Het Pijprokersforum

Het is kerstvakantie, en ondergetekende is voor het eerst sinds een jaar weer eens op familiebezoek in Nederland. Voor het vertrek werd snel nog een pijp meegenomen, ondanks dat ik niet zeker wist of ik wel of niet de kans zou krijgen om even van een pijpje te genieten (het buiten / in de schuur roken trekt nooit zo erg). De vakantie verloopt verder prettig, maar ik kijk stiekem al weer uit naar de dag dat ik weer thuis kom, mijn woonkamer in kan lopen, de pijp weer op haar plaats kan zetten bij de rest van de gestadig groeiende verzameling pijpen, tabakken en single malts.
Nieuwjaarsdag 2012. Ik word geïrriteerd wakker door het gerinkel van de telefoon van mijn vriendin, niet vreemd na een redelijke hoeveelheid bier en champagne en hooguit vier uur slaap. Met een chagerijnig hoofd vang ik een paar steekwoorden op in het gesprek, iets als "politie... brand.. huis... Remon".
"Wat een belachelijke klotegrap, zo vroeg in de ochtend, als ik weer thuis ben dan zwaait er wat!", denk ik eerst, terwijl ik me omdraai om weer verder te slapen. Maar twee minuten later worden we weer gebeld, dit keer door haar moeder, en wederom met dezelfde mededeling. Nu ben ik wakker, nuchter, heb niet eens de tijd om last te krijgen van een welverdiende kater. Een van de eerste dingen die door mijn hoofd schiet is de vitrinekast. De kast waar ik 8 flessen whisky had staan, 9 pijpen tentoonstelde, en waar nog een kilo veelal ongeopende tabak lag. Pas daarna begin ik me af te vragen of er iemand thuis was, hoe groot de schade was, of er nog iets te redden viel. Een belletje met de lokale politie en de huisbaas maakte me niet veel wijzer. Ik was voor het eerst sinds lange tijd positief en hoopvol ingesteld, misschien was het allemaal zo erg nog niet.
De volgende drie dagen hing de brand als een donkere wolk boven mijn hoofd. Ik was in Nederland, mijn huis stond hemelsbreed een goeie 1500 kilometer verderop en ik had de kans niet om met mijn eigen ogen te zien hoe het er bij stond.
Dit veranderde vier januari. Ik kwam 's morgens vroeg aanrijden, kwam het laatste heuveltje niet op door de hoeveelheid sneeuw op de straat, en moest de laatste hondervijftig meter lopen. Net rond de bocht doemde er een zwarte ruïne op, daar waar ooit een mooi wit huis stond. Even deed het pijn. Nadat ik dichterbij kwam wist ik dat er niets meer te redden viel, zowel de bovenverdieping als het dak lagen bij mij in de huiskamer op de begane grond, het hele huis was (op de buitenmuren na) uitgebrand.
Ik mag verder niet klagen, als ik thuis was geweest had ik hier nu waarschijnlijk niet gezeten. Buiten dat was ik op vakantie, had wat kleding, mijn paspoort, rijbewijs en portemonnee bij me. Mijn huisgenoot was op het moment van de brand ook niet thuis, en ook de huisbaas en zijn gezin hadden oudejaarsnacht ergens anders gevierd. Het blijft rot om 99,9% van je spullen te verliezen, maar spullen (ja, zelfs pijpen) zijn maar spullen. Nu maar weer opnieuw beginnen met verzamelen.

Dat is inderdaad slecht nieuws! Ik wens je veel sterkte. Ook al is het verlies beperkt tot materiële zaken, het is nog steeds verre van leuk

nou Remon,dat is pas klote man!
maar jij en je vrienden zijn oke,dat is pas belangerijk
een pijp kan je vervangen,een leven niet moet je maar denken....
toch jammer van de verzameling
maaarre....kop omhoog en kin vooruit zeggen we hier!!!
het komt wel weer goed!
grtz
WR

Dat is ingrijpend als je zoiets gebeurt. Sterkte en succes met een nieuw begin daar Remon!

Remon, heel veel sterkte met de wederopbouw van het leven daar. Gelukkig zijn jij en je vriendin oke, en je moet het zo zien dat je nu kan gaan voor de pijpen die je wilde hebben...

Jeez, Remon.
Dai is klote zeg.
Inderdaad, het zijn maar spullen en het had veel erger af kunnen lopen, maar het blijft toch naar om op zo'n manier afscheid te moeten nemen van bijna al je aardse bezittingen.
Succes met de 'wederopbouw'.

Wow...heftig Remon...ook ik wens je heel veel strekte en succes met de wederopbouw !

Niet alleen de nachtmerrie van een pijproker.
Maar een nachtmerrie voor ongeveer iedereen.

Ikzelf moet er niet aan denken.
Je hebt inderdaad geluk gehad dat jezelf (en anderen) niet bij de brand waren.
Veel succes met de wederombouw van je leven.

Sterkte Remon!

Dat is zwaar k#t,dan heeft het ook flink gefikt als alles weg is.

Klinkt naar, Remon. Ik vraag me ook af hoe zoiets zomaar kan gebeuren, hebben ze daar al een idee over?

Misschien heeft je alter-ego het gedaan om je te bevrijden van de ballast van materieel bezit?

Veel sterkte! Dat moet enorm schrikken zijn!

Oef, das kl#te Remon! Heel veel sterkte!!!

Nou zeg, zwaar kl.te!
Hopelijk heb je een goede inboedelverzekering!

Inderdaad wat Rob zei een goede verzekering en een
vlotte en coulante afhandeling.
Erg naar voor jullie, veel sterkte met de wederopbouw.

Sterkte, kerel.

Pfff dat moet vreselijk zijn,

Het zijn maar woorden maar toch:
Sterkte!

robvoorburg schreef:Inderdaad wat Rob zei een goede verzekering en een
vlotte en coulante afhandeling.
Erg naar voor jullie, veel sterkte met de wederopbouw.

Dat is zwaar klote man

Holy crap, da;s nog eens het nieuwe jaar slecht beginnen, gelukkig geen mensen of dieren bij betrokken verder maar toch, zwaar klote, heel veel sterkte !

Bedankt voor de steun, iedereen. Ja, die houte huizen hebben hun charme, maar als het dan een keer fout gaat, gaat het ook meteen goed fout. Gelukkig was ik verzekerd (al zij het behoorlijk onderverzekerd) en kreeg ik een redelijke hoeveelheid centen terug. De komende zes maanden woon ik in een studentenflat om de financiën weer op peil te krijgen.
@Kynikos: Het is waarschijnlijk een spotje op de bovenverdieping geweest dat is doorgebrand, maar ze kunnen niets bewijzen aangezien alles in puin en as ligt. Men leert zichzelf wel kennen op zulke momenten. Ik zag mezelf altijd, met enige tegenzin, als een behoorlijke materialist. Maar het feit dat ik nu voor duizenden aan euro's kwijt ben heeft me nog geen seconde extra wakker gehouden. Dat back to basic gevoel heeft wel wat eigenlijk.
Heb overigens wel al twee nieuwe pijpen aangeschaft; een corncob en een mandjespijp (die inmiddels al opgeschuurd is nadat de lak begon te bubbelen), nu kan ik er voorlopig weer even tegenaan.

Brrr, horror-verhaal, Remon. En niet alleen voor de pijproker en/of materialist. Spullen zijn maar spullen, niets meer en niets minder.
Eigen lijf en dat van jouw naasten is veel belangrijker en dat zit in ieder geval goed.

Je pakt het goed op, zo te lezen. Een welgemeend "Veel Succes" met de wederopbouw van je leven.

Je tweede bericht geeft me goeie hoop Remon, met zo'n instelling kan er zelfs nog wat goeds naast alle ellende groeien. Nogmaals sterkte!

En ook van mij sterkte!!

Brr, wat een begin van een nieuwjaar.
Zo'n beetje alles kwijt, maar gelukkig geen persoonlijke ongelukken.
Het is alleen materiaal wat in rook is opgegaan, maar wel ingrijpend.
Aan de andere kant je kan met een schone lei beginnen is gezonde samen zijn met je vriendin.
Sterkte met alle rompslomp die hierbij komt kijken.

wow,dat is een heftig verhaal,
met een echtscheiding zie je het langzamerhand aankomen,
maar zoiets als dit is gruwelijk onverwachts,
veel sterkte met de wederopbouw van je toekomst....

Remon schreef:@Kynikos: Het is waarschijnlijk een spotje op de bovenverdieping geweest dat is doorgebrand, maar ze kunnen niets bewijzen aangezien alles in puin en as ligt. Men leert zichzelf wel kennen op zulke momenten. Ik zag mezelf altijd, met enige tegenzin, als een behoorlijke materialist. Maar het feit dat ik nu voor duizenden aan euro's kwijt ben heeft me nog geen seconde extra wakker gehouden. Dat back to basic gevoel heeft wel wat eigenlijk.

Ik moet eerlijk zeggen, toen ik las dat je al je spullen kwijt was voelde ik eerder een lichte jaloezie dan opluchting dat 't mij niet gebeurd was. Het mooie van zo'n nieuw begin is dat je eens goed na kan denken over wat je nu echt nodig hebt en wat je net zo goed niet opnieuw kan kopen. En dat je bepaalde objecten die niet geheel bevielen kan vervangen door een betere variant. Al is het maar een mok ofzo. Het nadeel is dat het natuurlijk geld kost en een hoop gedoe is. Maar een schone lei is toch een geluk bij een ongeluk, in zekere zin. Ik leef zelf nu zo dat ik, mocht het nodig zijn, alles wat waarde voor me heeft met gemak met m'n eigen twee handen naar buiten draag. Dat geeft een hoop gemoedsrust. En als dat niet mogelijk is ben ik ook bereid 't achter te laten zonder werkelijke problemen. Zoals Henry David Thoreau zei:

“It is desirable that a man […] live in all respects so compactly and preparedly that, if an enemy take the town, he can, like the old philosopher, walk out the gate empty-handed without anxiety.”

Ik las eens dat er indianenstammen waren die elk jaar al hun spullen in de fik zetten. Een mooi ritueel, vind ik.

Jeetje man! Wat erg!!

Gelukkig hebben je dierbaren niets, maar je huis en spullen weg,...ik moet er niet aan denken.
Sterkte met de wederopbouw.

sterkte, vind het rot voor je .
hoop dat alles snel terug op zijn poten komt voor je.

Sjees, Remon. Gelukkig is het bij materiële schade gebleven! Sterke gewenst bij de wederopbouw!

Jeez! Veel sterkte Remon!