Oscar Lucite
Geplaatst: 27 jan 2013 21:48
Tijd om even voor te stellen… Als lid sinds 29 december 2012 heb ik nog niet ‘officieel’ iets van me laten horen en dat is niet beleefd. Ik heb nogal wat te vertellen, maar ik wil de geachte forumleden niet meteen met een onverteerbare lap tekst onder ogen komen. Dus zal ik mijn verhaal over een aantal posts verdelen. Een soort feuilleton. Laat gerust uw bijval of afkeuring weten; het verhaal zal aanleiding tot allebei bieden, vrees ik.
Oscar Lucite is hier de naam; later meer daarover. Leeftijd 64, woonachtig te Zoetermeer. Beroepen: journalist, uitgever, leraar Nederlands. Belangrijker hier is de rookgeschiedenis. Tussen mijn 18e en 30e werd ik op geen enkele redactie zonder pijp aangetroffen. 2x Big Ben (recht), 2x Peterson (gebogen) en een onduidelijk, maar favoriet pijpje met leer om de ketel. Tabakken: Clan, Sail Aromatic en Mac Baren (Scottish Blend). Daarna een periode waarin veel werd gereisd; geen tijd voor rustig pijproken. Aan de sigaret geraakt. Voornamelijk Camel zonder filter. Na 10 jaar samen met een collega naar de cursus ‘Stoppen met roken’ van de Kerk van de Zevendags Adventisten geweest. Waarom die kerk? Dat waren aardige mensen, met oud-verslaafden als cursusleiders en ze hadden niets van dat stigmatiserende antirook fanatisme van bijv. Stivoro. De avond voor de cursus heb ik mijn motor in de schuur uit elkaar gehaald en daarbij een pakje van 25 Camels leeg gerookt (dat droeg behoorlijk bij aan de motivatie voor de eerste cursusdag). Het was een cursus van meen ik vijf avonden (plus een ‘buddy’ die je kon bellen als het je te machtig werd). Ik heb daar opmerkelijke dingen van geleerd. Overigens was ik de enige die op de eerste cursusdag geen sigaretten bij me – of zelfs maar in bezit – had. De collega wel en die rookte een week na de cursus al weer meer dan daarvoor… Precies zoals de cursusleider mij had voorspeld. Daarna heb ik 14 jaar niet meer gerookt.
Ik kreeg een drukke baan als uitgever en contractonderhandelaar. Veel in contact met bestuurders en zakenmensen. Dat leidde tot een sigaartje accepteren en ach, die inhaleerde je toch niet, dus maar een gewoonte van gemaakt. Sigaren van Hajenius en G. de Graaff en wat exotisch Cubaans werk, de laatste voornamelijk om weg te geven aan goede relaties. En daarna dook die verrekte sigaret weer op… Dat kwam zo:
Ik zat met mijn dochter op een bankje in een park om met haar over haar foute vriendje te praten. Ze stak, net als vroeger, twee sigaretten aan en gaf mij er een. Al doorpratend over het foute vriendje nam ik het ding aan. En er gebeurde wat de antirook-cursusleider van veertien jaar eerder had voorspeld: “Als je weer begint, al is het met maar één sigaret, rook je vrijwel meteen weer net zoveel.” Inderdaad, ik zat zo weer op een pakje per dag, Dunhills en Marlboro dit keer. De sigaretten werden almaar duurder, dus ging ik over op Samson halfzware shag. Tot groot vermaak van mijn vrienden heb ik nooit een behoorlijk ‘sjekkie’ kunnen rollen. Ik maakte er boomstammen van en knipte de rafeltabak er met een schaartje af. Heb ik toch nog zo’n zeven jaar volgehouden.
Tot de volgende post!
Oscar
Oscar Lucite is hier de naam; later meer daarover. Leeftijd 64, woonachtig te Zoetermeer. Beroepen: journalist, uitgever, leraar Nederlands. Belangrijker hier is de rookgeschiedenis. Tussen mijn 18e en 30e werd ik op geen enkele redactie zonder pijp aangetroffen. 2x Big Ben (recht), 2x Peterson (gebogen) en een onduidelijk, maar favoriet pijpje met leer om de ketel. Tabakken: Clan, Sail Aromatic en Mac Baren (Scottish Blend). Daarna een periode waarin veel werd gereisd; geen tijd voor rustig pijproken. Aan de sigaret geraakt. Voornamelijk Camel zonder filter. Na 10 jaar samen met een collega naar de cursus ‘Stoppen met roken’ van de Kerk van de Zevendags Adventisten geweest. Waarom die kerk? Dat waren aardige mensen, met oud-verslaafden als cursusleiders en ze hadden niets van dat stigmatiserende antirook fanatisme van bijv. Stivoro. De avond voor de cursus heb ik mijn motor in de schuur uit elkaar gehaald en daarbij een pakje van 25 Camels leeg gerookt (dat droeg behoorlijk bij aan de motivatie voor de eerste cursusdag). Het was een cursus van meen ik vijf avonden (plus een ‘buddy’ die je kon bellen als het je te machtig werd). Ik heb daar opmerkelijke dingen van geleerd. Overigens was ik de enige die op de eerste cursusdag geen sigaretten bij me – of zelfs maar in bezit – had. De collega wel en die rookte een week na de cursus al weer meer dan daarvoor… Precies zoals de cursusleider mij had voorspeld. Daarna heb ik 14 jaar niet meer gerookt.
Ik kreeg een drukke baan als uitgever en contractonderhandelaar. Veel in contact met bestuurders en zakenmensen. Dat leidde tot een sigaartje accepteren en ach, die inhaleerde je toch niet, dus maar een gewoonte van gemaakt. Sigaren van Hajenius en G. de Graaff en wat exotisch Cubaans werk, de laatste voornamelijk om weg te geven aan goede relaties. En daarna dook die verrekte sigaret weer op… Dat kwam zo:
Ik zat met mijn dochter op een bankje in een park om met haar over haar foute vriendje te praten. Ze stak, net als vroeger, twee sigaretten aan en gaf mij er een. Al doorpratend over het foute vriendje nam ik het ding aan. En er gebeurde wat de antirook-cursusleider van veertien jaar eerder had voorspeld: “Als je weer begint, al is het met maar één sigaret, rook je vrijwel meteen weer net zoveel.” Inderdaad, ik zat zo weer op een pakje per dag, Dunhills en Marlboro dit keer. De sigaretten werden almaar duurder, dus ging ik over op Samson halfzware shag. Tot groot vermaak van mijn vrienden heb ik nooit een behoorlijk ‘sjekkie’ kunnen rollen. Ik maakte er boomstammen van en knipte de rafeltabak er met een schaartje af. Heb ik toch nog zo’n zeven jaar volgehouden.
Tot de volgende post!
Oscar
