Het Pijprokersforum

Ik heb afgelopen maanden een aardige pijpencollectie aangelegd, op mijn eerste Big Ben na allemaal gebruikt gekocht. Een groot deel van die pijpen had een uitgebreide schoonmaakbeurt nodig, ook een zout-alcoholbehandeling.

Natuurlijk moesten de mondstukken ook onderhanden genomen worden maar wat mij is opgevallen is dat die van de duurdere merken (van o.a. Sasieni, Charatan, oude Deense Stanwells, een oude Comoy) ongeacht de ouderdom van de pijpen nog redelijk zwart waren of erg makkelijk weer op glans waren te krijgen. Eén van de Charatans heeft een niet-origineel mondstuke en dat is ondanks veel gepoets nog steeds donkergrijs, net zoals bij enkele andere. Waarschijnlijk kan dat wel met een polijstmachine woren verholpen maar ik vroeg mij ook af waar het verschil in lag. Wat ik ook merk is dat er een smaakverschil is tussen de echte zwarte glimmende mondstukken en die die nog een beetje dof zijn.

Nu weet ik dat Sasieni en Charatan indertijd alleen handgesneden mondstukken maakten - andere merken mogelijk ook. Kan het zijn dat deze inderdaad minder snel oxideren (en mogelijk zelfs beter smaken)?

Ja volgens mij zijn er verschillende soorten eboniet....er wordt in fora nogal eens geklaagd over de slechte beet die een mondstuk heeft, ook schijnt er verschil in hardheid te zitten. Een dofzwart mondstuk het ik geen problemen mee, heb dan ook geen polijstmachine. Anders wordt het wanneer een mondstuk grijs of zelfs groen is uitgeslagen (door oxydatie) dat smaakt afgrijselijk. Hoe lang een mondstuk zwart blijft is ook weer verschillend, Frank Axmacher had eens een pijp die na een poetsbeurt, tijdens het roken na 10 minuten alweer groen begon te worden......dus een echt eensluidend antwoord kan ik je niet geven helaas.....