0. Gouden raad van Tante Kaat: rook de pijp vaker. Stelen hebben blijkbaar de neiging los te komen wanneer de pijp niet regelmatig gebruikt wordt. De natuurlijke warmte van de pijpenkop zorgt zelf voor meer grip op de steel.
1. Lijken mij totaal ongevaarlijk:
1.1. Papiertje, aluminiumfolie rond het deel dat de kop in moet.
1.2. De speekselmethode. Met speeksel het deeltje van de steel insmeren dat in de kop gaat en dan onmiddellijk de pijp roken. Het kan ook met kraantjeswater.
2. Lijken mij eerder ongevaarlijk
2.1. Eén laagje teflon (uit de sanitairhandel) rond het deeltje van de steel dat de kop in moet. Bedenking van iemand die dat al eens probeerde : wat als de teflon te erg opwarmt? Komen er (giftige) gassen vrij...? Antwoord : wellicht niet, tenzij het teflon via de verbinding naar de steel in de kop terechtkomt. Teflon heeft een hitteresistentie van 200°C... Bij gewoon opwarmen van de pijp is er dus geen probleem.
2.2. De bijenwasmethode. Dit is de meest populaire oplossing. Het uiteinde van de steel insmeren met een beetje bijenwas, steel terugzetten en onmiddellijk de pijp roken. Zo nodig enkele keren herhalen. De was kruipt in het hout en zorgt voor meer grip op de steel. Er wordt op gewezen dat het "stukjes natuurlijke bijenwas" moeten zijn. Waar vind je die? Het zou ook kunnen met kaarsenvet...
2.3. De nagellakmethode. Het uiteinde van de steel wordt met liefst kleurloze nagellak bijgepenseeld tot de steel weer "pakt". Zorg ervoor dat de nagellak volledig is opgedroogd! Misschien moet dit enkele keren herhaald worden tot de dikte van de laag klopt. Te dikke lagen kunnen er weer af met wat fijn schuurpapier. Geadviseerd wordt nagellak op basis van acryl te gebruiken en niet op basis van aceton. Moeder de vrouw eens vragen naar het verschil...
2.4. De secondenlijmmethode. Idem als de nagellakmethode. Voor je dit doet moet het behandelde oppervlak met alcohol gereinigd worden, anders houdt het zaakje niet. Wie een permanente grip wil, wacht niet tot de secondenlijm droog is
Niet doen natuurlijk, dus wachten tot alles heel safe en droog is en dan zo nodig de laag verdunnen met fijn schuurpapier.3. Lijken mij eerder gevaarlijk
3.1. De formule-1-bandenmethode van Janneman, die hij ook elders op het forum al aangaf... Het uiteinde van de steel wordt ca. 5 seconden rondgedraaid in een vlammetje (van een kaars, aansteker, ...) en daarna krachtig op een hard oppervlak geduwd, waardoor de uiteinde van de steel wat dikker wordt. Het lijkt simpeler dan het is en alom lees je waarschuwingen dat je zo'n steel definitief naar de Filistijnen kunt helpen. Daarom zijn er nog wat bijkomende adviezen te lezen: steek een natte pijpenrager door de steel om te verhinderen dat de steel "ineenklapt"; doe dit nooit met een acrylsteel (die smelt veel sneller dan een exemplaar uit vulcaniet; het aandrukken op een hard oppervlak wordt door sommigen als té gevaarlijk beschouwd en zij adviseren het uiteinde van de steel onmiddellijk te koelen in een glas koud water (zonder aandrukken zou er ook al een uitzetting van de steel te bereiken zijn), enz.
3.2. De diepvrieskist/magnetronmethode. Stop de pijpenkop (sommigen zeggen: de hele pijp, maar dat lijkt me moeilijk) 10 minuten in de diepvrieskist. Kook ondertussen een glas water in de magnetron. Hou het uiteinde van de steel zo'n 30 seconden (voor een doorsneesteel) tot twee minuten (voor dikkere stelen) in het glas kokend water. En dan rap wezen: haal de pijpenkop uit de freezer en zet de steel er onmiddellijk op (zo ver mogelijk aanduwen). Voor deze laatste stap krijg je net 15 seconden : anders is de steel te ver afgekoeld... Pijp onmiddellijk na afloop stoppen en roken. Deze methode werkt alleen met bruyèrekoppen en niet met meerschuim.
3.3. De "professionele" methode. Zoals gevreesd heb je daar een hulpstukje voor nodig, nl. dit, verkrijgbaar op internet, bij Pimo zelf (effe intikken op Google).
Eigenlijk is dit een variant op de vorige methode. Alleen de diepvrieskist is niet meer nodig. Eerst vis je uit welke van de zes (kegelvormige) uitsteekseltjes het best past op je steel en hoever dat stukje ongeveer in de steel verdwijnt. Dan bereiden we ons wederom een glas kokend water, we houden er het stukje steel in dat we groter willen hebben (30 seconden tot twee minuten - zie boven) en maken dan weer gebruik van ons hulpstukje. Zelfde kegelvormige deeltje als straks, maar nu iets verder aanduwen. Klaar. Pijp in elkaar zetten... Eventueel herhalen indien nog niet vast genoeg.
Tot zover mijn overzicht... Ik vond het leerzaam, vooral als je sommige reacties van mensen leest die dit alles al eens probeerden. De verhalen van mislukkingen in groep 3 zijn te talrijk om er met een gerust hart aan te beginnen. Sommigen slagen er probleemloos in een steel te doen splijten...
Alleen de methodes onder 2. hierboven genieten heel wat bijval en lijken wel te werken.
Ik ga dus zelf eerst de gouden raad van Tante Kaat opvolgen en zo nodig nadien eens wat met bijenwas knoeien... Misschien helpt het wel.
) De gesmolten was dep ik op de pijp, met een stukje keukenpapier of'beter nog, met zo'n rubberen kwastje wat ook wel in de keuken wordt gebruikt om een bakblik in te vetten. Dan neem ik een föhn en föhn het teveel aan was van de pijp. Dit vang ik weer op in het schaaltje, kan de volgende keer weer gebruikt worden.
