Het Pijprokersforum

Tsuge-meester-pijpmaker aan het werk, spijtig genoeg in het Japans, maar de filmpjes spreken voor zich. Misschien interessant voor wie het ook eens wil proberen. Enne... mijn god wat een mooie pijpen. Voor drie stuks ruil ik mijn hele collectie in...

erasmus59 schreef:Tsuge-meester-pijpmaker aan het werk, spijtig genoeg in het Japans, maar de filmpjes spreken voor zich. Misschien interessant voor wie het ook eens wil proberen. Enne... mijn god wat een mooie pijpen. Voor drie stuks ruil ik mijn hele collectie in...

Maar wie het probeert, trekke hier lering uit... Niet thuis nadoen

Ik weet niet of je de prijzen voor die Tsuge's kent, maar uhm... Ik wete niet of je er bent met het inruilen van je hele collectie. Maar inderdaad, wat zijn ze mooi he?

De rust die er van deze man uitgaat.
De beheersing en liefde voor het materiaal en het eindprodukt.
Prachtig.

alle 5 delen al enkele weken terug gezien via pipemakersforum.com

Ik vind het wel wat gek dat hij het hout zo hard laat roken bij het boren... Verder maakt hij inderdaad wel mooie pijpen...

...ahum... dit gaat wel een ietsje verder dan zomaar mooie pijpen...
Hier zie je een ware meester van een zeldzaam kaliber aan de gang!
Zijn creaties kunnen zich meten met ALLES wat er aan top op de markt is...
EXTREEM ZELDZAAM!

massis schreef:alle 5 delen al enkele weken terug gezien via pipemakersforum.com

...en dan niet doorspelen naar hier hèh....

Zat net even te googlen naar zijn werk en toen kwam ik de meest Japanse pijp tegen die ik me voor kan stellen:

Ja, de man maakt mooie pijpen!

Hoezo niet thuis nadoen?

Wat mij opvalt is dat hij eerst veel tijd besteed aan de vorm van de pijp, en dan pas de gaten boort. Juist met dat boren kan er errug veel mis gaan. Dit weet ik uit "ervaring". Heb net gisteren een leuk stuk appeltak verkloot door verkeerd te boren
Moest type corncob worden, maar is nu openhaard type.

De gelakte pijp is mooi, erg Japans, maar kan je er wel mee roken, of is het een showpijp?

Mooie reeks filmpjes, je krijgt spontaan zin zelf aan een creatie te beginnen.

Het bedrijf schijnt al bijzonder lang te bestaan. In een van mijn boekjes staat er wat over. Zal eens kijken of er iets vermeldenswaardigs bij staat.

de japanse banadering om "iets" te doen, c.q. te verwezenlijken is totaal anders dan hoe "wij"- om 't in 't latijn te zeggen : pars pro toto, in West Europa - de dingen aanpakken.
Neem bvb een zaag: met een zaag "duw" je, met tanden die van je af gericht zijn; het blad is 1.5 mm dik, de tanden zijn naar buiten gebogen om te bijten. Niet te hard duwen of de zaag plooit, je moet constant je richting corrigeren of je zaagt scheef, naast de lijn, of uit de richting.
Een japans zaagbled is 0.4 mm dik, de tanden staan in het verlengde van het blad, en naar de zager gericht;
logischer op 3 punten;
tijdens de arbeidsgang trek je de zaag naar je toe :
- de zaag wordt gestrekt ipv gecomprimeerd,
- je houdt zonder probleem je lijn want je kan gecontroleerd corrigeren
- omdat de controle optimaal is kan je met rechte ipv uitstaande tanden werken waardoor de zaagsnede 0.4 mm ipv 2.5 mm breed is, en je hebt geen rafelige en grove maar een propere rand.
Dit is slechts éen puntje/voorbeeld uit de oosterse traditie.
Maar er is meer, ook op het gebied van beitels etc.
En in die optiek is het niet verwonderlijk dat Japanozen met relatief eenvoudige middelen quasi hallucinante enorm strakke vormen creëren waar je - lees: de westerse wereld - paf van staat.
Voeg daar dan nog de traditionele drang naar perfectie én vakmanschap met een heel grote "V" aan toe en je weet waar je aan toe bent !
en ja, Stevige prijzen, dat is waar,
maar wat je ervoor krijgt ...
S

Interessant, Smoorder! Ze hebben voor zover ik me in de Japanse cultuur verdiept heb inderdaad een heel andere manier van doen. Oosterlingen sowieso, eigenlijk.

...morgen verschijnt er van mijn hand een uitgebreide rapportage over Kyoichiro Tsuge als ik alles wat ik erover weet in een boeiend verhaal kan persen...

De Japanse manier van vormgeven van natuurlijke materialen is duidelijk zoiets als "De vorm van de pijp zit van nature al in het hout, de mens haalt alleen maar het overtollige weg."

Toch maar even vanavond het ei eruit;

Kyoichiro Tsuge werd geboren in 1910 als kind van een familie met een rijke artistieke geschiedenis (diverse samurai en kunstschilders).
Hij begon in 1923 als 12-jarige leerling ervaring op te doen in het bewerken van diverse materialen (hout, ivoor, metaal).
In 1936 begon hij zijn bedrijf met het maken van ivoren sigarettenhouders en tijdens WO2 fabriceerde hij in opdracht van de Japanse regering houten kolven voor de wapenindustrie.
Na de oorlog wilde hij opnieuw verder met zijn ivoren sigarettenhouders maar ivoor was niet of nauwelijks meer verkrijgbaar en de aanvoer ervan stagneerde.
De Amerikanen die Japan in deze tijd bestierden brachten enorm veel pijptabak mee hetgeen populair werd, hoofdzakelijk door toedoen van gen. Douglas MacArthur (jawel, hij weer met z'n corn-cob).
De japanners kenden de kiseru (metalen pijpje, zie elders hierover) en dus was er ruimte en interesse voor de nieuwe trend van Europees-Amerikaanse pijp en tabak.
Dit gaf voor Tsuge de aanleiding om over te schakelen naar het produceren van houten pijpen en in de 50-er jaren begon hij met het importeren van topkwaliteit bruyere en had tijdens die hoogtijdagen ca. 120 man personeel in dienst.
De logo's die uit die tijd stammen waren o.a. Mt.Fuji, Geisha, 3 apen en Tousyougu (shinto-tempel).
Zijn pijpen begonnen in de wereld hun weg te vinden, hoofdzakelijk door de goede verkopen vanuit het Imperial Grand Hotel in Yokohama.
Vanaf 1968 exporteerde hij veel kersenhouten pijpen naar Vietnam voor de Amerikaanse militairen daar.
Begin jaren 70 kwamen zijn eerste echte freehands in Europa en Amerika op de markt en gingen zijn beste vakmensen naar Denemarken om daar de kunst verder af te kijken en de nodige expertise in huis te halen.
Fukuda-san (zijn allerbeste medewerker) ging bij Sixten en Lars Ivarsson in de leer op de freehand-hogeschool en verrijkte het bedrijf met de opgedane vakkennis en ervaring.
Momenteel bestaan er 2 fabrieken waar machinaal pijpen worden gemaakt (de Tsuge's) en uit het atelier waar hij zelf werkzaam was komen alle handmade freehands onder de naam Tsuge-Ikebana.
De jaarlijkse productie uit het atelier bedraagt slechts ca. 300 stuks en die exemplaren hebben inmiddels een exorbitant hoog prijskaartje.
Tsuge's pijpen hebben geen gradaties meer want werkelijk alles wat daar geproduceerd wordt is volkomen uniek en behoort tot de absolute wereldtop!
Helaas is Kyoichiro vorig jaar op 2 november overleden op 99-jarige leeftijd (God hebbe zijn ziel) en momenteel wordt het bedrijf gerund door zijn broer Kyozaburo (Sab voor vrienden).
Mocht je ooit in je leven een Tsuge-Ikebana in levende lijve zien, neem er dan respectabel de tijd voor om dat kunstwerk uitvoerig te bewonderen want de kans dat je iets mooiers op dit gebied tegen komt in je leven is vrijwel nihil!
Heren pijpofielen, het was mij een genoegen dit verhaal onder uw aandacht te mogen brengen!
Groet, Marcel

Dank, dank, een mooi verhaal bij mooie pijpen...

Ik probeer me voor te stellen dat hieruit een tankstation tabak wordt gerookt...

En weer een dieper inzicht verkregen. Bedankt, Marcel!

Graag gedaan! Wakari-mas, domo harigato Janneman-san oh Burrey-san...
...ennuh nee hoor beste Bruyere,
Japanners hebben eenzelfde illustere edelheid als eerdergenoemde zaken die in een ander draadje thuishoren!

Yep: made in Japan is bijna synoniem voor iets goeds.

massis schreef:alle 5 delen al enkele weken terug gezien via pipemakersforum.com

Ik vind het wel wat gek dat hij het hout zo hard laat roken bij het boren... Verder maakt hij inderdaad wel mooie pijpen...

Ik heb de filmpjes nog niet gezien, maar als het rookt betekend dat dat er een koollaagje gevormd wordt. Dus misschien is dat wel gepland, zoals elke handeling bij ambachten een functie heeft. Zeker bij japanse ambachten.

In de keuken gebruik ik Japanse messen (Global) Ik heb Franse en Duitse merken gehad, maar deze vind ik veruit het prettigst.
n.b. Niet slijpen met Europees materiaal, maar met speciaal keramische "wieltje"

Japanners maken alles na, auto's, horloges, pijpen, messen, maar bereiken wel een hoge mate van perfectie.

Ik herinner me nog een grap van Wim Kan uit 1973 (1e oliecrisis) De Japanners hadden de Arabieren gedreigd per direct weer olie te leveren, anders zouden ze het namaken.

Toch vallen de prijzen voor Tsuge me nog mee (veel rond de 700 - 1200 USD), niet duurder dan de Winsløw's A'en PC's.
Een andere Japanner, Hiroyuki Tokutomi, is nog een graadje duurder, niveau Dunhill, richting de 2000 USD.
Zie bijvoorbeeld: http://www.smokingpipes.com/pipes/estat ... /index.cfm

Wel ontzettend mooi, zeg.

Tokutomi-san is ook zeer duur met zijn flamboyante kunstwerken, inderdaad, maar of er sprake is van gradatie valt nog te bezien en laat ik hier verder tactisch in het midden, ze behoren beiden in dezelfde categorie, hebben beiden bij Ivarsson in de 70-er jaren op de universiteit gezeten en hebben zich beiden individueel doorontwikkeld met echter een totaal verschillende stijl.
Bovendien is er een verschil tussen de "gewone" Tsuge's die uit 1 van de 2 fabrieken afkomstig zijn, en de zgn. Tsuge-Ikebana die gemaakt worden door Kyoichiro-san zelf of door Fukuda-san (degene die naar Ivarsson is geweest, zie mijn verhaal) en afkomstig zijn uit het atelier.
Onlangs is er nog een Tsuge-Ikebana de deur uit gegaan bij een welbekende handelaar in de States voor omgerekend ca.7000 euro en uitschieters zijn bij Tokutomi eveneens te vinden ...
Ach, soms overstijgt e.e.a. de intrinsieke waarde en wordt het wat de gek (lees welgestelde verzamelaar) ervoor geeft, het blijft tenslotte ware kunst en op dit illustere niveau gaan de prijzen pas echt stijgen naar astronomische hoogten als desbetreffende kunstenaar den pijp uit is.
Ik denk nog eens terug aan Vincent van Gogh om dezelfde redenen.

janneman schreef:Ik weet niet of je de prijzen voor die Tsuge's kent, maar uhm... Ik wete niet of je er bent met het inruilen van je hele collectie. Maar inderdaad, wat zijn ze mooi he?

Ben al content met drie héééél eenvoudige modelletjes

magicmarcello schreef:Tokutomi-san is ook zeer duur met zijn flamboyante kunstwerken, inderdaad, maar of er sprake is van gradatie valt nog te bezien en laat ik hier verder tactisch in het midden, ze behoren beiden in dezelfde categorie, hebben beiden bij Ivarsson in de 70-er jaren op de universiteit gezeten en hebben zich beiden individueel doorontwikkeld met echter een totaal verschillende stijl.
Onlangs is er nog een Tsuge-Ikebana de deur uit gegaan bij een welbekende handelaar in de States voor omgerekend ca.7000 euro en uitschieters zijn bij Tokutomi eveneens te vinden ...
Ach, soms overstijgt e.e.a. de intrinsieke waarde en wordt het wat de gek (lees welgestelde verzamelaar) ervoor geeft, het blijft tenslotte ware kunst en op dit illustere niveau gaan de prijzen pas echt stijgen naar astronomische hoogten als desbetreffende kunstenaar den pijp uit is.
Ik denk nog eens terug aan Vincent van Gogh om dezelfde redenen.

Mee eens. Boven een bepaalde prijs, welke iedereen misschien zelf zal moeten beoordelen maar voor mij zeker boven de 1200-1500 euro, is de intrinsieke waarde niet meer weergegeven in de prijs. Een pijp van 7000 euro is inderdaad verzamelaarswaarde, mits hier geen exorbitante en uiterst zeldzame materialen in verwerkt zijn.

Jouw parallel met schilderkunst is terecht. Want wat kost een stuk doek en een hoeveelheid verf? 30 euro maximaal??? En toch gaan er schilderijen voor tonnen en miljoenen "over de toonbank". Dat zou dan voor de intrinsieke waarde van het uurtarief van de schilder zijn... plus de verzamelaarswaarde. En dat zal het grootste deel van zulke prijzen zijn. Net als bij een pijp van 7000 euro.

Beste Huub,
zo te zien en te lezen heb jij het meeste ervaring in dit soort rookgenot.
Wel ik wik en weeg om 'n Fat Boy aan te schaffen, nog niet uit of het 'n bent of recht model zou worden, wel de zwarte uitvoering.
Nu, hoe rookt dit ding?
Welke voor- en nadelen?
Filter of geen filter?
Voorkeur tabak voor dit japans geval...
Enz..

Uitziend naar jou reactie,
wens ik je intussen nog veel rook- en smaakgenot toe.

Generaal schreef:Beste Huub,
zo te zien en te lezen heb jij het meeste ervaring in dit soort rookgenot.
Wel ik wik en weeg om 'n Fat Boy aan te schaffen, nog niet uit of het 'n bent of recht model zou worden, wel de zwarte uitvoering.
Nu, hoe rookt dit ding?
Welke voor- en nadelen?
Filter of geen filter?
Voorkeur tabak voor dit japans geval...
Enz..

Uitziend naar jou reactie,
wens ik je intussen nog veel rook- en smaakgenot toe.

Nog ff vragen...zo ff op 't net rondgezocht, zeer moelijk te vinden, heb jij het in europa kunnen strikken?