Om te beginnen barst ik natuurlijk altijd weer in snikken uit als een blik tabak leeg is, maar ik begrijp dat je dat niet bedoelt
Geur is een van onze meest elementaire zintuigen, diep geworteld in de oudste delen van ons brein. Het gevolg daarvan is dat een geur ons ook vele directer kan raken dan iets wat we bijvoorbeeld zien of horen. Een zeep lucht die je ineens terugvoert naar de kleuterschool of het huis van je grootouders, een vlaag parfum die ineens heel sterk en levendig de herinnering aan een bepaalde dame oproept. Die herinneringen zijn dan vaak veel sterker, levendiger en emotioneel sterker dan herinneringen opgeroepen door bijvoorbeeld een oude foto.
Ik ben geneigd te denken dat Old Dublin je ergens aan herinnert, misschien niet eens bewust, en de emoties oproept die bij daarbij hoorde. Niet voor iedereen herkenbaar, maar wel voor sommigen: soms wordt je wakker uit een droom, je kunt je niets van de droom herinneren, maar wel dat het prettig of onprettig was.
Ik heb dat ook met sommige tabakken, bijvoorbeeld met de Mac Baren Scottish Blend die ik laatst had, en al sedert de jaren '70 niet meer gerookt had; ineens waren herinnereingen aan het eind van mijn middelbare schooltijd, inclusief de gemoedstoestand van toen, weer af en toe heel nabij. En terwijl ik het niet heb als ik zelf Coopvaert rook, brengt de geur van iemand anders die Coopvaert rookt me meteen terug naar de zaterdagmiddagen waarop mijn pa zat te studeren met een pijp in het hoofd.