
Het zal allemaal wel een wetenschappelijk onderbouwde reden hebben maar WTF,
het is mijn heerlijke ontdekkingsreis waarin een succesvol huwelijk een mooie kroon op zowel de pijp als de tabak is!
Aldus sprak uw Magus zijn opinie in deze...
