Dat is inderdaad een wezenlijk verschil. Ook ik ben pijproker (al ruim 25 jaar en de laatste 6-7 jaar af en toe een longfiller sigaar), maar nooit shag of sigarettenroker geweest. Ben al eens 9 maanden gestopt met roken (wilde eigenlijk een jaar stoppen), maar toen ik wat pijpjes aan het oppoetsen was, er weer tabak in gestopt en toen was de "onthoudingsperiode" gewoon weer voorbij. Maar echt zonder afkickverschijnselen of wat dan ook. Ik had toen redenen om even een rookpauze te nemen, en met die gedachte was ik meteen opgehouden.Charlie schreef:Ik denk dat het anders is als je naast pijproken nog gewoon sigaretten rookt. Als je nooit iets anders hebt gerookt als een pijp, dan is het verslavingsaspect, mijns inziens, niet aanwezig. We moeten overigens wel even een verschil maken tussen: 'ik heb d'r zin an' en 'ik moet het hebben'. Het ene zijnde een genoegen, het andere een verslaving.
Wat je schrijft, als je ergens niet kunt of mag roken, ik heb daar ook geen problemen mee. Ik gebruik het echter wél als argument om sneller weg te zijn op visite waar het een beetje tegenvalt met de gezelligheid. Dan stap ik wat eerder op: "jongens, ik ben roken hoor".
Op werkdagen rook ik minstens 8½ tot 9 uren niet, zonder problemen. Ik taal er niet naar, want ik weet gewoon dat het niet mag en ik neem de moeite niet eens om buiten het werkterrein wél te gaan roken. Dus de mogelijkheid is er, collega's (shagrokers) van mijn afdeling doen dat wel en ik kan zo meegaan met hen, maar mij teveel moeite. Kunnen we dan toch geen verslaving noemen, toch?
Ook zijn er avonden dat ik thuis bezig ben aan de computer, en ik gewoon vergeet een pijp op te steken. Zal een verslaafde ook niet snel hebben.
Dus ik ben het met Charlie eens, dat wanneer je begonnen bent met pijproken om te genieten, het een heel andere gevoel is dan wanneer je de sigarettenverslaving (deels) op wilt vangen door pjip te gaan roken.