Parker of London een weetje ?

[Godfrey59]

Mischien dat niet iedereen het weet

In de Dunhill Factory gaan de Dunhills die net geen Dunhill mogen heten door kleine implicaties of foutjes naar een andere lijn in hal 2 . Hier worden ze onzichtbaar opgelapt ( wat echt overal gebeurd ) en gaan ze verder onder naam Parker of London .

Zou deze pijp net de Dunhill controle doorstaan hebben zou deze tussen de 300 en 500 Pound kosten . Nu gaat hij weg met een klein onzichtbaar foutje onder de naam Parker of London en heeft deze een verkoop prijs van ongeveer 25 a 40 Pound .

Ik zou zeggen doe er u voordeel mee .


Godfrey

[Readburd]

Er moet ergens op bezuinigd worden en dat zijn naar mijn idee de mondstukken.

In het bezit zijnde van een oude parker (jaren 70 à 80 schat ik in) en eentje van een paar jaar geleden en ook verscheidene opgeknapt, maar er zit een groot verschil in de kwaliteit van de mondstukken i.v.m. Dunhill.

Uit eigen ervaring blijkt dat het eboniet veel sneller verkleurd en met name de nieuwe Parkers zijn lang zo comfortabel niet (lees dik) in de mond in vergelijking met een dunhill.

Beide pijpen zijn echter goede rokers en de dublin sandblast die ik heb heeft een fantastische ringgrain en dat voor €26 nieuw uit de UK.
T.z.t. wil ik hier zelf een nieuw mondstuk voor maken van goede kwaliteit eboniet.

Als je rekening houdt met de "beperkingen", is het inderdaad een zeer goede deal.

[janneman]

Uhm, is Parker of London iets anders dan Parker?
Ik wist wel dat Parker ooir Dunhill seconbds waren, maar ik dacht dat de samenwerking ergens in de jaren '90 beëindigd was toen Dunhill begon met pijpen in Frankrijk te laten draaien. Blijkbaar klopt mijn informatie toch niet helemaal. Ik heb inderdaad nog wel Parker's waar je het Dunhill gehalte aan ziet; zelfde kop, minder perfecte steel (maar die stammen inderdaad uit de jaren '80 en '90).

Als aardigheidje een oud Parker boekje:
http://rebornpipes.com/tag/care-of-a-pa ... e-booklet/

[Dukdalf]

maar ik dacht dat de samenwerking ergens in de jaren '90 beëindigd was

Al veel eerder, dacht ik zelfs. Parker is volgens mij opnieuw geintroduceerd in de jaren '90 na een periode van afwezigheid. Ergens in de familie zit ook een Hardcastle, maar daar weet pipedia vast wel meer van.

[Godfrey59]

Yep ze gingen in dozen met de opdruk : Parker of London. Dunhill Factory made: slight seconds .
Het embleem was de bekende ruitvorm. Ik stond ook even vreemd te kijken daar ik niet op de hoogte was dat dit zo gedaan werdt .

Het schijnt trouwens dat er veel vraag naar deze Parkers is .

Op de stempels die erin gezet worden staat , Parker . London , Briar

Godfrey

[dinck]

Er moet ergens op bezuinigd worden en dat zijn naar mijn idee de mondstukken.

[]

Uit eigen ervaring blijkt dat het eboniet veel sneller verkleurd en met name de nieuwe Parkers zijn lang zo comfortabel niet (lees dik) in de mond in vergelijking met een dunhill.

[]

T.z.t. wil ik hier zelf een nieuw mondstuk voor maken van goede kwaliteit eboniet.

Dat idee dat (somige) duurdere pijpen een mondstuk van beter kwaliteit eboniet hebben, heb ik ook. Niet alleen verkleuren ze veel minder snel maar ook dat vieze smaakje is er niet. Voor sommige fijne pijpen met een minder mondstuk zou ik ook wel nieuwe laten maken, alleen hoe weet je welke kwalliteit het is?

Overigens heb ik ook een Hardcastle prince die ik nauwelijks rook vanwege een slecht mondstuk. Dat is één van de kandidaten voor een transplantatie.

[Readburd]

T.z.t. wil ik hier zelf een nieuw mondstuk voor maken van goede kwaliteit eboniet.

Voor sommige fijne pijpen met een minder mondstuk zou ik ook wel nieuwe laten maken, alleen hoe weet je welke kwalliteit het is?

Wat ik begrijp is dat de (high-grade) artisan pijpmakers allemaal(?) gebruik maken van hoge kwaliteit eboniet (voor minder doen de collector's het niet kan ik mij zo voorstellen). 'German ebonite' (HAM en SEM zijn de 2 fabrikanten) is een vaak gebruikte kwaliteitsaanduiding. Onlangs heb ik begrepen dat er ook goede Japanse eboniet is, maar het fijne weet ik hier niet van.

Je zou dus bij een maker in kwestie moeten informeren welk merk eboniet ze gebruiken. En dat zal waarschijnlijk niet goedkoop zijn aangezien het handgemaakte mondstukken zijn (teminste ik ben geen premolded mondstukken van deze kwaliteit tegengekomen) en niet alleen het materiaal is belangrijk maar ook de uitvoering natuurlijk.
Vandaar ook dat ik het zelf wil gaan leren als een would-be pijpmaker in spé.

[dinck]

T.z.t. wil ik hier zelf een nieuw mondstuk voor maken van goede kwaliteit eboniet.

Voor sommige fijne pijpen met een minder mondstuk zou ik ook wel nieuwe laten maken, alleen hoe weet je welke kwalliteit het is?

Wat ik begrijp is dat de (high-grade) artisan pijpmakers allemaal(?) gebruik maken van hoge kwaliteit eboniet (voor minder doen de collector's het niet kan ik mij zo voorstellen). 'German ebonite' (HAM en SEM zijn de 2 fabrikanten) is een vaak gebruikte kwaliteitsaanduiding. Onlangs heb ik begrepen dat er ook goede Japanse eboniet is, maar het fijne weet ik hier niet van.

Je zou dus bij een maker in kwestie moeten informeren welk merk eboniet ze gebruiken. En dat zal waarschijnlijk niet goedkoop zijn aangezien het handgemaakte mondstukken zijn (teminste ik ben geen premolded mondstukken van deze kwaliteit tegengekomen) en niet alleen het materiaal is belangrijk maar ook de uitvoering natuurlijk.
Vandaar ook dat ik het zelf wil gaan leren als een would-be pijpmaker in spé.

Dat is nuttige informatie, dank je. Ik zou inderdaad wel voor handgemaakte mondstukken gaan, vooral omdat de vorm van sommige mondstukken echt niet fraai is. Als het wat moet kosten dan moet dat maar, het geeft zoveel meer plezier van de pijp als alles klopt. Helaas zie ik mijzelf dat met gewrichtsontstekingen in de vingers niet zelf doen.

[Ribbon]

Wat ik begrijp is dat de (high-grade) artisan pijpmakers allemaal(?) gebruik maken van hoge kwaliteit eboniet (voor minder doen de collector's het niet kan ik mij zo voorstellen). 'German ebonite' (HAM en SEM zijn de 2 fabrikanten) is een vaak gebruikte kwaliteitsaanduiding. Onlangs heb ik begrepen dat er ook goede Japanse eboniet is, maar het fijne weet ik hier niet van.

Is het juist niet zo dat het eerder om een extra handeling gaat die bij hogere kwaliteit eboniet wordt toegepast; namelijk het uitkoken van het materiaal om het overtollige zwavel kwijt te raken? Ik weet dat in ieder geval Bill Taylor van Ashton dit zelf deed. Hij noemde het materiaal vervolgens 'ashtonite'.

Hopeloos off-topic, maar een interessant onderwerp trouwens.

[Readburd]

Wat ik begrijp is dat de (high-grade) artisan pijpmakers allemaal(?) gebruik maken van hoge kwaliteit eboniet (voor minder doen de collector's het niet kan ik mij zo voorstellen). 'German ebonite' (HAM en SEM zijn de 2 fabrikanten) is een vaak gebruikte kwaliteitsaanduiding. Onlangs heb ik begrepen dat er ook goede Japanse eboniet is, maar het fijne weet ik hier niet van.

Is het juist niet zo dat het eerder om een extra handeling gaat die bij hogere kwaliteit eboniet wordt toegepast; namelijk het uitkoken van het materiaal om het overtollige zwavel kwijt te raken? Ik weet dat in ieder geval Bill Taylor van Ashton dit zelf deed. Hij noemde het materiaal vervolgens 'ashtonite'.

Mogelijk was deze stap van uitkoken (of iets anders) nodig omdat ze alleen de beschikking hadden (al dan niet bewust) over een mindere kwaliteit eboniet. Parker, om terug op topic te komen, heeft duidelijk geen extra moeite gedaan

Als je kijkt naar met name de full-time pijpmakers kijken zij heel scherp naar hun tijdbesteding en iedere handeling die extra tijd kost zou ook een navenant voordeel moeten opleveren om de hogere prijs te rechtvaardigen.

Vandaar dat nieuwe artisan pijpmakers zoals je die veel op pipemakersforum tegenkomt, maar ik vermoed ook huidige reeds gevestigde namen, gewoon gebruik maken van de standaard hoge-kwaliteit eboniet. Waarom nog je eigen procede toepassen als er een goede kwaliteit voorhanden en toegankelijk is voor iedereen.

[Dukdalf]

Mogelijk was deze stap van uitkoken (of iets anders) nodig omdat ze alleen de beschikking hadden (al dan niet bewust) over een mindere kwaliteit eboniet.

Voor Taylor was het meer een bewuste stap naar vernieuwing en verbetering, om het probleem van oxydatie voor altijd uit te roeien. Ik moet zeggen dat als ik kijk naar de mondstukken van mijn Ashtons dat hij daar in geslaagd lijkt. Ze zijn iets harder dan het klassieke eboniet maar ze blijven zo zwart als Piet, om het maar zo te zeggen .

[Ribbon]

Wat ik begrijp is dat de (high-grade) artisan pijpmakers allemaal(?) gebruik maken van hoge kwaliteit eboniet (voor minder doen de collector's het niet kan ik mij zo voorstellen). 'German ebonite' (HAM en SEM zijn de 2 fabrikanten) is een vaak gebruikte kwaliteitsaanduiding. Onlangs heb ik begrepen dat er ook goede Japanse eboniet is, maar het fijne weet ik hier niet van.

Is het juist niet zo dat het eerder om een extra handeling gaat die bij hogere kwaliteit eboniet wordt toegepast; namelijk het uitkoken van het materiaal om het overtollige zwavel kwijt te raken? Ik weet dat in ieder geval Bill Taylor van Ashton dit zelf deed. Hij noemde het materiaal vervolgens 'ashtonite'.

Mogelijk was deze stap van uitkoken (of iets anders) nodig omdat ze alleen de beschikking hadden (al dan niet bewust) over een mindere kwaliteit eboniet. Parker, om terug op topic te komen, heeft duidelijk geen extra moeite gedaan

Als je kijkt naar met name de full-time pijpmakers kijken zij heel scherp naar hun tijdbesteding en iedere handeling die extra tijd kost zou ook een navenant voordeel moeten opleveren om de hogere prijs te rechtvaardigen.

Is het dan zo dat de hogere kwaliteit eboniet van tegenwoordig standaard 'uitgekookt' wordt, of is ze uberhaubt anders van samenstelling?

Leuk dat je dat laatste aanhaalt. Laatst las ik een stukje over het eboniet wat werd gebruikt bij James Upshall. Daarvan is bekend dat er bewust werd gekozen om minder tijd aan de mondstukken te besteden omdat dit ten koste zou gaan van de tijd die besteed wordt aan het vervaardigen van de kop. Gevolg: snel oxiderende mondstukken, 1 van de weinige nadelen van de vroegere Upshalls als je het mij vraagt.

Ze wijken daarmee niet veel af van de oudere Parkers die ik heb staan. Pfjoew, toch weer on-topic

Voor Taylor was het meer een bewuste stap naar vernieuwing en verbetering, om het probleem van oxydatie voor altijd uit te roeien. Ik moet zeggen dat als ik kijk naar de mondstukken van mijn Ashtons dat hij daar in geslaagd lijkt. Ze zijn iets harder dan het klassieke eboniet maar ze blijven zo zwart als Piet, om het maar zo te zeggen .

Helemaal mee eens. Bij mijn Ashton (je weet welke) is dit ook het geval.

[dinck]

Hm, dat vraagt om een experiment. Ik zal eens een van mijn ergste mondstukken op het vuur zetten. Zou er iets aan het water moeten worden toegevoegd?

Overigens wordt gewoonlijk zwavel gebruikt bij het vulcanisatieproces, hoe meer zwavel hoe harder het eindproduct. Er kan naast zwavel echter ook seleen woorden gebruikt, wat veel duurder is. Zou dit bij de beste kwaliteit vulcaniet zijn gebruikt?

[Dukdalf]

Ik zal eens een van mijn ergste mondstukken op het vuur zetten. Zou er iets aan het water moeten worden toegevoegd?

Misschien moet de vraag zijn of er wel water moet worden toegevoegd . Gewoon even doorkoken in een pannetje kraanwater zal op de chemische samenstelling weinig effect hebben vermoed ik, maar wel op de vorm van je mondstuk.

[Godfrey59]

Mischien vreemd maar soms heb ik liever een Acryl mondstuk dan Eboniet , veel neutraler van smaak zeker als ze wat ouder worden . Verder zie ik graag een kleur of vlam in een mondstuk wat bij eboniet bijna niet mogelijk is . Ook het verkleuren door uv en zonlicht waardoor er een lelijke geel grijze zwavelzuur aanslag optreed is niet meer van deze tijd.

Gezien wat momenteel kan met moderne kunstoffen en harsen denk ik dat eboniet al lang achterhaald is qua techniek en zijn er zeker betere materialen voor handen. Alleen is er geen markt voor een beter alternatief gezien de kleine afzet.

Eboniet of pararubber is in tegenstelling wat veel mensen denken een goedkoper en makkelijker te maken product als diverse acryl en kunstof soorten ( plastic uitgesloten natuurlijk)


Godfrey

[Dukdalf]

Verder zie ik graag een kleur of vlam in een mondstuk wat bij eboniet bijna niet mogelijk is .

Bij 'Ashtonite' kan het blijkbaar wel:

[dinck]

Nou ja Godfrey, dat hangt dus erg af van het materiaal waarmee begonnen is. Ik heb pijpen van Sasieni en Charatan die deels ouder zijn dan ik (60 jr) die helemaal geen last hebben van bijsmaak en nauwelijks verkleuren - althans niet in het ruime jaar dat ze bij mij in bezit zijn. Een paar legere graden Charatans hebben dit euvel wel, evenals o.a. een oude GBD, de Hardcastle en de Kaywoodies. Daarbij poets ik mijn pijpen echt uiterst zelden.

Of eboniet nou goedkoper is dan acryl vind ik niet ter zake doen. Ik vind het mondgevoel van eboniet gewoon zoveel fijner dat ik er eentueel ook wat extra onderhoud voor over heb.

Wat het vervormen betreft heb je gelijk, Dukdalf, al is dat misschien meer van toepassing op het gebogen prince-mondstuk dan op echte. Water of iets anders, het is de temperatuur die voor de vervorming zorgt. Ik ben daarom wel benieuwd naar dat 'uitkoken', maar dat is natuurlijk weer zo'n pijpenmakersgeheim.

[Dukdalf]

al is dat misschien meer van toepassing op het gebogen prince-mondstuk dan op echte. Water of iets anders, het is de temperatuur die voor de vervorming zorgt. Ik ben daarom wel benieuwd naar dat 'uitkoken', maar dat is natuurlijk weer zo'n pijpenmakersgeheim.

Ook bij rechte zou ik me zorgen maken over vervorming: denk maar aan 'inzakken' zodat je rookkanaal opeens een klein spleetje is of erger nog, geheel verdwenen. Pijpmakers koken het materiaal volgens mij uit voordat er een bewerking is uitgevoerd, dus in grote staven. Ik dacht dat Taylor een soort korf gebruikte die ook als mal diende, van geperforeerd staal waar precies een aantal van die staven in paste.

[Godfrey59]

Verder zie ik graag een kleur of vlam in een mondstuk wat bij eboniet bijna niet mogelijk is .

Bij 'Ashtonite' kan het blijkbaar wel:

i

Klopt maar Ashtonite is eigenlijk niet met eboniet te vergelijken het is een mix van vulcanite en plexiglas en meer kunstof dan pararuber . Maar praat je over top qualiteit mondstukken dan hoort Ashtonite daar in thuis , vele malen beter als eboniet.

Ik heb een Vauen met een dergelijk mondstuk en deze blijft wel mooi van kleur zonder bijsmaak.

Godfrey

[Dukdalf]

Plexiglas in 'Ashtonite'? Weer iets geleerd...

[Massis]

Wat ik begrijp is dat de (high-grade) artisan pijpmakers allemaal(?) gebruik maken van hoge kwaliteit eboniet (voor minder doen de collector's het niet kan ik mij zo voorstellen). 'German ebonite' (HAM en SEM zijn de 2 fabrikanten) is een vaak gebruikte kwaliteitsaanduiding. Onlangs heb ik begrepen dat er ook goede Japanse eboniet is, maar het fijne weet ik hier niet van.

Je zou dus bij een maker in kwestie moeten informeren welk merk eboniet ze gebruiken. En dat zal waarschijnlijk niet goedkoop zijn aangezien het handgemaakte mondstukken zijn (teminste ik ben geen premolded mondstukken van deze kwaliteit tegengekomen) en niet alleen het materiaal is belangrijk maar ook de uitvoering natuurlijk.
Vandaar ook dat ik het zelf wil gaan leren als een would-be pijpmaker in spé.

Vergeet zeker ook NYH (New-York Hamburger Gummi-Waaren Compagnie) niet bij de Eboniet fabrikanten. Onder de pijpmakers die ik ken zijn zijn de grootste leverancier!

Jammer dat zij voornamelijk bulk leveren aan hoge kosten...

[Readburd]

Wat ik begrijp is dat de (high-grade) artisan pijpmakers allemaal(?) gebruik maken van hoge kwaliteit eboniet (voor minder doen de collector's het niet kan ik mij zo voorstellen). 'German ebonite' (HAM en SEM zijn de 2 fabrikanten) is een vaak gebruikte kwaliteitsaanduiding. Onlangs heb ik begrepen dat er ook goede Japanse eboniet is, maar het fijne weet ik hier niet van.

Je zou dus bij een maker in kwestie moeten informeren welk merk eboniet ze gebruiken. En dat zal waarschijnlijk niet goedkoop zijn aangezien het handgemaakte mondstukken zijn (teminste ik ben geen premolded mondstukken van deze kwaliteit tegengekomen) en niet alleen het materiaal is belangrijk maar ook de uitvoering natuurlijk.
Vandaar ook dat ik het zelf wil gaan leren als een would-be pijpmaker in spé.

Vergeet zeker ook NYH (New-York Hamburger Gummi-Waaren Compagnie) niet bij de Eboniet fabrikanten. Onder de pijpmakers die ik ken zijn zijn de grootste leverancier!

Jammer dat zij voornamelijk bulk leveren aan hoge kosten...

Dat is welke ik bedoelde met HAM, NYH is inderdaad de correct naam.

[Readburd]

Eboniet of pararubber is in tegenstelling wat veel mensen denken een goedkoper en makkelijker te maken product als diverse acryl en kunstof soorten ( plastic uitgesloten natuurlijk)

En toch, als je bijv. bij Janzen Pfeifen kijkt, dan kost een meter 18mm zwart Acryl €21,42. Een meter 18mm zwart hoge kwaliteit eboniet (ik meende ergens gelezen te hebben dat het SEM is wat zij leveren) kost echter meer dan het dubbele, zijnde €49,98.

Is het daarmee dan een duurder te produceren materiaal? Het is wellicht een indicatie.

Aan de andere kant, als je kijkt bij de pijpreperateurs, dan is een nieuw acryl mondstuk duurder dan een (standaard?) eboniet mondstuk.

Mogelijk dat het toch van de kwaliteit eboniet afhangt of het duurder of goedkoper is om te produceren?

[Massis]

Eboniet of pararubber is in tegenstelling wat veel mensen denken een goedkoper en makkelijker te maken product als diverse acryl en kunstof soorten ( plastic uitgesloten natuurlijk)

En toch, als je bijv. bij Janzen Pfeifen kijkt, dan kost een meter 18mm zwart Acryl €21,42. Een meter 18mm zwart hoge kwaliteit eboniet (ik meende ergens gelezen te hebben dat het SEM is wat zij leveren) kost echter meer dan het dubbele, zijnde €49,98.

Is het daarmee dan een duurder te produceren materiaal? Het is wellicht een indicatie.

Aan de andere kant, als je kijkt bij de pijpreperateurs, dan is een nieuw acryl mondstuk duurder dan een (standaard?) eboniet mondstuk.

Mogelijk dat het toch van de kwaliteit eboniet afhangt of het duurder of goedkoper is om te produceren?

bij reparatie gebruikt men meestal gegoten vulcaniet prefab mondstukken ipv handgemaakte mondstukken uit eboniet, wat kwalitatief een klein verschil is, maar qua hoeveelheid werk massa's scheelt. Zover ik weet zijn er geen prefab acryl mondstukken dus die worden op maat gemaakt, wat dus tijd kost en duurder is...

[meindert]

Verder zie ik graag een kleur of vlam in een mondstuk wat bij eboniet bijna niet mogelijk is .

Bij 'Ashtonite' kan het blijkbaar wel:

i

Klopt maar Ashtonite is eigenlijk niet met eboniet te vergelijken het is een mix van vulcanite en plexiglas en meer kunstof dan pararuber . Maar praat je over top qualiteit mondstukken dan hoort Ashtonite daar in thuis , vele malen beter als eboniet.

Ik heb een Vauen met een dergelijk mondstuk en deze blijft wel mooi van kleur zonder bijsmaak.

Godfrey

Ik heb een zelf gemaakt pijpje met zo,n mondstuk , blijft idd mooier dan eboniet.
Trouwens ik betaal voor een staaf eboniet (bij Marco Janzen)ongeveer 2 x zo veel dan voor zijn acryl staven,
het is dan wel van goede kwaliteit!