De post is een ministerie op zich, en daarom moet ze niet weggestopt worden in een hoekje.
De rest van het dorp ligt er een beetje schamel bij en heeft weinig uitstraling.
Vanzelfsprekend een aantal pijpenwinkels, maar het loopt er niet bepaald van over.
Intussen stroomt de regen overvloedig.
Twee kruispunten en een paar straten, en toch is het verkeer hels.
De metamorfose van pop tot vlinder is klein bier in vergelijking met de gedaantewisseling die een petanquespeler die een hele voormiddag besteed heeft aan het afpassen van zes voet en twee vingers ondergaat zodra hij zijn voertuig bestijgt.
Aan de grootte van het dorp afgemeten zal hij maximum 800 meter ver rijden, maar toch is ook St-Claude, zoals elke andere franse plaats, vergeven van auto’s en scooters die rondrazen als bankrovers die op de vlucht zijn voor een horde achtervolgers.
Lacroix is onze eerste stop.
Artisanaal aanbod, maar geen foto’s in de winkel !
Het Genod-atelier.
Endorsing door sherpa Galley die een Genod rookt aan de oever van het Tilicho-meer
Een eindje verder in de hoofdstraat vier winkels naast elkaar met verscheidene merken.
En tot slot : kreativiteit leidt tot … een glimlach …
Er is een zeker aanbod, maar het is geen bedevaartsoord waar je naartoe trekt om de pijp van je leven te gaan ontdekken. In seriematige productie kom je weinig wereldschokkende revelaties tegen.
Het is veeleer een plaatsje in de bergen waar je min of meer toevallig stopt om een lekkere quiche te eten.
S
Zo niet, dan is het een erg goede imitatie.
