Een en twee zijn Lorenzo's (resp. Monte Rosa en Elba). Gekregen van mijn dochter vanop de rommelmarkt in Rochefort. Die Monte Rosa heb ik gisteren met een WOL Signature ingewijd, en ik heb er zo'n anderhalf uur aan gelurkt. Wat een ketel!
Rookt heerlijk! Ik las hier ergens al dat die Lorenzo's een beetje ondergewaardeerd zijn. Is bij deze bevestigd. Drie is een Ropp die ik kreeg van een vrouw die hem kreeg van haar al lang overleden vader. Die vond het zo belachelijk dat ze sigaretten rookte dat hij haar dit pijpje gaf met een pakje Clan
Vier is een Big Ben Calypso. Een "mulebranderke" noemen wij West-Vlamingen dat. Die smaakte ondanks een heel grondig onderhoud naar schimmel. Was van een oude visser die al een tijdje het tijdelijke met het eeuwige verwisseld heeft. Weet iemand hoe je die smaak daaruit zou kunnen krijgen?
Leuk, al die verhalen bij oude pijpen
