Cope's - Escudo
Geplaatst: 23 sep 2021 20:46
Escudo
‐‐------‐--------------------------
Merk: Cope's
Blender/ fabriek: Gallaher
Blend type: Virginia/ Perique
Ingrediënten: Virginia, Perique
Toegevoegde smaken: Geen
Snede: Curly cut
Verpakking: blik 50 gram
Land: VK
Productie: niet verkrijgbaar
Er is al een plekje voor de STG versie, maar deze lijkt me absoluut een eigen topic waardig.
In bepaalde zin maakt deze tabak me verdrietig. Dit is niet vanwege de teleurstellende indruk die het op me zou maken, maar puur omdat het me doet realiseren dat blends van een dergelijke kwaliteit bijna niet meer gemaakt worden, of (als dit wel het geval is) ze steeds moeilijker te verkrijgen zijn.
Cope’s Escudo is de eerste incarnatie van deze wereldwijd bekende en bejubelde VaPer. Op zijn blog stond Arno al uitgebreid stil bij de geschiedenis van deze blend, dus om er hier dieper op in te gaan zou enkel een herhaling van reeds prima beschikbare informatie zijn. Hier zal ik me beperken tot een review van deze blend uit de ‘Gallaher-periode’.
Op de onderkant van mijn blik is een sticker met barcode te zien wat me doet vermoeden dat het blik stamt uit de periode tussen 1974 en 1994, maar waarschijnlijk ergens uit de jaren ’80.
Het blik is in prima conditie, maar het openen is spannend omdat er natuurlijk altijd een kans is uitgedroogde, muf ruikende (of juist geurloze) tabak aan te treffen. Tot mijn vreugde was dit echter totaal niet het geval. Bij opening werd ik begroet door de aanblik van mooi gerijpte donkerbruine schijfjes en een geur van Virginia en Perique. De vochtigheid was precies goed.
Na de inhoud een aantal dagen te laten wennen aan de Hollandse lucht rookte ik hem voor het eerst, en inmiddels heb ik genoeg pijpen gerookt voor een oordeel. Ik vertelde de buurman al eerder dat ik op moet passen me niet uit te putten in superlatieven en zal daar ook hier mijn best voor doen…
Cope’s Escudo is een exceptionele tabak die al mijn persoonlijke verwachtingen inlost en op vele fronten overtreft. Van complexiteit is nauwelijks sprake, maar daar zijn VaPer’s vaak ook niet voor gemaakt. De harmonie tussen de verschillende Virginia’s en de Perique is wat mij betreft onovertroffen. De smaak is één geheel, maar vooral de Perique speelt zich op een kwalitatief hoogstaande manier in de kijker. Sommige VaPer’s prikkelen de neus, en deze is daar geen uitzondering op, al is dit niet op een overdadige bijna niesopwekkende manier die ik van andere blends in dit genre ken. Het omschrijven van de smaak blijft lastig, maar in dit geval komen termen als ‘umami’ en ‘volle witte wijn’ bij me op. Van een topping lijkt me hier geen sprake. Het geheel laat een eerlijke en pure indruk op me achter.
Met dank aan Arno en de buurman ben ik ook in de gelegenheid geweest om deze versie te vergelijken met de huidige STG expressie. Wat me bij die laatste direct opvalt is de topping die (met alle respect) toch enigszins verhult dat de kwaliteit van de tabak zelf niet meer is wat het geweest is. Ik durf zelfs zo ver te gaan te stellen dat het echt om twee totaal verschillende blends gaat waarvan de meest recente versie min of meer geïnspireerd is door- maar mijlenver afstaat van de Cope’s. De rijke smaken blijven tot de allerlaatste puf behouden, waar de STG versie soms nog wel eens een dipje heeft of zelfs totaal afvlakt.
Al met al wat mij betreft een tabak om weemoedig van te worden, maar laat ik ervan genieten zolang er nog wat in het blikje zit.
De schijfjes op de onderste foto laten links de Cope’s en rechts te STG versie (uit 2014) zien. Qua uiterlijk lijkt er dus weinig veranderd afgezien van het iets doffige waasje op die van STG.
‐‐------‐--------------------------
Merk: Cope's
Blender/ fabriek: Gallaher
Blend type: Virginia/ Perique
Ingrediënten: Virginia, Perique
Toegevoegde smaken: Geen
Snede: Curly cut
Verpakking: blik 50 gram
Land: VK
Productie: niet verkrijgbaar
Er is al een plekje voor de STG versie, maar deze lijkt me absoluut een eigen topic waardig.
In bepaalde zin maakt deze tabak me verdrietig. Dit is niet vanwege de teleurstellende indruk die het op me zou maken, maar puur omdat het me doet realiseren dat blends van een dergelijke kwaliteit bijna niet meer gemaakt worden, of (als dit wel het geval is) ze steeds moeilijker te verkrijgen zijn.
Cope’s Escudo is de eerste incarnatie van deze wereldwijd bekende en bejubelde VaPer. Op zijn blog stond Arno al uitgebreid stil bij de geschiedenis van deze blend, dus om er hier dieper op in te gaan zou enkel een herhaling van reeds prima beschikbare informatie zijn. Hier zal ik me beperken tot een review van deze blend uit de ‘Gallaher-periode’.
Op de onderkant van mijn blik is een sticker met barcode te zien wat me doet vermoeden dat het blik stamt uit de periode tussen 1974 en 1994, maar waarschijnlijk ergens uit de jaren ’80.
Het blik is in prima conditie, maar het openen is spannend omdat er natuurlijk altijd een kans is uitgedroogde, muf ruikende (of juist geurloze) tabak aan te treffen. Tot mijn vreugde was dit echter totaal niet het geval. Bij opening werd ik begroet door de aanblik van mooi gerijpte donkerbruine schijfjes en een geur van Virginia en Perique. De vochtigheid was precies goed.
Na de inhoud een aantal dagen te laten wennen aan de Hollandse lucht rookte ik hem voor het eerst, en inmiddels heb ik genoeg pijpen gerookt voor een oordeel. Ik vertelde de buurman al eerder dat ik op moet passen me niet uit te putten in superlatieven en zal daar ook hier mijn best voor doen…
Cope’s Escudo is een exceptionele tabak die al mijn persoonlijke verwachtingen inlost en op vele fronten overtreft. Van complexiteit is nauwelijks sprake, maar daar zijn VaPer’s vaak ook niet voor gemaakt. De harmonie tussen de verschillende Virginia’s en de Perique is wat mij betreft onovertroffen. De smaak is één geheel, maar vooral de Perique speelt zich op een kwalitatief hoogstaande manier in de kijker. Sommige VaPer’s prikkelen de neus, en deze is daar geen uitzondering op, al is dit niet op een overdadige bijna niesopwekkende manier die ik van andere blends in dit genre ken. Het omschrijven van de smaak blijft lastig, maar in dit geval komen termen als ‘umami’ en ‘volle witte wijn’ bij me op. Van een topping lijkt me hier geen sprake. Het geheel laat een eerlijke en pure indruk op me achter.
Met dank aan Arno en de buurman ben ik ook in de gelegenheid geweest om deze versie te vergelijken met de huidige STG expressie. Wat me bij die laatste direct opvalt is de topping die (met alle respect) toch enigszins verhult dat de kwaliteit van de tabak zelf niet meer is wat het geweest is. Ik durf zelfs zo ver te gaan te stellen dat het echt om twee totaal verschillende blends gaat waarvan de meest recente versie min of meer geïnspireerd is door- maar mijlenver afstaat van de Cope’s. De rijke smaken blijven tot de allerlaatste puf behouden, waar de STG versie soms nog wel eens een dipje heeft of zelfs totaal afvlakt.
Al met al wat mij betreft een tabak om weemoedig van te worden, maar laat ik ervan genieten zolang er nog wat in het blikje zit.
De schijfjes op de onderste foto laten links de Cope’s en rechts te STG versie (uit 2014) zien. Qua uiterlijk lijkt er dus weinig veranderd afgezien van het iets doffige waasje op die van STG.