Daar en weer terug, een pijprokers verhaal door Samwise Gamgee

[Samwisegamgee]

Beste allen,

Sinds mijn 10de ben ik een groot fan van Dhr. Tolkien en zijn geschriften. Na alle films te hebben aanschouwd onstond er een fasinatie voor alles Tolkien. De meesterwerken die Dhr. heeft vertaald (Want ja, Tolkien heeft de boeken van Bilbo & Frodo Baggings vertaald naar modern Engels) zijn in mijns inziens legendarisch te noemen.

Op mijn 18 jarige leeftijd stelde ik aan een goede vriend van mij voor om het pijproken terug te gaan brengen. Van mijn zuurverdiende centjes kocht ik dan een mooi exemplaar van het internet. Een levensgrote hobbitpijp, uiteraard. Trots liet ik deze aan mijn maat zien, vulde hem met tabak en stak hem aan. We waren onderweg naar de sportschool en liepen gezamenlijk over de dijk achter onze woonwijk. Toen plots...
De kop loskwam van de steel! Een kenner weet dat hobbitpijpen niet uit elkaar te halen zijn. Ik had een niet-functionele sierpijp aangeschaft.

Zodoende had ik een maand later een tweede pijp aangeschaft. dit keer een standaard "popeye" pijpje. Op elk huisfeest waren wij dan ook te vinden met een pijp in onze mond. Uiteraard een mooi middel om op te vallen binnen de millennial generatie. Al snel veranderde deze pijpjes in sigaren en later sigaretten. Die ik met een verslaving heb moeten bekopen. De pijp lag al snel in de kast.

Na 8 jaar sigaretten te hebben gerookt, besloot ik na het afstuderen de sigaretten te laten. Sigaren vormde bij dit afkickproces de kruk. Om hierna tabak volledig te ontzien.

Reeds (en een tijd later) heb ik besloten om de volledige werken van Tolkien weder te bestuderen. Gaander weg in de literatuur onstond dan ook al snel de behoefte om het pijproken nog een kans te geven. Ik bestelde een (Chinese) Muxiang Churchwarden via Amazon en een baaltje Macbaren classic. Uiteraard had ik ook bestek nodig, maar dit was ik even vergeten. Een 6.0x50 Torxkop schroef heeft deze functie in de tussentijd vervuld. Zo af en toe geniet ik nu, ver weggezakt in mijn stoel, van het roken van mijn pijp.

"And he lived happily ever after... to the end of his Days" - Bilbo Baggings

[Robbie-san]

Welkom op dit forum.

[Johan86]

Van harte welkom

[The_Undertaker]

Welkom! Een churchwarden als een van de eerste pijpen is niet de gemakkelijkste keuze

[oehoe]

Mooi verhaal. 'n Warm welkom verder.

[PietGeniet]

Welkom op dit mooie forum.

[BelgianGourmand]

Hey, Tolkien lover! Er zijn er wel meer onder ons voor wie Tolkien een serieuze rol gespeeld heeft ontdekken van de pijp en pipeweed. Ondergetekende hoort daar zeker bij. En goede smaak had hij: churchwardens en zijn Old Toby (Capstan Blue) zijn niet te versmaden juweeltjes in de pijpwereld.

Met die mooie churchwardens pas je best op. Er zit veel rommel tussen, omdat ze nu eenmaal mooi ogen en mensen rap verleid zijn met de gedachte van als een onderuitgezakte Hobbit met een kroes Shire ale of als een wijze tovenaar met een mok thee te zitten smoken. De realiteit is wel een beetje anders: churchwardens maken is een kunst; ze leren roken ook. Neem de tijd en laat je niet bedonderen door goedkope Chinese knock-offs. Een goede churchwarden kost wel wat, al zijn er betaalbare alternatieven:

• een wildcard, maar blijkbaar, volgens Amerikaanse forums best ok, is een Oekraïnse pijpmaker op Etsy (GiftSouvenir) die churchwardens maakt uit perenhout. Ze kosten rond de €30, wat belachelijk weinig is. Perenhout is minder duurzaam en geeft wat meer smaak af dan bruyère, maar ze blijken nogal goed te zijn om mee te beginnen zonder meteen je spaarvarken te moeten kraken en bedrogen uit te komen. Bijna te goed om waar te zijn (en dat is het dan meestal ook), ware het niet voor de vrij lovende kritieken op bv. Pipesmagazine. Vermoedelijk moet je ze wel voorzichtig en koel inroken.

• MacQueenPipes: nogal bekend. Niet te duur, maar wel te bestellen vanuit de VS. Grote keuze. Reviews zijn mixed: sommige roken fantastisch, andere zijn niet zo geweldig en moeilijk proper te houden, blijkbaar.

Als ik van jou was, zou ik eerder wat sparen en gaan voor een Vauen Auenland ('gouw' in het Duits). Mooie selectie die je online in Duitse shops gemakkelijk kan vinden. Ze zijn allemaal echt goed, blijkbaar. Er is zelfs een reeks Vauen Halfling leaf 'Auenland'. De meeste zijn aromatisch. Eentje - de Broken Flake (Dark Virginia, Burley, Kentucky en Perique) is een niet-gearomatiseerde blend die tot één van mijn favorieten behoort. Zowel de tabaksneus, het complexe aroma tijdens het roken als de kamernoot zijn heerlijk. Rookt vrij koel en stopt gemakkelijk, alhoewel het een ruwe gebroken flake is. Ik spaar er zelfs van op om te laten rijpen over de komende vijf jaar.

Je kan natuurlijk ook voor een Peterson, Savinelli, etc. churchwarden gaan, maar die zijn klassieker. Kwaliteit gegarandeerd, dat wel.

(En blijf maar van de goedkope Saint Claude churchwardens af: daar heb ik zelf slechte ervaringen mee)

Als je een churchwarden rookt, vergeet dan niet af en toe je hand om de kop te leggen en met je duim aan de bovenzijde van de hals te voelen (de boog die de kop met de steel verbindt): die durven onverwacht nogal eens heet te worden omdat je vaak harder trekt aan een churchwarden. Dat is ook hun zwakke punt: hier breken ze of ontwikkelen ze een burnoutspot als je ze te hard paft.
Voor mij werkt de breathing methode het best bij churchwardens. Dan blijven ze lekker koel. Muttnchop Piper heeft er een paar filmpjes over gemaakt op Ubuis.

Bestel je zo'n churchwarden, zorg er dan ook voor dat je meteen van die lange pijpenragers hebt (bv. van Vauen) en een beetje alcohol om de tip van je rager in te dopen (ik mix een koffielikeur met wat goedkope rum 1/3-2/3) en door de steel en de schacht (het steelstuk aan de kop) te halen na het afkoelen. Omwille van het sterker afkoelen van de rook, lopen lange stelen sneller dicht en dat wil je niet, want dan ga je overcompenseren en je kop warmer stoken, met nare gevolgen van dien. Ik maak ze proper na elke rookbeurt. Dan blijven ze heerlijk roken.

Succes ermee.

Namarië!