Tijdens onze minimeeting heb ik deze cassette gerolen met Animalis tegen een pouch Orlick Golden Sliced!
Omdat ik regelmatig enkele weken met vakantie in 't buitenland ben, toch minstens 2 x per jaar maar nog vaker minstens 3 x en dan nog buiten weekendjes ed, ben ik nogmaals gaan overdenken wat ik eigenlijk echt wil als ik niet over m'n eigen pijpenkast, parafernalia en al mijn pijpen kan beschikken. Ik ben geen luxepaardje, maar als het pijproken betreft wil ik een stukje van dat "alles bij de hand en nog netjes geordend ook" gevoel meenemen. Ik wil gewoon altijd beschikken over voldoende keus in tabakken, pijpen, en de juiste parafernalia.
Verwend menneke dat ik ben! Om die reden eens wat gerangschikt, geprobeerd en bepaald wat ik voor mijn idee zoal nodig heb.
Groot denken mag, echter het moet wel allemaal handelbaar blijven, maar hiermee heb ik een 1e indruk over de omvang van het pijpenopberg gedeelte. Het gaat een koffertje worden opgebouwd uit 2 delen. 1 gedeelte voor de pijpen en 1 gedeelte voor de tabakken en parafernalia.
Dus: aan het werk!
Overzicht van het gezaagde materiaal.
2 open kistjes gemaakt die de 2 zijden van de koffer gaan vormen.
Rekening houdend met de schuimrubber die de binnenkant gaat bekleden ter bescherming van de inhoud de definitieve indeling van de beide kofferdelen bepaald.
Ondertussen de stof uitgekozen en aangekocht waarmee de binnenkant gaat worden bekleed. De buitenzijde van de koffer wordt in hoogglans zwart gemaakt en het hang en sluitwerk in vernikkeld staal, dus dat wordt best wel chique denk ik zo!
Morgen het grove schuurwerk en de zaak in de grondverf zetten. Terwijl deze droogt de indeling maken. Zondag dan alles flink plamuren en de afwerklatten in de grondverf zetten. Vanaf maandag kan ik dan alles dusdanig afwerken dat vanaf de dag erop enkel nog 2 x aflakken nodig is. Hierna kan de indeling en schuimrubber en bekleding worden aangebracht.
Beide zijden gegrond.
Indeling grof pasgemaakt en geschuurd.
De beide zijden geschuurd en geplamuurd. Dat vind ik echt het grootste kl**&% werk dat bestaat!!
Hierna nogmaals schuren en gronden. De schuimrubber beschermdelen heb ik al op maat gemaakt. De stoffering wordt anders omdat de gekozen stof te stug is.
Voor het aanbrengen van de zwarte laklagen de gaatjes voor de diverse later aan te brengen onderdelen voorgeboord, zodat deze tijdens het definitieve aanbrengen zonder beschadigingen aan de lak kunnen worden bevestigd.
Nadat voor de diverse onderdelen alles netjes is voorgeboord, is de eerste laklaag aangebracht. Wordt al best een chique kistje van Kiske.
De latten die de beide zijden duidelijk moeten onderscheidden tijdens vervoer en tevens de bevestiging gaan vormen voor het onderdeel dat gaat voorkomen dat alles door elkaar komt te liggen op maat gemaakt. Ik wilde deze latten eigenlijk in ossenbloed rood maken, maar denk ik ze blank aflak of een kleur geef zoals de stoffering aan de binnenzijde word....... Ik ben d'r nog niet helemaal uit!
Hierna de kofferzijden geschuurd met korrel 240 en de 2e laag zwarte lak aangebracht. Vanaf nu wordt er niet meer geschuurd tussen de lagen, enkel ontvet met een amoniak oplossing.
de inkepingen voor de scharnieren in de tussenlatten gemaakt.
De lat aan de onderzijde van de koffer, bij de scharnieren, gelijk gemaakt met de kofferwand zodat deze bij het neerzetten niet wordt beschadigd, maar de koffer op de nog aan te brengen hoekbeschermers rust.
Tevens de inkepingen in de latten aan de bovenzijde van de koffer gemaakt tbv de koffersluitingen.
Hiervoor moest alles een keer worden aangebracht zodat het eindresultaat wat betreft de buitenzijde echt al begint af te tekenen. Om deze reden de hoekbeschermers en de handgreep ook even los op hun plek geplaatst.
Als de koffer open ligt/staat en z'n functie als draagbaar pijpenkabinet vervult geven de afwerklatten een mooi onderscheid tussen het pijpen en het parafernalia/tabakgedeelte. Tevens hebben ze de functie het tussengedeelte dat alles tijdens vervoer op z'n plaats moet houden onder vast te kunnen klemmen. Dit gedeelte wordt bij gebruik van de koffer als kabinet gebruikt om het geheel schadevrij te kunnen plaatsen. Moeilijk verhaal, maar wordt later wel duidelijk.
Ik heb alsnog gekozen voor een donkkerrode afwerking van deze latten, waarna ze tegelijk met de rest van de koffer in tenminste 2 lagen blanke lak worden gezet. Bij gebruik als koffer geven de latten een toevoeging die iemand die geen kennis heeft van wat er in het koffertje zit met een vraag opscheept. Gniffel....
De tussenplaat had ik verkeerd gezaagd, gelukkig te groot dus die opnieuw op maat gezaagd. de zijkanten opnieuw in de grondverf gezet. Ook de afwerklatten in de grondverf gezet. Omdat het zo'n kleine pruldingen zijn zat er meer verf op m'n handen dan op de latten.
Nog 2 lagen rode lak aanbrengen, dan kunnen de latten bevestigd worden. Hierna wordt het geheel nog tenminste 2 x in de blanke lak gezet. Jammer (of gelukkig maar?) dat na elke laag alles 24 uur moet drogen voor ik weer verder kan.
Vandaag de tussenplaat weer netjes bijgewerkt met zwarte lak. Daarna de afwerklatten in de eerste laag rode verf gezet. Afhankelijk van het resultaat, de verf is totaal onverdund aangebracht, morgen nog een laag, anders kunnen we eindelijk beginnen met de blanke lak. Het resultaat vervult me tot nog toe telkens met trots, maar het aantal handelingen om het te bereiken wordt onderhand vervelend. Ik wil onderhand aan de binnenkant beginnen!!!
Aan 1 zijkant van de koffer in hetzelfde rood als de tussenlatten een signatuurtje aangebracht.
Zoals al eerder verteld maak ik dit koffertje zoveel mogelijk met handgereedschap, aan electrisch gereedschap gebruik ik enkel een boormachine en een schuurmachine. Hiervoor gebruik ik veel gereedschap dat ooit van mijn vader is geweest. Mijn vader was vroeger wagenmaker, en na de oorlog is hij als timmerman in de bouw gaan werken.
Dat was de tijd dat bouwvakkers nog alles moesten kunnen buiten hun specialisatie. De timmerman moest bekistingen kunnen maken, profielen en kozijnen moeten kunnen maken en stellen, afbouwtimmerwerkzaamheden kunnen uitvoeren, deuren afhangen, enzovoorts. Echter zij moesten als het werk dat vroeg ook (zij het op kleinere schaal als de echte metselaars, tegelzetters, stucadoors, etc.) kunnen metselen, voegen, stucken, snijwerk maken, schilderen, tegelen, glas snijden en glaszetten, enzovoorts.
Toen ik op m'n 22e van school afkwam, hoefde ik dus weinig meer uit de praktijk op te doen, want mijn vader leerde me al ruim vooraf hoe je pragmatisch kon werken. Hoe je met je gereedschap om moest gaan (ik slijp mijn beitels en zagen zelf en zet deze in het vet als ik ze langere tijd niet gebruik) hoe je nooit met lege handen liep, hoe je ervoor zorgde dat je werk goed was voorbereid zodat je d'r niet van af hoefde, hoe je moest vloeken als je jezelf op je duim sloeg, hoe je af en toe eens afstand moest nemen van je werk omdat wanneer je er met je snufferd vlak boven op zit je het grotere geheel vergeet, hoe je voordat je naar huis gaat ervoor zorgt de boel opgeruimd achter te laten en spullen al klaargezet te hebben dat je de volgende dag weer meteen aan de gang kon, hoe.......
Mijn vader is ondertussen alweer 7,5 jaar dood. Ondanks dat de laatste 10 jaren van zijn leven door zware ziektes hij geen groot deel van mijn leven meer uitmaakte, we deden samen geen klussen meer, we gingen nergens meer naar toe, we gingen niet meer samen vissen, dat kon hij allemaal niet meer, mis ik hem nog vaak. Hij was voor mij nog steeds een anker, hij was er altijd als ik "thuis" kwam. Qua kennis en ervaring was ik hem allang ver voorbij gestreeft, maar toch keek ik erg tegen hem op. Gewoon, vanwege wie hij was, hoe hij was en hoe hij met zijn ziek zijn omging. En natuurlijk, ik heb hem ook wel vervloekt, soms tot aan zijn betovergrootouders aan toe, maar hij was mijn ouwe heer, mijn pa; en ik hield van hem.
Als ik dan zo, in mijn eigen schuur, op zijn oude werkbank en met zijn oude gereedschap aan het werk ben, praat ik ook nog vaak tegen hem. Ik sta te grinniken als ik iets verkeerds doe en waarvan ik weet dat hij dan uit z'n vel zou springen, ik kijk naar boven als iets moeilijks heel goed lukt omdat ik weet hoe trots hij dan op me zou zijn. (hoewel hij me dat nooit zou laten merken, dat hoorde ik veel later via anderen) Ik vraag hem ook wel eens om mee te denken, zo van, hoe gaan we dat nou doen pa?
Omdat ik m'n lijf compleet aan gort heb gewerkt, (veel was niet genoeg dus er werd vooral ook veel, heel veel, in de eigen tijd gewerkt) ben ik van de bouw af gemoeten, ik heb mezelf eigenlijk omgeschoold en doe nu heel ander werk. Dit betekend dat ik helaas ook veel minder met m'n handen kan werken. Dit vind ik frustrerend en verdrietig, want de kennis en het vakmanschap bezit ik nog, maar kan niet meer worden gebruikt om een fatsoenlijke boterham mee te verdienen. Afgelopen jaar heb ik voor het eerst sinds jaren weer eens wat gemaakt, mijn pijpenkast. Dit is me beter gelukt dan ik had verwacht, maar het heeft me veel pijn bezorgd, want 't lijf kan dat echt niet meer. Ondanks alles gaf me het voldoende vertrouwen om ook aan dit koffertje te gaan beginnen en ook nu voel ik veel pijn en moet ik soms echt m'n armen rust gunnen. Het mooiste echter is, dat wanneer ik zo aan het werk ben, ik weer echt even samen met mijn vader ben.
Gisteravond de afwerklatten aangebracht. Helaas is het hout zo verd#mde krom dat ik er toch wat spijkertjes bij moest zetten. Schoonheidsfoutje ontdekt! door de vele lagen lak die voor het aanbrengen van deze latten al benodigd waren, is de afmeting van het kistje wat veranderd. Hierdoor staan de verstekken van de afwerklatten allemaal open pvd! (wat zou pa me uitgelachen hebben) Ik moet erbij zeggen dat ik echt geen zin heb deze latten opnieuw te maken. Als deze op maat zijn gemaakt, moet ik ze nog van 4 lagen grondverf en lak voorzien voor ik ze kan plaatsen en dan ben ik weer een week verder! Ze zijn d'r dus gewoon opgezet. Ik moet de binnenkant maar zo mooi maken dat daar de blikken naartoe worden getrokken.
Vandaag de beschadigingen die zijn ontstaan door het aanbrengen van de afwerklatten bijgewerkt, de spijkertjes met lak aangestipt en de uitwellende lijmresten verwijderd. Eindresultaat van de buitenzijde wordt nu echt zichtbaar. Nu het koffertje lekker met rust laten en vanaf morgen beginnen met de blanke lak!
De eertse laag blanke lak had ik veel te dik opgezet. Resultaat, vreselijke zakkers en een laag die maar niet wilde drogen. Jammer, maar helaas. Ik had ook nog nooit met blanke lak gewerkt en al doende heb ik nu geleerd. Komt goed!
Na enkele dagen deze laag weer weggeschuurd en een nieuwe zwarte laklaag aangebracht. Vanaf morgen opnieuw met de blanke lak aan de gang.
Toch niet stil gezeten! De stof waarmee de binnenzijde wordt bekleed alvast grofweg op maat gemaakt voor de opberggedeelten/vakindelingen. Deze zijn de moeilijkste. De bekleding van de zijkanten van de koffer zijn gewoon rechtoe rechtaan.
Pijpenopberggedeelte, grofweg opgesteld om een beeld te vormen.
Tabak en parafernalia opberggedeelte, grofweg opgesteld om een beeld te vormen.
Detailfoto tabak en parafernalia opberggedeelte.
Gisteren en vandaag heel vroeg de laatste laklagen aangebracht. Ik moest de lak verdunnen met thinner, dus het droogde lekker snel. Resultaat was dat vandaag, dan eindelijk, ik met het binnenwerk en de afwerking kon beginnen! En het ging zo lekker en voortvarend, dat ik hem helemaal af heb!!!!
Alle overgebleven foamgedeelten bekleed.
Aan de zijkanten binnenzijde koffer het beklede foam geplaatst.
Foamgedeelte en vakindeling opberggedeelten geplaatst.
Opberggedeelten bekleed.
Hierna de scheidingsplaat die ervoor moet zorgen dat de inhoud van de beide kofferzijden netjes op zijn plaats blijft tijdens vervoer bekleed.
Eindelijk konden toen het hang en sluitwerk, de handgreep en de beschermhoeken definitief geplaatst worden. Hieronder 2 foto's.
Doordat de 2-zijdig met foam beklede tussenplaat door klemmen alles net jes op z'n plaats houdt, springt de koffer bij het ontsluiten vanzelf een beetje open.
Hierdoor kun je de tussenplaat bij het verder openen tegen 1 zijde aangedrukt houden en het kabinetje helemaal openen.
De beklede tussenplaat wordt om beschadigingen te voorkomen onder het liggende gedeelte van het kabinetje gelegd, het opstaande gedeelte kan tegen een muur of iets dergelijks rusten. Misschien dat ik er nog een kettinkje tussenmaak zodat het zelfstandig open kan blijven staan.
Overzicht pijpengedeelte
Detail overgang pijpengedeelte/parafernaliagedeelte.
Detail pijpengedeelte/ruimte voor ragers.
Ik ben erg trots met het eindresultaat, zodra ik ergens buitenshuis verblijf en ik zet dit koffertje op z'n plaats, zal zodra ik het openmaak en z'n plekje geef, ik direct een gevoel van, ja, ik ben thuis hebben! Dat was mijn streven en dat is me gelukt. Op enkele schoonheidsfoutjes na, denk ik echt een mooi en kwalitatief stukje werk neergezet te hebben. Dit draagbare kabinetje gaat mij nog vaak vergezellen op vele vakanties en er daarbij voor zorgen dat het gek moet lopen wil ik me niet overal thuis voelen!
Hopelijk inspireert dit draadje meerdere mensen om iets wat zoveel voldoening geeft te gaan maken. Hopelijk maken ook zij er dan een draadje van zodat ik daarvan mee kan en mag genieten!
_________________
Er is maar 1 ding fijner dan pijproken. Zelfs als ze iets uitvinden wat nog fijner is, blijf ik die 2 dingen erbij doen!
