Het Pijprokersforum

De pijp

Ik zie de pijp als een door eenvoud gekenmerkt object dat respect uitstraalt. Ik associeer het roken van een pijp altijd met de natuur, met vrede, met het goede des levens.. kortom met rust. Weg van het drukke leven. Precies zoals te zien is in bovenstaande prent.

Ik rook mijn pijp het liefst zonder een mens om me heen; zonder drukte, zonder de haast in de hoofden van de steeds compliceerde wordende maatschappij. De pijp biedt ontsnapping en ontspanning tegelijk. Ik zie de pijp tevens als iets dat met enige respect moet worden behandeld; een pijp van iemand anders pak je niet zomaar van tafel. Daar blijf je netjes van af en áls je het al pakken wilt, vraag je erom. Op één of andere manier straalt een pijp ook rust uit, kalmte.

Waar associeer jij de pijp als alleenstaand object mee?

contemplatie, filosofie, natuur, genotzucht.

Fraaie lyrische beschrijving!

En respect voor de pijp, heb ik gemerkt, bestaat ook bij anders- of niet-rokenden. Ik kom veel in detentiecentra van justitie, nee niet als gedetineerde '' , en als ik daar een bescheiden pijpenrekje met enige pijpen en een klein containertje met meerdere tabakken permanent heb neergezet wordt dat echt als een soort heiligdom beschouwd.
Onlangs kreeg een rookkamer daar een andere bestemming en alles van mij werd ongevraagd keurig in een grote vergaderruimte, grenzend aan het nieuwe rookterras, neergezet.
Men kan daar nog zo vreemd tekeer gaan, maar van een pijp blijft men af en toont men respect voor! ''

Een fraai stukje Boyenne! Voor mij zijn pijpen een mooie mix van gebruiksvoorwerk en kunst. Het zijn practische kunstobjecten, die in de loop der jaren ook nog eens een persoonlijk verlengstuk worden, een onderdeel van wie je bent. Ze vormen ook een herinnering aan een tijd waarin niet alles gerationaliseerd was; niet alles hoeft persé zo goedkoop en practisch mogelijk te zijn, soms loont het de moeite om dingen mooi te maken, om moeite te doen voor een genoegen.

Groet, Janneman

Ik denk niet dat als je de pijp alleen als gebruiksvoorwerp beschouwd dat je dan lang pijproker blijft. Dus ik ben het met je eens

Pijprokers worden blijkbaar anders 'bekeken' dan de doorsnee roker. Gisteren heb ik dat gemerkt toen een pijprokende man door het cafetaria van de abdij wandelde (alhoewel er een rookverbod is en dit duidelijk aangekondigd staat). De enigste reactie van een paar omstaanders was: "Hmm, dat ruikt toch lekker, he". De sigarettenrokers stonden wel keurig buiten. Je kan deze tolerantie tegenover pijprokers toch enigszins opmerkelijk noemen

Het roken heeft voor mij twee kanten. Als theologie student ben ik officeel niet toegestaan te roken. Had ik sigaretten gerookt dan was ik waarschijnlijk ook niet in aanraking gekomen het het gedoogbeleid wat iets onder de oppervlakte verscholen ligt.

Als ik zie hoe ik zelf rook dan is dat meestal op mezelf aan de rivier. Lekker rustig, ergens in de namiddag voor mijn laatste lessen of 's avonds onder een sterrenhemel. Er is op dit vlak dus eigenlijk niets sociaal aan. Eerder het tegendeel, een stapje in de natuur. Een beetje in de stijl van de foto aan het begin van het topic.

Aan de andere kant heb je de keren dat ik naar de stad ga. Ik merk dat ik altijd een oog open heb voor rokers. Dat zijn dan de pijp of sigaren rokers. Wat roken ze, wat voor mensen zijn het, hoe gedragen ze zich. Een gewoonte die me veelvuldig heeft vermaakt. Over het algemeen zijn het niet de doorsnee types, en dat is goed te waarderen.
Als ik zelf een pijp tussen mijn kaken klem op dat moment dan is er over het algemeen een knikje van verstandhouding. Als ik overigens niet rook dan voel ik me altijd een beetje vreemd, alsof je een mede societeitslid zonder te groeten voorbij loopt.

Ik denk dat het roken van pijp (zelfs het roken van sigaren, hoewel meer) nauwelijks word geassocieerd met verslaving, en daarom meer word gewaardeerd voor de geur en het symbool. Veel mensen kennen we een gerespecteerd persoon in de eigen geschiedenis die pijp rookte. Dat kan een oom of opa zijn bijvoorbeeld.

Ik zie de pijp als een van de meeste edele wijzen om te genieten van tabak. Het is een teken van beschaving, van het geduld van de roker. Het betekend dat de persoon achter de pijp de tijd heeft genomen om zich het genot te verschaffen. Dit staat in fel contrast met de huidige wegwerp maatschappij.
De pijp staat voor een andere tijd, een oude tijd met morele verplichtingen. Traditie en wijze van gedragen welke toont dat je werkelijk even nadenkt voordat je zomaar je eerste gedachte van je podium de wereld in werpt. De tijd waarin men schrijvers nog zag als mensen die intellect wisten te inspireren, uit te dagen tot grotere hoogten.

De oude tijd waarin alles beter was, zou je vrij plompverloren kunnen samenvatten.

Het is een mooi gebeuren, een verstandhouding zou je het bijna kunnen noemen. Al met al zie ik uit naar volgend jaar, waneer ik na dit tussenjaar in Utrecht Engels hoop te gaan studeren. Dat lijkt me een mooie combinatie...

Saluut,

Niels

De pijp is een soort vlucht uit het gehaaste moderne leven. Het opsteken van een lekkere tabak in combinatie met een goede pijp staat voor mij gelijk aan een goed uur ontspannen. Het liefste rook ik de pijp als ik alleen ben, dan hoef ik me nergens anders mee te bemoeien en kan ik rustig genieten van de muziek of film, en de wolkjes van genot die uit mijn mond en pijp komen.

Ook ik heb gemerkt dat pijprokers anders worden bekeken dan de mensen die sigaretten roken. De weinige keren dat ik op feesten een pijp rook krijg ik complimenten voor de geur, en het feit dat het er toch wel "deftig" uitziet. Anderen vragen of ik in het verkeerde tijdperk zit, aangezien een pijp, in combinatie met de welbekende "opa-pet", de meeste mensen eerder aan de jaren 40 doet denken dan aan de 21e eeuw.

niels tacoma schreef:Het roken heeft voor mij twee kanten. Als theologie student ben ik officeel niet toegestaan te roken.

Kan je hier wat meer over uitweiden? Ik ben nieuwsgierig. Is het een simpele kwestie van niet roken op universiteitsgronden of zit er een ethisch motief aan vast?

niels tacoma schreef:... Als theologie student ben ik officeel niet toegestaan te roken...

Ik zie de pijp naast een rustgevend intrument ook een object dat dicht bij de natuur staat.
Ze is vervaardigd uit natuurlijke materialen, ik bedoel hiermee de ketel.
Of zij nu van een houtsoort is gemaakt of van Meerschuim en klei, ze heeft een natuurlijke uitstraling.
Daarnaast is zij vaak een toonbeeld van hoogstaande ambacht van de pijpenmaker, ondanks dat er ook pijpen machinaal geproduceert worden.
Daarbij wordt zo ook nog eens gestopt met het natuurproduct tabak, in vele soorten en smaken, dat de verwende roker terug kan brengen in een natuurlijke staat van rust en onthaasting.
En dit natuurlijke staat van rust en onthaasting geeft de pijproker de uitstraling of imago buiten de rookprobleematiek te staan en wordt hij of zij alom gerespecteerd.

Voor mijzelf is het roken van een pijp een echt rust moment. Geen gezeur aan m'n hoofd, lekker onderuitgezakt, biertje of wijntje erbij en even mijn gedachtes op een rijtje zetten.

Ik associeer ik de pijp en het roken ervan met vroegere, naar mijn mening, stijlvollere tijden. Ik kan het dan ook niet laten om aan de boeken van Conan Doyle te denken waarin Watson en Holmes voor de open haard een onopgeloste zaak zitten te bediscussiëren. Het is een soort van "romantisch" beeld dat ik erbij heb...

Als ik aan een pijproker denk, dan denk ik aan iemand die stil staat waar anderen (op de automatische piloot) voorbij lopen. Mensen die nadenken over zaken waar anderen het "te druk" voor hebben. Mensen met diepgang waar je de meest boeiende gesprekken mee kunt voeren.

Maar ergens zie ik ook een soort van kluizenaar in de pijproker die in zijn eentje over de meest uiteenlopende dingen van leven nadenkt zonder gestoord te willen worden door wat voor levend schepsel dan ook....

Apart slag mensen... Die pijprokers

Ik neig op meerdere gebieden naar anachronismen. Een pijp hoort daar zeker bij. Sigaren inmiddels hoewel er een aardige opleving is voor de longfillers.

Het geeft rust, het is een kunst (niet iedereen lukt het om meteen al plezier te beleven aan een pijp en de onmetelijke variaties tussen soorten pijp en tabak.

Ik denk dat het naast ontspanning ook een stukje eigenheid biedt. Toevoegt aan je identiteit. Normaal zou je enken dat gewoonten bepaald worden door je eigen identiteit maar in mijn geval werkt dat andersom. hoewel.... de hang naar anachronismen is wel weer iets wat ik iniet aangeleerd heb maar echt een deel is van mijzelf.

Ik kan me helemaal vinden in die neiging naar anachronisme. Lekker afwijken van de veel te gehaaste en voorgeprogrammeerde samenleving waarin kwantiteit belangrijker is dan kwaliteit.

Het is voor mij echt het moment van rust en genieten.
En een pijp en alles wat er bijhoort draagt de geur van vroeger met zich mee.