Vlijtig thuiswerk: de Koffer
Geplaatst: 17 jun 2014 15:01
Het is tijd dat ik mijn diepste en donkerste fantasieën met het PRF deel. Eigenlijk durf ik er niet voor uit te komen, maar soms droom ik heel raar. Zo mag ik in die droom bijvoorbeeld om de een of andere reden vrijelijk door Winslow Collectors huis lopen. Geen idee waarom en geen idee hoe dat er uitziet want ik ben er nooit geweest, maar ik mag alles meenemen wat ik wil. Zo verlaat ik dan dat huis met de kleinste Winslow die hij heeft en nog een paar kilo aan zoete tabak. Mist hij toch niet. Dit soort dromen kennen nogal wat variaties: de volgende nacht verdwijnen ook bij Arno een paar pijpen, is Upper Ten zijn volledige voorraad Latakia kwijt en loopt Martin Romijn zich voortaan een breuk te zoeken naar z’n hardstenen pijpsteunen. Om maar een paar voorbeelden te noemen. Ik word altijd heel vrolijk wakker uit dat soort dromen.
Maar waarom vertel ik dit nou? Er is één persoon die zeer regelmatig terugkomt in m’n dromen en dat is Bananabox-Ninja. En het artefact dat bij hem hoort dat ook steeds terugkomt, is zijn zelfgemaakte pijpenkist. Wat ben ik toch ongelofelijk onder de indruk van de vakmanschap en liefde die in die kist is gestopt. Dat wil ik ook nog wel eens maken, inclusief dat beslag en die verborgen schuiven! Meestal blijft het bij mij bij dat soort gedachten, maar onlangs nam het leven een onverwachte wending. De vrouw kwam thuis met een rode Chinese theedoos: “Voor jou!” Ik had geen idee wat hier de bedoeling van was. Thee dronk ik vroeger vrij fanatiek, nu niet meer zo. Chinees heb ik een tijdje gestudeerd, nu niet meer zo. “Nee, het is voor je pijpen. Je wilt toch een pijpenkist maken? Dan hoef je die van Michael niet meer te gebruiken.” Aha, dat was dus het plan: Michael heeft een metalen koffertje met pokerchips en ik had laten vallen dat ik die chips zou willen verwijderen om er pijpen voor terug te stoppen. Dat was volgens hem -en dus ook nu ook haar- niet de bedoeling.
Vol goede moed ging ik aan de slag! Het weer was mooi, de doos lonkte me tegemoet en ik pakte m’n gereedschapjes.
Ziehier de doos: kitscherig rood met Chinese versiering en teksten.
Grasschrift is niet m’n sterkste punt (sowieso snap ik weinig van dat Chinese schrift), alleen het eerste van de drie grote teken is duidelijk het teken voor ‘goud’. En is dat allereerste teken in de bovenste regel nou het teken voor ‘weg’: dao? Dan even aan de binnenkant kijken.
Het derde teken van links is hao ‘goed’, het vijfde van links (meteen rechts van de bloem) is bijzonder: de oude variant van het teken voor ‘(keizer)rijk’ guó. Hmm, deze tekst en doos komt uit Taiwan dus. Nog lastiger dan gewoon Chinees. M’n conclusie was snel genomen: de versieringen en teksten zijn niet interessant genoeg dus de doos moet opgekalefaterd worden. M’n vrouw probeert het nog dapper (“Dan zeg je toch dat er in het Chinees staat dat het om pijptabak gaat?” “Schat, eronder staat ‘from the finest and tender raw tea leaves’, dus daar kom ik niet mee weg”), maar hier kan ik niet met goed fatsoen mee komen aanzetten op een bijeenkomst.
Ik rammel wat aan de doos en zie dat de bovenkant al gaat loslaten. Ik haal de overgebleven dozen thee eruit evenals het piepschuim dat onder de zijdeachtige stof stof zit en bekijk de binnenkant. Hier kunnen wel een paar pijpen in!
Ik bedenk snel waarvoor ik de doos zou willen gebruiken. Het moet een doos worden dat ik direct kan pakken en meenemen. Vervolgens moet ik dan in staat zijn om twee weken te overleven met enkel deze inhoud. Dus naast pijpen wil ik er ook een tamper in hebben (neemt niet zoveel ruimte in) en een blik tabak (neemt weer wat meer ruimte in). Of twee (nog meer ruimte!). En een pijpenstoeltje. En natuurlijk geen aansteker vergeten! Of zullen lucifers ook goed genoeg zijn? Nee, de pijp Zippo moet ook mee kunnen.
Vol goede moed ga ik aan de slag. Als eerste haal ik de gewatteerde bovenkant eraf, want die zit toch al los.
Of in ieder geval: voor de helft, want bij het trekken blijkt dat de andere helft nog heel goed vastzit. Na wat trekken en sjorren komt ‘ie tenslotte helemaal los. Ik ga de bovenkant maar even schuren want dat ziet er niet zo heel goed uit.
Oei, het schuren maakt het er niet beter op. Dit was natuurlijk niet de bedoeling! Ik denk dat ik de kist maar opnieuw van een jasje moet voorzien.
Hard zit ik te denken hoe ik dat nou het beste kan aanpakken. Inpakpapier? Kaftpapier? De plaatselijke boekhandel kan me ook niet verder helpen; vandaag is het blijkbaar even geen meedenk-dag. In arren moede ga ik naar de overkant naar de DoeHetZelf-zaak van het dorp. Ik leg daar het probleem voor: kist bekleden, moet er chique uitzien, het liefst een houtnerf en een mooie kleur en ook nog eens zelfklevend; dat zou namelijk wel erg makkelijk zijn voori emand met twee linkerhanden zoals ik. Ik verwacht gezucht of een smalende glimlach, maar krijg een licht verbaasd gezicht te zien: “O, dan neem je toch zo’n rol die achter je staat? Zelfklevende folie, verkrijgbaar in steen- of houtkleur.” Ik kijk achter me. Is dit Banana Split? Heeft iemand zojuist een heel rek neergezet met het artikel dat ik zo dringend nodig heb? Ik denk dat ik ineens in God ga geloven: wat een Deus Ex Machina! Dolgelukkig huppel ik de winkel uit en m’n huis in. In de tuin ga ik meteen wild aan de slag.
Eerst eens een makkelijk kant proberen: de onderkant. Ik neem meteen de zijkanten mee. Binnen een paar minuten zit dat zelfklevende spul erop en ik moet zeggen: ik ben onder de indruk van m’n eigen kunsten. Mijn opa de meubelmaker zou misschien zelfs trots op me zijn!
Gestaag ga ik door want ik heb de smaak goed te pakken. De achterkant kost wat moeite maar komt er toch goed uit te zien, de bovenkant was blijkbaar niet goed genoeg geschuurd: ik zie nog veel bobbels die ik niet meer wegkrijg.
Als de doos rondom beplakt is, moet ik eerlijk zeggen dat ik toch tevreden ben met het resultaat: op een afstandje lijkt het warempel echt op een houten kistje als je het niet zou weten!
Dan wordt het tijd voor een mooi slotstuk: het beslag. Ooit had de vrouw een verfkistje dat ze wegdeed. Voordat het bij het grofvuil ging had ik snel nog alle scharnieren eraf gehaald, evenals het slot, het handvat en andere zaken. Nu was het nog een kwestie van dat erop zetten en dan kon de kist ingericht worden.
Het handvat was passen en meten. Uiteraard moest ‘ie precies in het midden zitten, anders was het niet prettig tillen. Ondanks m’n ongeduld lukte het om ‘m perfect te plaatsen.
Dan nu de sluiting. Die moet ook goed in het midden. halverwege het schroeven zie ik dat de schroefjes wel erg ver de doos inkomen. Als de deksle nog dicht moet, moet ik 't wel op de juiste manier erop zetten. Maar uiteindelijk lukt het.
Door naar het volgende; de schuivende staven die de doos open moeten houden. Helaas wilde dat niet lukken: de kist moet daarvoor dieper zijn en echt van hout. De krachten nu waren te groot en de vleugelmoeren gingen de doos beschadigen. Ook de rubberen pootjes kreeg ik er niet op. De spijkers ging te diep, misschien dat ik dat op een later moment nog eens probeer.
En zo liep het grootste deel van het project ten einde: de buitenkant van de kist is gereed.
Tentatief legde ik er vast wat pijpen in om te zien hoeveel ik nou zou kunnen meenemen. Hieronder zien jullie een eerste poging.
Hmm, de Calabash neemt wel heel veel ruimte in beslag. Eens kijken wat het wordt als ik die weghaal, dan kunnen wat meer pijpen mee. Zie hier een overzicht van de pijpen die ik het liefst rook. Althans, er zijn natuurlijk een paar afvallers: de corncobs, de Zeniths, de Genods, helaas is er voor hen nog steeds geen plek. Maar twee weken moet ik met deze pijpen zeker kunnen redden:
Uiteindelijk valt me op dat de hoogte van de kist dusdanig is dat ik wel een tweede laag zou kunnen maken.
Maar goed, uiteindelijk zal ik een indeling willen maken van piepschuim, en dat overtrekken met stof zodat het schuim de pijpen niet aantast. Helaas heb ik geen geschikt piepschuim gevonden dus het project heeft nog niet een einde gevonden. Ik ben driftig gaan zoeken maar kan nergens iets vinden van piepschuim. Bij de Doe Het Zelf winkel hebben ze uiteraard wel piepschuim om je zolder te isoleren, maar dat kost dan €8 voor een hoeveelheid platen waar ik wel twintig kisten mee kan inrichten. EN het moet natuurlijk wel een beetje een sport blijven: gaat het me lukken om een koffer te maken van voornamelijk afvalspullen? En zal die koffer dan kunnen wedijveren met het kunststukje van BBN?
Wordt vervolgd!
Maar waarom vertel ik dit nou? Er is één persoon die zeer regelmatig terugkomt in m’n dromen en dat is Bananabox-Ninja. En het artefact dat bij hem hoort dat ook steeds terugkomt, is zijn zelfgemaakte pijpenkist. Wat ben ik toch ongelofelijk onder de indruk van de vakmanschap en liefde die in die kist is gestopt. Dat wil ik ook nog wel eens maken, inclusief dat beslag en die verborgen schuiven! Meestal blijft het bij mij bij dat soort gedachten, maar onlangs nam het leven een onverwachte wending. De vrouw kwam thuis met een rode Chinese theedoos: “Voor jou!” Ik had geen idee wat hier de bedoeling van was. Thee dronk ik vroeger vrij fanatiek, nu niet meer zo. Chinees heb ik een tijdje gestudeerd, nu niet meer zo. “Nee, het is voor je pijpen. Je wilt toch een pijpenkist maken? Dan hoef je die van Michael niet meer te gebruiken.” Aha, dat was dus het plan: Michael heeft een metalen koffertje met pokerchips en ik had laten vallen dat ik die chips zou willen verwijderen om er pijpen voor terug te stoppen. Dat was volgens hem -en dus ook nu ook haar- niet de bedoeling.
Vol goede moed ging ik aan de slag! Het weer was mooi, de doos lonkte me tegemoet en ik pakte m’n gereedschapjes.
Ziehier de doos: kitscherig rood met Chinese versiering en teksten.
Grasschrift is niet m’n sterkste punt (sowieso snap ik weinig van dat Chinese schrift), alleen het eerste van de drie grote teken is duidelijk het teken voor ‘goud’. En is dat allereerste teken in de bovenste regel nou het teken voor ‘weg’: dao? Dan even aan de binnenkant kijken.
Het derde teken van links is hao ‘goed’, het vijfde van links (meteen rechts van de bloem) is bijzonder: de oude variant van het teken voor ‘(keizer)rijk’ guó. Hmm, deze tekst en doos komt uit Taiwan dus. Nog lastiger dan gewoon Chinees. M’n conclusie was snel genomen: de versieringen en teksten zijn niet interessant genoeg dus de doos moet opgekalefaterd worden. M’n vrouw probeert het nog dapper (“Dan zeg je toch dat er in het Chinees staat dat het om pijptabak gaat?” “Schat, eronder staat ‘from the finest and tender raw tea leaves’, dus daar kom ik niet mee weg”), maar hier kan ik niet met goed fatsoen mee komen aanzetten op een bijeenkomst.
Ik rammel wat aan de doos en zie dat de bovenkant al gaat loslaten. Ik haal de overgebleven dozen thee eruit evenals het piepschuim dat onder de zijdeachtige stof stof zit en bekijk de binnenkant. Hier kunnen wel een paar pijpen in!
Ik bedenk snel waarvoor ik de doos zou willen gebruiken. Het moet een doos worden dat ik direct kan pakken en meenemen. Vervolgens moet ik dan in staat zijn om twee weken te overleven met enkel deze inhoud. Dus naast pijpen wil ik er ook een tamper in hebben (neemt niet zoveel ruimte in) en een blik tabak (neemt weer wat meer ruimte in). Of twee (nog meer ruimte!). En een pijpenstoeltje. En natuurlijk geen aansteker vergeten! Of zullen lucifers ook goed genoeg zijn? Nee, de pijp Zippo moet ook mee kunnen.
Vol goede moed ga ik aan de slag. Als eerste haal ik de gewatteerde bovenkant eraf, want die zit toch al los.
Of in ieder geval: voor de helft, want bij het trekken blijkt dat de andere helft nog heel goed vastzit. Na wat trekken en sjorren komt ‘ie tenslotte helemaal los. Ik ga de bovenkant maar even schuren want dat ziet er niet zo heel goed uit.
Oei, het schuren maakt het er niet beter op. Dit was natuurlijk niet de bedoeling! Ik denk dat ik de kist maar opnieuw van een jasje moet voorzien.
Hard zit ik te denken hoe ik dat nou het beste kan aanpakken. Inpakpapier? Kaftpapier? De plaatselijke boekhandel kan me ook niet verder helpen; vandaag is het blijkbaar even geen meedenk-dag. In arren moede ga ik naar de overkant naar de DoeHetZelf-zaak van het dorp. Ik leg daar het probleem voor: kist bekleden, moet er chique uitzien, het liefst een houtnerf en een mooie kleur en ook nog eens zelfklevend; dat zou namelijk wel erg makkelijk zijn voori emand met twee linkerhanden zoals ik. Ik verwacht gezucht of een smalende glimlach, maar krijg een licht verbaasd gezicht te zien: “O, dan neem je toch zo’n rol die achter je staat? Zelfklevende folie, verkrijgbaar in steen- of houtkleur.” Ik kijk achter me. Is dit Banana Split? Heeft iemand zojuist een heel rek neergezet met het artikel dat ik zo dringend nodig heb? Ik denk dat ik ineens in God ga geloven: wat een Deus Ex Machina! Dolgelukkig huppel ik de winkel uit en m’n huis in. In de tuin ga ik meteen wild aan de slag.
Eerst eens een makkelijk kant proberen: de onderkant. Ik neem meteen de zijkanten mee. Binnen een paar minuten zit dat zelfklevende spul erop en ik moet zeggen: ik ben onder de indruk van m’n eigen kunsten. Mijn opa de meubelmaker zou misschien zelfs trots op me zijn!
Gestaag ga ik door want ik heb de smaak goed te pakken. De achterkant kost wat moeite maar komt er toch goed uit te zien, de bovenkant was blijkbaar niet goed genoeg geschuurd: ik zie nog veel bobbels die ik niet meer wegkrijg.
Als de doos rondom beplakt is, moet ik eerlijk zeggen dat ik toch tevreden ben met het resultaat: op een afstandje lijkt het warempel echt op een houten kistje als je het niet zou weten!
Dan wordt het tijd voor een mooi slotstuk: het beslag. Ooit had de vrouw een verfkistje dat ze wegdeed. Voordat het bij het grofvuil ging had ik snel nog alle scharnieren eraf gehaald, evenals het slot, het handvat en andere zaken. Nu was het nog een kwestie van dat erop zetten en dan kon de kist ingericht worden.
Het handvat was passen en meten. Uiteraard moest ‘ie precies in het midden zitten, anders was het niet prettig tillen. Ondanks m’n ongeduld lukte het om ‘m perfect te plaatsen.
Dan nu de sluiting. Die moet ook goed in het midden. halverwege het schroeven zie ik dat de schroefjes wel erg ver de doos inkomen. Als de deksle nog dicht moet, moet ik 't wel op de juiste manier erop zetten. Maar uiteindelijk lukt het.
Door naar het volgende; de schuivende staven die de doos open moeten houden. Helaas wilde dat niet lukken: de kist moet daarvoor dieper zijn en echt van hout. De krachten nu waren te groot en de vleugelmoeren gingen de doos beschadigen. Ook de rubberen pootjes kreeg ik er niet op. De spijkers ging te diep, misschien dat ik dat op een later moment nog eens probeer.
En zo liep het grootste deel van het project ten einde: de buitenkant van de kist is gereed.
Tentatief legde ik er vast wat pijpen in om te zien hoeveel ik nou zou kunnen meenemen. Hieronder zien jullie een eerste poging.
Hmm, de Calabash neemt wel heel veel ruimte in beslag. Eens kijken wat het wordt als ik die weghaal, dan kunnen wat meer pijpen mee. Zie hier een overzicht van de pijpen die ik het liefst rook. Althans, er zijn natuurlijk een paar afvallers: de corncobs, de Zeniths, de Genods, helaas is er voor hen nog steeds geen plek. Maar twee weken moet ik met deze pijpen zeker kunnen redden:
Uiteindelijk valt me op dat de hoogte van de kist dusdanig is dat ik wel een tweede laag zou kunnen maken.
Maar goed, uiteindelijk zal ik een indeling willen maken van piepschuim, en dat overtrekken met stof zodat het schuim de pijpen niet aantast. Helaas heb ik geen geschikt piepschuim gevonden dus het project heeft nog niet een einde gevonden. Ik ben driftig gaan zoeken maar kan nergens iets vinden van piepschuim. Bij de Doe Het Zelf winkel hebben ze uiteraard wel piepschuim om je zolder te isoleren, maar dat kost dan €8 voor een hoeveelheid platen waar ik wel twintig kisten mee kan inrichten. EN het moet natuurlijk wel een beetje een sport blijven: gaat het me lukken om een koffer te maken van voornamelijk afvalspullen? En zal die koffer dan kunnen wedijveren met het kunststukje van BBN?
Wordt vervolgd!
