Het Pijprokersforum

Ik heb een paar uur rondgesurft op het net op zoek naar nog meer tips om losse stelen weer vast in de kop te zetten... Ik wil jullie het resultaat niet onthouden, maar teken bij geen enkele methode voor verantwoordelijkheid bij gebeurlijke ongevallen met de patient.

0. Gouden raad van Tante Kaat: rook de pijp vaker. Stelen hebben blijkbaar de neiging los te komen wanneer de pijp niet regelmatig gebruikt wordt. De natuurlijke warmte van de pijpenkop zorgt zelf voor meer grip op de steel.

1. Lijken mij totaal ongevaarlijk:

1.1. Papiertje, aluminiumfolie rond het deel dat de kop in moet.

1.2. De speekselmethode. Met speeksel het deeltje van de steel insmeren dat in de kop gaat en dan onmiddellijk de pijp roken. Het kan ook met kraantjeswater.

2. Lijken mij eerder ongevaarlijk

2.1. Eén laagje teflon (uit de sanitairhandel) rond het deeltje van de steel dat de kop in moet. Bedenking van iemand die dat al eens probeerde : wat als de teflon te erg opwarmt? Komen er (giftige) gassen vrij...? Antwoord : wellicht niet, tenzij het teflon via de verbinding naar de steel in de kop terechtkomt. Teflon heeft een hitteresistentie van 200°C... Bij gewoon opwarmen van de pijp is er dus geen probleem.

2.2. De bijenwasmethode. Dit is de meest populaire oplossing. Het uiteinde van de steel insmeren met een beetje bijenwas, steel terugzetten en onmiddellijk de pijp roken. Zo nodig enkele keren herhalen. De was kruipt in het hout en zorgt voor meer grip op de steel. Er wordt op gewezen dat het "stukjes natuurlijke bijenwas" moeten zijn. Waar vind je die? Het zou ook kunnen met kaarsenvet...

2.3. De nagellakmethode. Het uiteinde van de steel wordt met liefst kleurloze nagellak bijgepenseeld tot de steel weer "pakt". Zorg ervoor dat de nagellak volledig is opgedroogd! Misschien moet dit enkele keren herhaald worden tot de dikte van de laag klopt. Te dikke lagen kunnen er weer af met wat fijn schuurpapier. Geadviseerd wordt nagellak op basis van acryl te gebruiken en niet op basis van aceton. Moeder de vrouw eens vragen naar het verschil...

2.4. De secondenlijmmethode. Idem als de nagellakmethode. Voor je dit doet moet het behandelde oppervlak met alcohol gereinigd worden, anders houdt het zaakje niet. Wie een permanente grip wil, wacht niet tot de secondenlijm droog is Niet doen natuurlijk, dus wachten tot alles heel safe en droog is en dan zo nodig de laag verdunnen met fijn schuurpapier.

3. Lijken mij eerder gevaarlijk

3.1. De formule-1-bandenmethode van Janneman, die hij ook elders op het forum al aangaf... Het uiteinde van de steel wordt ca. 5 seconden rondgedraaid in een vlammetje (van een kaars, aansteker, ...) en daarna krachtig op een hard oppervlak geduwd, waardoor de uiteinde van de steel wat dikker wordt. Het lijkt simpeler dan het is en alom lees je waarschuwingen dat je zo'n steel definitief naar de Filistijnen kunt helpen. Daarom zijn er nog wat bijkomende adviezen te lezen: steek een natte pijpenrager door de steel om te verhinderen dat de steel "ineenklapt"; doe dit nooit met een acrylsteel (die smelt veel sneller dan een exemplaar uit vulcaniet; het aandrukken op een hard oppervlak wordt door sommigen als té gevaarlijk beschouwd en zij adviseren het uiteinde van de steel onmiddellijk te koelen in een glas koud water (zonder aandrukken zou er ook al een uitzetting van de steel te bereiken zijn), enz.

3.2. De diepvrieskist/magnetronmethode. Stop de pijpenkop (sommigen zeggen: de hele pijp, maar dat lijkt me moeilijk) 10 minuten in de diepvrieskist. Kook ondertussen een glas water in de magnetron. Hou het uiteinde van de steel zo'n 30 seconden (voor een doorsneesteel) tot twee minuten (voor dikkere stelen) in het glas kokend water. En dan rap wezen: haal de pijpenkop uit de freezer en zet de steel er onmiddellijk op (zo ver mogelijk aanduwen). Voor deze laatste stap krijg je net 15 seconden : anders is de steel te ver afgekoeld... Pijp onmiddellijk na afloop stoppen en roken. Deze methode werkt alleen met bruyèrekoppen en niet met meerschuim.

3.3. De "professionele" methode. Zoals gevreesd heb je daar een hulpstukje voor nodig, nl. dit, verkrijgbaar op internet, bij Pimo zelf (effe intikken op Google).



Eigenlijk is dit een variant op de vorige methode. Alleen de diepvrieskist is niet meer nodig. Eerst vis je uit welke van de zes (kegelvormige) uitsteekseltjes het best past op je steel en hoever dat stukje ongeveer in de steel verdwijnt. Dan bereiden we ons wederom een glas kokend water, we houden er het stukje steel in dat we groter willen hebben (30 seconden tot twee minuten - zie boven) en maken dan weer gebruik van ons hulpstukje. Zelfde kegelvormige deeltje als straks, maar nu iets verder aanduwen. Klaar. Pijp in elkaar zetten... Eventueel herhalen indien nog niet vast genoeg.

Tot zover mijn overzicht... Ik vond het leerzaam, vooral als je sommige reacties van mensen leest die dit alles al eens probeerden. De verhalen van mislukkingen in groep 3 zijn te talrijk om er met een gerust hart aan te beginnen. Sommigen slagen er probleemloos in een steel te doen splijten...
Alleen de methodes onder 2. hierboven genieten heel wat bijval en lijken wel te werken.
Ik ga dus zelf eerst de gouden raad van Tante Kaat opvolgen en zo nodig nadien eens wat met bijenwas knoeien... Misschien helpt het wel.

Bedankt ! goede tips !
Ik heb goede ervaringen met de bijenwas methode. Je moet inderdaad wel zuivere bijenwas hebben. Daar is niet zo makkelijk aan te komen. Ik had het geluk een imker te treffen op een jaarmarkt die me een stuk kado deed. Ik gebruik het ook om mijn meerschuimen pijpen mee te behandelen. Kleuren ze ook erg mooi van.

Martin Romijn schreef:Bedankt ! goede tips !
Ik gebruik het ook om mijn meerschuimen pijpen mee te behandelen. Kleuren ze ook erg mooi van.

Kun je me dat eens uitleggen? Ik ben net een meerschuimer aan het inroken en je advies komt dus van pas...

Het heeft niet zo zeer te maken met inroken. Meerschuim hoef je niet in te roken. Er hoeft nml geen koollaag in de pijp te ontstaan, sterker nog, het is juist beter dat er helemaal geen koollaag in ontstaat, dus na het roken direkt met een stukje keukenpapier of dubbelgevouwen pijpenreiniger schoonmaken is het beste.
Maar nu over de bijenwas. Meerschuim pijpen worden als ze klaar zijn afgewerkt met een laagje bijenwas om ze te beschermen. Meerschuim is erg porreus en er ontstaan makkelijk vlekken op. Nu heb ik geleerd van een meerschuim verzamelaar dat het aan te raden is om eens in de zoveel tijd, in mijn geval eens in het half jaar, een nieuw laagje bijenwas op de pijp aan te brengen. Bijkomend voordeel is dat de pijp er mooi van kleurt, iets dieper nog dan van de tabak alleen.
Bij een gladde pijp is het aanbrengen vrij eenvoudig, gewoon de pijp lekker warm roken en dan de bijenwas er tegenaan houden en erop laten smelten. Je zal zien dat het er vrij gemakkelijk in trekt. De pijpen met de vaak fraai gesneden koppen zijn wat lastiger. Ik smelt de bijenwas dan in een schaaltje dat ik in een andere schaal met warm water heb gezet, (au bain marie ) De gesmolten was dep ik op de pijp, met een stukje keukenpapier of'beter nog, met zo'n rubberen kwastje wat ook wel in de keuken wordt gebruikt om een bakblik in te vetten. Dan neem ik een föhn en föhn het teveel aan was van de pijp. Dit vang ik weer op in het schaaltje, kan de volgende keer weer gebruikt worden.
Daarna de pijp normaal roken en je zult zien dat de was er geheel in getrokken is en de pijp direct al wat mooier van kleur is.
Ik hoop dat dit verhaal een beetje duidelijk is. Zo niet, laat het me maar weten. Succes ! O ja... het is niet de bedoeling dat de was aan de binnenkant van de pijp komt maar dat lijkt me duidelijk
Al met al is dit een heel verhaal geworden... had ik mischien beter ergens anders kunnen posten maar ik hoop dat ik je vraag beantwoord heb Erasmus

Dank Erasmus, een goed stuk werk! Ik was alweer heel wat van die methodes vergeten.

Een waarschuwing voor alle andere materialen die je in pijpen gebruikt: maak ze even warm en snuif dan eens goed de geur op. Weet je zeker dat je die geur erbij wilt hebben? (echte bijenwas, ok, parafine kaars, nou nee...)

Groet, Janneman

Martin Romijn schreef:Ik hoop dat dit verhaal een beetje duidelijk is. Zo niet, laat het me maar weten. Succes ! O ja... het is niet de bedoeling dat de was aan de binnenkant van de pijp komt maar dat lijkt me duidelijk
Al met al is dit een heel verhaal geworden... had ik mischien beter ergens anders kunnen posten maar ik hoop dat ik je vraag beantwoord heb Erasmus

Je uitleg is heel duidelijk en uiteraard heb je mijn vraag meer dan bevredigend beantwoord, waarvoor mijn dank. Ik ga het eens proberen met mijn nieuwe meerschuimer, want daar zit volgens mij geen laagje was op.
Je bent blijkbaar een echte kenner van meerschuimen pijpen, daarom nog een ander vraagje. Van mijn grootvader erfde ik jaren geleden twee meerschuimen pijpen, mooi geel van kleur en in zo'n prachtig antiek etui. Ik heb ze nooit gerookt. Denk je dat het mogelijk is die pijpen terug in gebruik te nemen? En wat moet er dan gebeuren? De steel reinigen lijkt me geen probleem, maar mag je bv. de kop ruimen ? En wat mag ik nadien verwachten van de smaak ? Ik meen vroeger eens gelezen of gehoord te hebben dat een meerschuimen pijp strikt persoonlijk is ? Als het helpt wil ik hier wel eens een foto publiceren van beide pijpen.

Mischien moeten we het meerschuim verhaal verplaatsen voor ik het antwoord hier ga schrijven ? Ik heb alleen geen idee hoe dat werkt....

erasmus59 schreef: Je uitleg is heel duidelijk en uiteraard heb je mijn vraag meer dan bevredigend beantwoord, waarvoor mijn dank. Ik ga het eens proberen met mijn nieuwe meerschuimer, want daar zit volgens mij geen laagje was op.
Je bent blijkbaar een echte kenner van meerschuimen pijpen, daarom nog een ander vraagje. Van mijn grootvader erfde ik jaren geleden twee meerschuimen pijpen, mooi geel van kleur en in zo'n prachtig antiek etui. Ik heb ze nooit gerookt. Denk je dat het mogelijk is die pijpen terug in gebruik te nemen? En wat moet er dan gebeuren? De steel reinigen lijkt me geen probleem, maar mag je bv. de kop ruimen ? En wat mag ik nadien verwachten van de smaak ? Ik meen vroeger eens gelezen of gehoord te hebben dat een meerschuimen pijp strikt persoonlijk is ? Als het helpt wil ik hier wel eens een foto publiceren van beide pijpen.

Toch maar een antwoord hier....En euh...een "echte kenner" valt wel mee hoor !
Het ruimen van een meerschuim kop is vrij eenvoudig te doen met een stukje fijn schuurpapier. Wel oppassen want meerschuim is erg zacht en je wil de buitenkant wel houden zoals hij nu is neem ik aan
Als de koollaag verwijderd is kan de pijp nog schoongemaakt worden met wat dubbelgevouwen pijpenreinigers en wat alcohol. Ik maak mijnmeerschuim na het roken altijd direkt schoon maar mocht er toch een koollaagje in ontstaan dan verwijder ik dat altijd op deze manier.
Komt de kleuring van de pijp ook ten goede.

tijd om een van deze dingen eens uit te proberen, onlangs stak in mijn pijp buiten aan terwijl ik naar voor boog tegen de wind en opeens lag de kop op de grond terwijl de steel nog in mijn mond zat

Hieronder de twee pijpen van mijn grootvader: dertig jaar niet gerookt (uit piëteit? vraag ik me nu af). Wat denk je ? Zou hier nog smaak uit te halen zijn ?

Martin Romijn schreef: Als de koollaag verwijderd is kan de pijp nog schoongemaakt worden met wat dubbelgevouwen pijpenreinigers en wat alcohol.

Gebruik je ook alcohol om de binnenkant van de kop te reinigen?

mooie pijpen ! Daar zal je nog veel plezier van hebben ! Een beetje alcohol om de binnenkant van de kop mee te reinigen kan geen kwaad. Voorzichtig schoonmaken met dubbel getouwen pijpenreiniger of doekje met klein beetje alcohol. Daarna goed laten drogen.

Een Bulldog van meerschuim, dat heb ik nog nooit gezien.

Wow, schitterende pijpen, en jazeker, die zijn met een keer goed schoonmaken (veel pijpenragers en wat alcohol) prima op nieuw in gebruik te nemen...

Groet, Janneman

Dat zijn twee prachtige pijpen .. en die passende etuitjes maken het "af"

even terug naar de losse stelen;
de meeste methodes zijn lapmiddelen en maken het probleem op termijn erger. De stuikmethode is redelijk op voorwaarde dat de hele tige verwarmd is en dus over de gehele lengte opstuikt : mondstuk lang genoeg opwarmen in water van 80/90 ° , dan rustig op een stabiel oppervlak duwen. Daarna ronding controleren en bijslijpen tot de juiste dikte. Boven een vlammetje is minder aangewezen omdat er a) verbrandingsgevaar is en b) slechts een gedeelte verwarmd is zodat je hoogstens ergens een dikke richel krijgt. Wéer wringen, wéer meer speling.
De juiste methode, tenzij de pijp historische waarde heeft : tige afzagen, mondstuk uitboren ( 8 x 15 mm), gat in de steel eventueel corrigeren en tige vervangen door een busje in lucite/teflon/delrin/abs/acryl/vulcanite/ebonite
Kleine moeite, groot gewin.
En een pijp die niet tocht