W.O. Larsen.
Geplaatst: 06 aug 2012 20:21
Het verhaal ging dat de firma Larsen pijpen kocht van Deense pijpmakers en er
vervolgens hun naam op lieten zetten.
De vroege pijpen van dit merk behoren tot de top.
In 1976 ben ik in Rotterdam gaan werken en was af en toe te vinden bij een grote
tabakswinkel op het Stadhuisplein.
Toen ik weer eens langsging, het was inmiddels 1978, werd mijn blik bij binnenkomst
getrokken naar een vitrine waar een prachtige pijp ronddraaide.
Dit bleek een handgemaakte Larsen straight grain te wezen, nooit van het merk gehoord.
fl. 750,-- stond er discreet naast.
Ik zal toen niet veel meer dan het minimum loon betaald gekregen hebben, toch moest
en zou ik deze pijp hebben.
De tien jaar die erop volgden heb ik hier veel uit gerookt. Om mij onduidelijke redenen is
'ie onder de buik van het paard terecht gekomen.
Laatst kwam ik het beestje weer tegen en meegenomen naar de meeting in Sittard. Aldaar
gestopt en leeggerookt, dat viel tegen.
Na zoveel jaren van rust was het leven "eruit gelopen". Pijpen willen op z'n tijd gerookt
worden.
Dit week-end heb ik het rookkanaal schoongemaakt met alcohol en de kop geruimd.
Vanavond met latakia gestopt, met de smaak gaat het in sprongen weer de goede kant op.
Gek dat ik het destijds een forse pijp vond. Wanneer ik er nu naar kijk ervaar ik het eerder als
klein, of aan de kleine kant.
Het rookkanaal is veel smaller dan de huidige pijpen en dat mondstuk uit para rubber is ook
weer wennen.
Niet qua geld, meer verder in alle opzichten (model, nerf, afwerking, rookgenot) mijn
beste koop ooit.
Ik denk dat mensen die langer een pijp roken ook zo'n exemplaar hebben dat ze als
beste koop zien.
vervolgens hun naam op lieten zetten.
De vroege pijpen van dit merk behoren tot de top.
In 1976 ben ik in Rotterdam gaan werken en was af en toe te vinden bij een grote
tabakswinkel op het Stadhuisplein.
Toen ik weer eens langsging, het was inmiddels 1978, werd mijn blik bij binnenkomst
getrokken naar een vitrine waar een prachtige pijp ronddraaide.
Dit bleek een handgemaakte Larsen straight grain te wezen, nooit van het merk gehoord.
fl. 750,-- stond er discreet naast.
Ik zal toen niet veel meer dan het minimum loon betaald gekregen hebben, toch moest
en zou ik deze pijp hebben.
De tien jaar die erop volgden heb ik hier veel uit gerookt. Om mij onduidelijke redenen is
'ie onder de buik van het paard terecht gekomen.
Laatst kwam ik het beestje weer tegen en meegenomen naar de meeting in Sittard. Aldaar
gestopt en leeggerookt, dat viel tegen.
Na zoveel jaren van rust was het leven "eruit gelopen". Pijpen willen op z'n tijd gerookt
worden.
Dit week-end heb ik het rookkanaal schoongemaakt met alcohol en de kop geruimd.
Vanavond met latakia gestopt, met de smaak gaat het in sprongen weer de goede kant op.
Gek dat ik het destijds een forse pijp vond. Wanneer ik er nu naar kijk ervaar ik het eerder als
klein, of aan de kleine kant.
Het rookkanaal is veel smaller dan de huidige pijpen en dat mondstuk uit para rubber is ook
weer wennen.
Niet qua geld, meer verder in alle opzichten (model, nerf, afwerking, rookgenot) mijn
beste koop ooit.
Ik denk dat mensen die langer een pijp roken ook zo'n exemplaar hebben dat ze als
beste koop zien.