2 hobby's vinden elkaar

[Kiske]

Behalve tabak/pijproken, kan ik mijzelf echt verliezen in het vissen. Met een mooi woord hengelsport genoemd. Ik vis al vanaf dat ik een kleine jongen was, dus neem voortaan ruim 40 jaren aan kennis en ervaring mee.

Ik ken tientallen verschillende knopen, recepten voor lokvoer en aas, vele vistechnieken om verschillende vissen op verschillende soorten waters achter de schubben te zitten, weet van falen en topvangsten, ken vele vissoorten en hun biotoop en leefwijze, kan genieten van de rust aan het water maar ook van het vissen met een vismaat. De invloed van het weer op de vis, welk aas in welke tijd voor een bepaalde vissoort het beste resultaat geeft, hoe waters van verschillende grootte en dieptes moeten worden bevist en de verschillen in vistechnieken op stilstaand, licht stromend- en hard stromend water. Ik weet van vogels, waterwild, en insekten, stekkeuze en vriendschappen die verdiepen door samen tijd door te brengen aan de waterkant.

Zo weet ik voortaan ook een best woordje mee te praten over pijproken, tabakken, pijpen, pijpvormen, vormen van de ketel en hun invloed op het roken van tabak. De wijze waarop verschillende vormen van tabak worden gestopt, hoe tabak te bewaren, hoe ervoor te zorgen dat pijpen goed hun werk kunnen blijven doen, over verschillende materialen waarvan pijpen gemaakt worden en over landen waar tabak gekweekt en verwerkt wordt. Gelukkig weet ik ook van vriendschappen die verdiepen door samen pijp te roken of ervaringen uit te wisselen op een forum.

Voordat ik pijprookte had ik nog nimmer gehoord van Semois. Niet van de tabak, de regio en ook niet de rivier. Sinds een tijd richt ik mij op het vissen op de barbeel. Een vissoort die voorkomt in snelstromende rivieren met een grindbodem. In Nederland voornamelijk voorkomend in de Grensmaas, de Waal en in de IJsel. Om informatie over deze illustere vis, zijn aasgedrag, technieken enzovoorts te verkrijgen en om met mede-hobbyisten in contact te komen ben ik lid van enkele barbeelgroepen op facebook.

Het is dan bijzonder leuk erachter te komen dat velen daar met enige regelmaat de Semois streek bezoeken om in de rivier De Semois op barbeel te gaan vissen. Deze rivier trekt vele barbeelvissers tot uit Duitsland toe,vanwege het grote en gezonde barbeelbestand. Ook andere rivieren in de Ardennen zijn geliefd, maar de voorkeur ligt vooral bij de Semois.

Soms vloeien zaken als een rivier in elkaar over.

[oehoe]

Mooi verhaal. Als tiener ook gevist maar weinig succesvol in de veenkanalen hier. Meestal zo'n luie brasem. Op zolder nog ergens het "Grote Drum Visboek" liggen. Uitgave van DE naar de welbekende shag.

[Beginneling]

Mooi verhaal inderdaad. Ik mag af en toe graag vliegvissen of de snoek achter de vodden zitten met spinhengel en streamer of spinner...

[Nekker]

Mooi omschreven, Kees. Hoewel het veel raakpunten heeft met pijproken, zoals je tijd nemen en vooral rust vinden in het proces, heb ik zelf nooit de klik kunnen maken. De Semois streek is alleszins een regio waar wij Belgen best wel trots op mogen zijn en meteen ook een goede reden om het land nooit te splitsen.

[GR69]

leuk Kiske. Ik heb niks met vissen behalve boven een vuurtje en daarna op mn bord..

Maar Semois is fijn op zn tijd.
Vooral na het eten..

[Jozef]

Mooi verhaal Kiske !
Ik kan mij er compleet in terug vinden. Tja, het vissen zit ook in m'n bloed, beter gezegd in mijn DNA. Ik kom uit een echte sportvissers familie.
Mijn overgrootvader, mijn opa, mijn vader, en ik als klein ventje gingen soms bij nacht en ontij vissen, weer of geen weer, storm of bloedhitte, we gingen gewoon. Met mijn bamboehengel (heb deze nog steeds als herinnering) menig vis gevangen. Dat niet alleen, maar opa was een echt natuurmens, die zo maar voor een klas zou kunnen staan, om te vertellen van de natuur om ons heen. Hij wist "toen" in mij kinderogen alles. Voor mij was hij een natuur-encyclopedie. Hij hoorde een vogel, of zag er een in de lucht, en wist welke het was. Het was voor hem een combinatie van vissen en natuur om je heen. Omdat opa en vader pijprokers waren, herinner ik me de tabaksgeur en de rust die er over deze mensen straalde. Ik vertelde al eerder, dat opa zo voor de klas zou kunnen staan om over de natuur te vertellen, nou...mijn vader heeft wel goed geluisterd...die ging wel voor de klas ,en is ruim 40 jaar onderwijzer geweest. Het vissen heb ik nooit meer los kunnen laten. Ook in mijn wilde tienerjaren ging ik naar de waterkant om even tot bezinning en rust te komen. Ik kom nu nog wel eens op de plaatsen en plekken waar ik vroeger zat te vissen met de gedachte, op de achtergrond mijn transistor radiootje met "dit is Radio Veronicaaaa !" Als ik naar de waterkant ga, denk ik met weemoed terug aan die pijp rokende vissers ,mijn opa en vader. Nu 2023...Zoals jullie weten werk ik in de zorg. Ik zie liefde, vreugde maar ook zwaar verdriet. De zware Covid tijd, waarin ik helemaal onherkenbaar ingepakt was, is nu eindelijk voorbij. Het was een kl*te tijd. Wil niet zeggen dat we nu nog onder spanning staan, werkdruk en stress, maar we weten waar we het voor doen.. Met mijn pijpje, mijn vishengel en mijn viskist laat ik mijn herinneringen gaan. Het geeft me rust en de wijsheid, die opa en vader me gegeven hebben. Edith Piaf zong het al.. Non, je ne regrette rien.(ik heb nergens spijt van)
Gegroet Jozef

[smoorder]

wat een gezapig verhaal, Kees !
Inderdaad, een zalige combinatie ... lokale producten verschalken.
Je ziet ze zelden, pijproker-vissers ... toch stralen ze -spijts de verbeten trek rond de mond om de pijp binnenboord te houden én de vis binnenboord te halen - een gelukkige rust uit.
De Semoisvallei is zeker één der smakelijkste van ons landje, vooropgesteld dat je een pannetje en een klontje boter meeneemt !
De natuur doet de rest.