Ik denk dat het voor een pijproker een hele gezonde zaak is om je af en toe af te vragen waarom een bepaald type tabak je favoriet is. In mijn geval is dit Virginia. Waarom? Dat vroeg ik me de laatste tijd een beetje af. Ik heb wat zitten morren op gebied van aromatics, orientals, om toch mijn horizon wat te verbreden. Maar toen rookte ik Dark Stoved.
Wat is er nu zo speciaal aan de smaak van Virginia? Wel, als je de algemene smaakeigenschappen wegstreept, smaakt Virginia veel zoeter dan andere tabakken. Die zoetheid is erg bijzonder, en eigenlijk heel neutraal: ik kan er behalve zoetheid weinig anders op plakken. Wellicht een lichte kruidigheid, ik zou zeggen dat het totaalbeeld komt op kristalsuiker met een beetje peper er doorheen. En ik vind dat erg lekker.
Volgens de verpakking is Dark Stoved een pure Virginia, die langzaam en lang gebakken is, waardoor deze zijn donkere kleur en volle smaak aanneemt. Toen ik dit blik voor het eerst open trok was ik dan ook, zeker na het ruiken van het aroma (zelfs na het wegstrepen van het McClelland ketchup-aroma), ervan overtuigd dat deze tabak zeer vol van smaak zou zijn, een zware geconcentreerde Virginiasmaak met een keiharde body en een gigantsiche nicotinestoot.
Dat had ik mis.
Maar dan loop ik op de zaken vooruit. Eerst de tabak zelf.
In het blik zitten stukken van een gitzwarte flake, vettig en plakkerig, taai en hard. Mijn standaardmethode voor het stoppen van flakes (vouw-en-frot) gaat voor deze tabak echt niet op. Hij moet flink losgewreven worden, en gestopt in een kleine pijp, anders brandt hij gewoon niet.
Zelfs als je deze tabak goed loswrijft is hij echter nog steeds lastig aan te steken. Het kost mij doorgaans zo'n 5 à 10 minuten om een pijp met deze tabak uberhaupt op het punt te krijgen waar ik genoegzaam mijn aansteker eindelijk op tafel kan leggen. En dat eigenlijk haast weer opnieuw op het moment dat de pijp uit gaat.
Maar, als hij eenmaal aan de gang is, is het een echte flake: traag en koel brandend, makkelijk aan te houden, en opgaand tot de bekende fijne witte as.
En dan de smaak. Zoals ik al zei: niet een volle tabaksbom met zware smaak en een nicotinegehalte waarvan je naar de WC-pot rent. Integendeel: qua tabakssmaak is deze flake zelfs vrij licht. Het nicotinegehalte is gering, en de bitterheid van de tabak komt amper boven het andere, veel belangrijkere gedeelte van de smaak uit.
En daar is het: de essentie van Virginia. Zoet, een beetje kruidig. Niets anders. De hele pijp door. Vol. Aangenaam. Geen vervelende scherpheden, bittere noten, duizeligheid van de nicotine, nee: gewoon die lekkere, zoete smaak van Virginia.
Het moge duidelijk zijn wat ik van de smaak van deze tabak vind. Een duidelijkere weergave van de essentie van een goede Virginia heb ik nooit gerookt. Maar voor het komen tot die essentie... Tja. Daarvoor moet hard gewerkt worden. Je kunt helaas niet zeggen dat dit een makkelijke tabak is. Er zijn duizend foute manieren waarop je deze tabak kan stoppen (helaas zijn daardoor ook al de nodige grammen onverbrand in de asbak verdwenen
), en dat is gewoon niet handig. Ware het niet zo had ik al lang 20 blikken van deze tabak bijgekocht.
Maar als het lukt...
4/5
