Ik schat dat ik een jaar of 10 was. Elk jaar gingen we naar Morzine in Frankrijk voor de obligate skivakantie. Was daar, naast de skilift, een atelier van een houtbewerker die naast wandelstokken zich ook al eens aan een pijpje waagde, compleet in de lokale stijl. Na enig aandringen en het bijleggen van enkele spaarcentjes kreeg ik een lilliputter-variant en van m'n vader een pluk tabak.
Het roken ervan was niet echt een succes en het heeft geduurd tot verleden jaar voor ik er terug interesse in kreeg. Een cigaartje na het eten kon ik wel smaken. Maar bij toeval kreeg ik een maand of twee geleden een aftandse pijp in m'n handen en een blik uitgedroogde Davidoff en de vonk sprong desondanks weer over.
Waarom dan pijp?
- omdat er oneindig veel combinaties mogelijk zijn: ik durf al eens wispelturig te zijn
- omdat 'we' met uitsterven bedreigd zijn: ik heb het nogal voor de underdog
- omdat het sociaal haast niet meer aanvaard is: ik durf wel eens te choqueren
- en omdat het goed is voor m'n gezondheid: ik heb een chronische darmaandoening en , geloof het of niet, nicotine heeft een bewezen heilzame werking
Reden genoeg dus om verloren te lopen in de wondere wereld van pijpeniers, tabak en aanverwante artikelen. Men zegt over levensgenieters dat ze "Leven zoals God in Frankrijk". Wel ik durf te wedden dat als God in Frankrijk zou wonen, hij er naast het mooie weer, de prachtige landschappen, voortreffelijke wijnen en gerechten ook zou genieten van een lekkere pijp uit Frans hout, met een glas Cognac maar met een buitenlandse tabac
Aan alle broeders op dit forum: aangename kennismaking!
