Het rookkanaal van een steel uit para rubber.

[robvoorburg]

In een aantal opzichten genieten stelen uit acryl mijn voorkeur, toch wil ik
zo nu en dan ook een pijp "van vroeger" roken.

Aanvankelijk viel het roken van een pijp die ik ongeveer 25 jaar niet meer
gerookt heb nogal tegen. Het smaakte niet, de pijp kwam niet op smaak.
Twee zaken heb ik ondernomen: het kanaal herhaaldelijk schoongemaakt
met alcohol en de pijp regelmatig gerookt.
Aanvankelijk leek dat voldoende om er weer ouderwets van te genieten,
toch merk ik een verschil tussen pijpen met acryl en met een steel uit
para rubber.

Om het zeker te weten zou ik een steel uit para rubber door midden
moeten zagen, of met een hamer in stukjes moeten slaan om zeker te
weten wat ik vermoed.
Ik denk dat er een oxidatielaagje ontstaat in het rookkanaal dat je met
alcohol niet meer weg krijgt. Door de pijp te roken zal dit "laagje" door de
warme rook die passeert een smaakje afstaan die ik als niet aangenaam
ervaar.

[Winslow Collector]

(hoewel je "mondstuk" zult bedoelen i.p.v. "steel"):

Zou na zo'n lange tijd inderdaad weleens kunnen, Rob. Normaal gaat dat aan de buitenkant veel sneller, door invloed van het licht. In het rookkanaal zou het zeker kunnen oxideren (zuurstof zit ook in de lucht binnen in het rookkanaal) en over zo'n lange tijd zou dat best een smaak af kunnen geven. En polijsten binnen in het rookkanaal is nu eenmaal wat lastiger.

Is het een recht mondstuk? Dan zou je kunnen vragen of iemand het een fractie groter wil boren, zodat de oxidelaag weggeboord wordt. Of heeeeel langdurig met van die harde ragers, desnoods met polijstpasta erop, blijven reinigen.

Lukt het niet, dan het mondstuk inderdaad kapot maken om jouw vermoedens te testen. En natuurlijk een goed acryl mondstuk voor de pijp laten maken. Die blijven 25 jaar (+ langer?) mooi zwart, geven geen vieze smaakjes en bij een goede kwaliteit acryl geven ze ook een prima "mondgevoel" tussen de tanden, dat in mijn beleving niet onder doet voor eboniet (heb beide soorten in de collectie).

[Dukdalf]

De precieze samenstelling ervan weet ik niet maar Ashton maakt zijn mondstukken uit zogenaamd 'ashtonite', klaarblijkelijk een vorm van eboniet. Ik rook al jaren een paar Ashtons en de mondstukken oxideren niet: ze blijven net zo mooi als die uit acryl. Ze zijn wel duidelijk iets harder dan bijvoorbeeld de ebonieten mondstukken van de Upshalls die ik heb, maar die oxideren dan weer zo snel dat er nauwelijks tegenop te poetsen valt. Net als bij acryl zijn er bij eboniet dus ook verschillende soorten op de markt. Daarnaast heb ik de indruk dat hoe ouder het eboniet is, des te gevoeliger het wordt voor oxidatie. In jouw geval zou ik het advies van WC opvolgen, Rob: laat er een acryl mondstuk voor maken, dan kun je die pijp weer met plezier roken.

[Martin Romijn]

Wat Paul zegt, harde borstel pijpen ragers en eventueel wat vim. In alcohol gedrenkte pijpenrager een nachtje laten zitten....ik kan het evt voor je doen met wat polijstpoeder.

[Geloof]

Een paar uurtjes in warm water met dasty.
Dat spul koop je bij de wibra, en verricht wonderen.
Daarna nareinigen met alcohol, en probleem waarschijnlijk opgelost.

[Kees Flake]

Warm water met soda net zo lang tot het water niet meer bruin ziet.
Dan met alcohol na reinigen en alles opgelost.

[Geloof]

Ja soda werkt ook.

[meindert]

Ik heb ook bij ervaring dat oude mondstukken van para rubber moeilijk schoon
en reukvrij te krijgen zijn , zelfs in de ultrasoon lukt het niet om hem brandschoon
te krijgen.
De beste oplossing is om er een nieuw eboniet of acryl mondstuk er op te maken!

[Bart Iron]

De oxidatie die er aan de buitenkant op komt, komt ook aan de binnenkant
De energie die je aan de buitenkant spendeert zou dan natuurlijk ook voor de binnenkant gelden.
Dat lijkt mij een lastige opgaaf, omdat je niet genoeg druk kan uitoefenen. Opboren zou dan de op een na beste keus zijn. Wel met het gevaar dat de 'trekbeleving' wordt aangetast. Een nieuwe acrylsteel lijkt dan beter.
Maar ja, dan ben je wel het authentieke kwijt.

Het geeft een beetje een zurige smaak/geur. Tenminste voor mij.

[meindert]

De oxidatie die er aan de buitenkant op komt, komt ook aan de binnenkant
De energie die je aan de buitenkant spendeert zou dan natuurlijk ook voor de binnenkant gelden.
Dat lijkt mij een lastige opgaaf, omdat je niet genoeg druk kan uitoefenen. Opboren zou dan de op een na beste keus zijn. Wel met het gevaar dat de 'trekbeleving' wordt aangetast. Een nieuwe acrylsteel lijkt dan beter.
Maar ja, dan ben je wel het authentieke kwijt.

Het geeft een beetje een zurige smaak/geur. Tenminste voor mij.

Die zurige smaak/geur , beleef ik dus ook!!!

[janneman]

Ik heb het probleem eigenlijk nooit gehad, maar heb me daar wel eens over verbaasd; het lijkt zo logisch dat een mondstuk ook aan de binnenkant oxideert. Veel mee dan wat anderen schreven zou ik ook niet weten, al lijkt opboren me nogal problematisch. Een van de dingen bij het schoonmaken van pijpen die ik wel ervaren heb is dat een aantal keren met wat tussenruimte schoonmaken beter werkt dan één lange schoonmaak sessie; pijpenragers en alcohol op verschillende dagen herhalen dus. Maar een nieuw mondstuk is vermoedelijk toch het beste idee.

Voor wat betreft het oxideren heb ik nog even wat zitten piekeren.
Ik vermoed om te beginnen dat de ene pararubber de andere niet is, en waarschijnlijk zijn er soorten die er meer en minder last van hebben (dat zie ik ook aan de buitenkant, de oude Big Ben mondstukken die ik heb lijken minder snel te verweren dan het mondstuk van de enige Peterson uit die tijd die ik heb.
Daarnaast gebeurd het verweren natuurlijk wel vooral sterker onder invloed van licht, en aan de binnenkant van een mondstuk zal normaal niet zoveel licht komen. Vandaar dat de klacht misschien minder vaak voorkomt dan je zou verwachten.

[dArtagnan]

als je toch een nieuw mondstuk overweegt zou ik het nog eens proberen met de niet onomstreden chloor methode. Een paar uur of nachtje laten weken in verdunde chloor en raggen maar.