Mijn echte naam is Sander, bouwjaar 1978 en woonachtig te Eindhoven. Jaren geleden (en nu moet ik echt gaan graven in m'n geheugen... 't zal inmiddels wel ruim 10 of 12 jaar geleden geweest zijn) ben ik begonnen met pijproken. Daarvoor rookte ik heel af en toe wel eens een sigaartje van mee van m'n vader, en vooral op gelegenheden en concertjes endergelijke. 't was ergens bij een kampvuurtje dat iemand mij een maispijpje aanbood, met de mededeling dat ik het best eens mocht proberen, moest het wel zelf stoppen. Nou dat was nou niet echt een succes, geloof dat ik er wel een heel doosje lucifers aan verbruikt heb toen, maar goed de smaak daarentegen die beviel me juist wel goed! Beter dan die scherpe sigaartjes van m'n vader. Ik dus paar dagen later als begin 20-er naar de tabak speciaalzaak voor een pijp. Hmmm... dat ziet er toch wel oudbollig uit eigenlijk, zo'n pijp... Dus maar voor een Tattoo pijpje in het blauw (of was 'ie bordeauxrood?). Eenmaal thuis (ja toch ruim 12 jaar geleden of 13...) keken m'n ouders me maar raar aan toen ik m'n nieuwe aanwinst tevoorschijn haald, Wat had die zoon van hun nou weer aangeschaft? Ze konden er wel om lachen
In het begin was het maar vreemd om de pijp in gezelschap tevoorschijn te halen, wie rookt er nou pijp? Een echt soepel ging het ook allemaal niet in het begin. Maar goed, op een gegeven moment kwam iemand die nog wel ergens een pijp had liggen, een 'echte' (en dan bedoel ik eentje die er ook uitziet als een pijp) en dat zag er toch wel beter uit dan dat rare geval van een tattoo pijpje... en zo kwam het dat ik uiteindelijk na een jaar of twee stug doorroken toch een verzameling had van een stuk of 14 pijpen, ok, toegegeven een aantal 'mandjes pijpen' meegeteld, maar ook wel wat betere met drie favorieten, een zwarte Petersons, een rode Chacom Pilot, en een curchwarden van Petersons.
Na enkele jaren uitsluitens pijp roken slopen langzaam de zoete sigaartjes er tussen, Ritmeester Moods, die rookten wel wat makkelijker tussendoor, in pauzes enzo, en zo gebeurde het steeds vaken dat m'n pijpen lange tijd, en steeds langere tijd stil bleven liggen. En uiteindelijk alleen nog maar lagen te verstoffen. De sigaartjes gingen er wel goed in, en uiteindelijk ging er een doosje van 20 stuks zonder filter in twee dagen doorheen, dat werd wel heel duur... Op dat moment ben ik maar aan de shag gegaan, javaanse jongens 3/4 en zo gebeurde het dat ik, tot vorige week, een buil per twee dagen leeg rook. Het roken was ik wel beu inmiddels, maar ooit had ik er juist zo'n plezier in! Ja, dat plezier wilde ik weer terug! En zodoende mijn pijpen collectie weer bijelkaar gezocht en afgestoft. Heb ze allang niet meer alle 14 die ik had, maar toch nog wel een stuk of 6 rookbare pijpen. (De Tattoo uit het begin van m'n post had ik overingens al een paar maanden na aanschaf weggegeven aan iemand die dat ding wel wilde hebben, al was het niet voor pijptabak.) En nu sinds een week rook ik weer met plezier met enige regelmaat een lekker pijpje waar ik weer helemaal van kan genieten
Ok, ik ben nu dus niet getopt met roken, wat in eerste instantie wel de bedoeling was, maar wel heb ik weer plezier in roken, en vreemd genoeg geen behoefte meer aan een shaggie...
Misschien nog leuk om te weten wat ik rook: momenteel een buil W.O. Larsen Classics, simply unique. Maar kentucky Bird, Mac Barren original choice en Alsbo Black waren vroeger toch wel mijn faforieten.
Groeten, en als jullie nog andere dingen willen weten, just ask!
culann
