Re: Beroemde en minder beroemde pijprokers
Geplaatst: 23 jul 2013 10:25
Mooi stukje over Prins Bernhard's pijproken:
Wellicht een leuk idee om eens met een groep langs het pijprokersmuseum (www.pipemuseum.nl) te gaan in A'dam?Zonder twijfel is prins Bernhard de beroemdste Nederlandse pijproker van de twintigste eeuw. Pijproken was voor de prins niet alleen een liefhebberij voor een optimale smaakbeleving, maar ook een uiting van mode en stijl, een onderdeel van zijn imago, even belangrijk als zijn witte anjer. Voor de prins werd zijn pijp een object om je mee te vertonen, steeds weer passend bij de gelegenheid.
Het favoriete merk van prins Bernhard was Dunhill, het merk voor de roker die kwaliteit kan onderscheiden en begeert. Op tal van zijn portretfoto's is het subtiele maar exclusieve merkteken van de witte stip op het mondstuk te ontwaren. Maar een prins met schwung en charme gebruikte de pijp niet zozeer als statussymbool maar vooral als modeaccessoir. Bij geen ander is zo goed te zien dat de keuze van de pijp overeenstemt met de kleding zoals die hoort bij een specifieke occasie. Sportief of juist gekleed, bescheiden en onopvallend of juist flamboyant en extravert, de pijp gaat in alle uitingen mee, mits goed gekozen. Vooral voor die keuze had de prins het onderscheidingsvermogen: tijdens het schilderen een gerustificeerde meerschuim met flauwe bocht, voor een gala een onverbiddelijke rechte dress met een bescheiden zilveren bandje.
Maar een pijp is niet louter een uiting van mode. Zij is in de eerste plaats een gebruiksartikel dat goed in de hand moet liggen met een ketelgrootte die past bij de snede van de tabak en de duur van het moment van roken. Met die criteria werden de pijpen ook door de prins gekocht: persoonlijk de modellen aanvatten, kijken of ze goed in de hand liggen en bij zijn postuur passen. Een pijpje passen voor de spiegel was voor de prins niet nodig, hij wist zijn keuze steeds goed te maken. Hoewel hij altijd aandachtig naar advies luisterde, nam hij het besluit altijd zelf.
De ene pijp rookt beter dan de ander, dat geheim kan men niet bij aanschaf voorzien maar moet de roker proefondervindelijk ervaren. Een van Bernhard's favorieten was de hierbij afgebeelde Dunhill uit het bouwjaar 1992. Een gewoon model maar van een topmerk. Een lieveling omdat hij zo lekker rookte, maar ook omdat hij deze pijp ten geschenke had bekomen bij een persoonlijk jubileum. Voor die gelegenheid liet de familie het wapen van Lippe-Biesterfeld in het zilveren bandje om de tige graveren. Zo werd deze pijp nog persoonlijker dan die andere Dunhills die de prins bezat. Sindsdien is de pijp bijna stukgerookt totdat de pijpendokter zelfs een zilveren band om de ketel moest zetten om inscheuren te voorkomen. Laten we eerlijk wezen, ook een Dunhill slijt door gebruik.
Na tien jaar trouwe dienst was het tijd de pijp een nieuwe bestemming te geven. Prins Bernhard bood hem aan het Pijpenkabinet, de voorganger van het Amsterdam Pipe Museum aan, vergezeld van een portret waarop hij met zijn favoriet staat afgebeeld. Een ode aan het pijproken maar ook een blijk van waardering voor het stukje historisch werk dat het museum verricht om de cultuur van het pijproken te behouden.