Pagina 1 van 1

Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 01 feb 2015 21:35
door Arno
Helaas een "premium" artikel op de Telegraafsite (http://www.telegraaf.nl/premium/reporta ... tbox=false) dus hieronder de tekst:

Afbeelding

Rustige rokers genieten nu onzichtbaar van ’persoonlijk genoegen’
Pijp vlamt nog steeds
Marjolein Schipper

Waar zijn ze gebleven, de Nederlandse pijprokers? Die vaak bebaarde mannen, zachtjes puffend, een rustgevende zweem van kruidige tabakslucht verspreidend? Ze lijken van de aardbodem verdwenen, maar niets is minder waar. „Pijproken is genieten. Dat kan niet in een rookhokje voor het kantoor.”

Televisiegoeroe Bert van der Veer mag niet meer op de foto met zijn pijp. Partner Judith Osborne vindt het namelijk slecht voor zijn imago: „Dan word ik volgens Judith alleen maar gezien als ’die man met die pijp’. Terwijl ik volgens haar ook best een goede regisseur ben”, grijnst hij breed.

Bert van der Veer mag van partner Judith eigenlijk niet meer met zijn pijp op de foto. Bert van der Veer mag van partner Judith eigenlijk niet meer met zijn pijp op de foto.

Van der Veer, ooit ’Pijproker van het Jaar’, is een van de laatste bekende Nederlanders die op deze manier tabak verstookt. „Prins Bernhard, Harry Mulisch, Rien Poortvliet, ze zijn allemaal dood. Henk van Dorp leeft nog wel, maar die mag het geloof ik niet meer van zijn vrouw. We liepen altijd samen al pijprokend door het bos. In stilte, want bij pijproken hoort rust. Het is niets voor zenuwpezen, want dan brandt het ding je fikken uit.”

Pijprokers zijn individualisten én pijproken bevordert volgens Van der Veer de creativiteit en de contemplatie. „Als er een brainstorm moet worden gehouden en ze willen met z’n allen bij een restaurant als Dauphine gaan zitten, zeg ik altijd: kom maar bij mij thuis. Kan ik tenminste roken, anders komt er geen een creatieve gedachte naar boven.”

Hokje
Ooit was de pijprokende man een intellectueel onderdeel van de Nederlandse maatschappij. Politici, docenten, schrijvers, niet voor niets luidde een reclameslogan ’Voor de denkende mens’. Maar sinds het roken alleen nog maar buiten of in speciale ruimten mag, lijkt de pijproker wel helemaal van de aardbodem verdwenen: „Pijproken is genieten. Dat doe je niet even al staande in een rookhokje voor de deur”, zegt Cor Crans, voorzitter van de Nederlandse Federatie van Pijprokers.

Voor wie zich in de stand van het Nederlandse pijproken verdiept, gaat een hele wereld open. Er is niet alleen een federatie maar ook een NK- én een WK pijproken waar het de kunst is drie gram tabak met behulp van slechts twee lucifers zo lang mogelijk aan de praat te houden. Een Pijproker van het Jaar, ja zelfs een Pijpelogische Kring die zich verdiept in de geschiedenis. En in het Amsterdam Pijp Museum worden workshops gegeven aan beginners.

Federatievoorzitter Crans wil vooral graag een misverstand uit de wereld helpen: „Wij worden altijd op één hoop geveegd met alle rokers. Slecht, verfoeilijk, outcasts en paria’s die de gezondheidskosten tot ongekende hoogte opstoken. Maar pijproken doe je niet over je longen. Bij ons gaat het om de smaak, niet om het nicotineshot. Ook daarom zie je ons niet hijgerig voor een kantoor staan ’hijsen’. Pijprokers zijn ook niet lichamelijk verslaafd, je kunt er van de ene op de andere dag mee ophouden.”

Natuurlijk zit de pijproker wel in zijn eigen rookwalm en krijgt zodoende tóch die nicotine naar binnen… „Gezond is het natuurlijk ook weer niet! Maar lang niet zo slecht als een sigaret. Fijnstof in de binnensteden is een veel groter gezondheidsprobleem. Die nuance is echter helemaal zoek in Nederland. Ik heb wel eens contact gezocht met de politiek, D66, om hier een gesprek over te hebben. Want denk je? Ze wilden niet eens met me praten! Ik voelde me echt geschoffeerd.”

Terwijl, Crans meldt het licht vilein, D66-Kamerlid Gerard Schouw in 2008 nog werd uitgeroepen tot Pijproker van het Jaar. „Maar ik laat het er niet bij zitten. Ik ben nu bezig te onderzoeken of pijproken misschien op de lijst van het Immaterieel Cultureel Erfgoed kan komen. Het is onderdeel van de Nederlandse geschiedenis, denk aan de Goudse pijpen en al die pijprokers op de schilderijen van de oude Hollandse meesters.”

In ieder geval bestaan de Nederlandse pijprokers volgens Crans beslist niet uit een ’wegkwijnend stelletje malloten’. „Er is belangstelling, er is aanwas, maar het is ánders dan vroeger. Pijproken doe je nu voornamelijk thuis, in de avonduren. Je favoriete tabak in de pijp, liefst met een bodempje whisky of calvados erbij. Het is ook een persoonlijk genoegen. Wij zijn niet duidelijk en uitbundig zichtbaar, zoals sigarenrokers dat wel graag zijn. Pijproken is een way of life.”

En: niet iets voor jonkies. Voor pijproken moet je minimaal 25 zijn, weet Benedict Goes van het Pijp Museum in Amsterdam. Dan pas is er die benodigde gemoedsrust. Goes geeft in het museum, aan een lange tafel op de bovenetage van het schitterende grachtenpand, workshops aan beginners. De rokers worden daarbij omringd door antieke vitrines met pijpen uit lang vervlogen tijden, vaak ware kunststukjes. Want in de Gouden Eeuw gold: hoe fraaier en ingewikkelder de pijp, de hoger de status van de eigenaar.

Leren tong
Meest gemaakte fout: veel te hard trekken uit angst dat de pijp uitgaat. Gevolg, heftig ’gestoom’ en een leren tong. „Met als gevolg dat de onervaren beginner na twee of drie keer de pijp teleurgesteld terzijde legt”, zegt Goes. „Vroeger kende je altijd wel iemand die ook pijprookte en kon je om raad vragen, nu zijn de pijprokers inderdaad uit het openbare leven verdwenen. Dus zitten hier iedere maand vijf of zes jonge mannen, heel soms ook een vrouw, die graag de fijne kneepjes willen leren. Hoe stop je de pijp, hoe steek je ’m aan en hoe houd je ’m goed schoon.”

„Ik merk dat het voor hen een stukje imagobuilding is. Een pijp is een statement. Het past in de huidige trend van slowfood, van pure smaken, van genieten. Liever een goede espresso in plaats van een gewone koffie, liever een misschien wat snobistische pijp dan zo’n ordinaire sigaret.” Beginners kunnen volgens Goes het best starten met een tweedehands pijp. Dat klinkt een beetje onsmakelijk maar er gaat natuurlijk wel een gloednieuw mondstuk op.

„Nieuwe exemplaren moeten namelijk eerst worden ingerookt, zodat zich een gelijkmatig koollaagje vormt op het hout. Was in de jaren zeventig een gebogen pijp helemaal je-van-het zoals ze dat toen zeiden, tegenwoordig gaan de meeste mannen voor een rechte pijp.”

Nederland kent nog één fabriek: Gubbels Pijpen in het Limburgse Herten. Werden hier in de jaren zeventig nog 240.000 pijpen gefabriceerd, tegenwoordig zijn dat er een bescheiden 30.000. Het bedrijf heeft enige jaren geleden na een doorstart dan ook fors moeten afslanken, maar Elbert Gubbels, de vierde generatie in dit familiebedrijf, houdt de moed erin.

„Frappant: de consumptie van tabak neemt af maar de verkoop van pijpen neemt weer licht toe. Er zijn natuurlijk ook maar weinig spelers op deze markt overgebleven, omdat inderdaad heel wat rokers de pijp aan Maarten hebben gegeven. In totaal zijn er nu wereldwijd nog acht fabrieken over. Maar ik merk dat het publiek steeds meer belangstelling heeft voor exclusiviteit. Een pijp roken is apart, het staat voor klasse. Ik ben nu in Milaan en wie zie je met een pijp? De mooi geschoren baardjes, zoals ik deze mannen altijd noem.”

Voor een echt goede pijp is de klant dan ook een paar honderd euro kwijt. „Dan heb je het over een Bentley, een Porsche of een Big Ben.” De fabriek maakt trouwens ook speciale pijpjes voor vrouwen, maar volgens Benedict Goes van het Pijp Museum staat de Nederlandse vrouw niet bepaald te springen: „Het zijn vooral vrouwen uit Oost-Europa en grappig genoeg uit Japan die veel pijp roken.”

Toen Bert van der Veer werd uitgeroepen tot Pijproker van het Jaar hield hij een hele tirade tegen de pijprokende vrouw. Kan echt niet, vindt de regisseur. Zelf rookt hij trouwens behalve thuis („eigenlijk de hele dag door”) noodgedwongen in zijn auto: „Het mag natuurlijk nergens meer. Als ik bij de studio aankom parkeer ik ’m voor de deur, verwarming en radio aan, pijpje opsteken, heerlijk. Maar volgens mijn dealer krijg ik deze auto nooit meer verkocht.”

Iris masterblender
Afbeelding
Ze is de enige 'masterblender ' van Nederland. Naar unieke tabak smachtende pijprokers vinden bij de vermaarde Amsterdamse firma Hajenius de 23-jarige Iris Hols achter de toonbank. In een vanwege de accijns afgesloten glazen ruimte voert zij het bewind over 37 pure tabakken, die zij geheel naar de wens van de klant samenstelt tot een volstrekt eigen 'blend'.

"Ik heb eigenlijk twee groepen klanten. De vijftigplussers, ervaren rokers die gaan voor de naturel tabakken of de wat zwaardere Engelse mixtures. En de jongeren, tussen de 25 en de 35. Die willen het liefst beginnen met een zoete tabak."

Iris volgde in Denemarken een opleiding bij de vermaarde blender Lâsse Berg: "Een grootheid op dit gebied. Denemarken is sowieso een walhalla voor pijprokers, daar is het heel populair. Maar ik zie hier dus ook steeds meer jonge mensen aan de toonbank."

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 01 feb 2015 21:48
door robvoorburg
Leuk Arno, deze berichten lees ik graag. Hopelijk wordt
pijproken steeds meer populair, aan ons hier zal het
niet liggen.

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 01 feb 2015 21:49
door PhilipV
Leuk artikel Arno, bedankt om het hier te posten.

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 01 feb 2015 21:51
door PPMP
Fijn, mooi artikel. Arno, bedankt voor de moeite!


Pascal

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 01 feb 2015 21:52
door Asmodeus
Leuk artikel [emoji106]Altijd goed als onze mooie hobby in de spotlight staat

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 01 feb 2015 21:53
door Janno
Dank voor het posten Arno. Leuk om te lezen. (Dat ik dat ooit nog eens zou zeggen over een Telegraafartikel)

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 01 feb 2015 22:00
door Bommel
Dank voor,het delen van dit artikel Arno.
Maar we wisten natuurlijk allang dat pijproken in de lift zit. :mrgreen:

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 01 feb 2015 22:19
door Bart Iron
Dat is een leuk artikel. Marjolein begrijpt het.

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 01 feb 2015 22:24
door Arno
Janno schreef:(Dat ik dat ooit nog eens zou zeggen over een Telegraafartikel)
Troost je, ik heb exact hetzelfde. Baal zelfs dat ik me nu heb moeten aanmelden voor dat Premium gedoe.. Maar ja, voor een goed doel :mrgreen:

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 01 feb 2015 22:56
door kiske
Ha! Da's altijd goed, pijproken weer wat op de voorgrond. Ik kan me niet in alles wat geschreven is vinden en ook vind ik het jammer dat informatie op internet en ons forum niet vermeld worden. Maar fijn dat er weer eens over gesproken is!

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 01 feb 2015 23:10
door Smokomang
Mooi arno tnx voor het delen ik kan me vinden in de geest van het artikel. Ik lees dat pijp roken een soort van "art" is die niet helemaal gezond zou kunnen zijn maar wel een punt maakt over de wereld rondom het pijp roken en de geest daarvan en die koester ik persoonlijk. De tijd zal het leren

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 01 feb 2015 23:20
door Winslow Collector
Arno schreef:Toen Bert van der Veer werd uitgeroepen tot Pijproker van het Jaar hield hij een hele tirade tegen de pijprokende vrouw. Kan echt niet, vindt de regisseur.
Ik weet niet, waar die tirade vandaan komt (als dit van Cor Crans komt, is het niet de eerste leugen van die Crans), maar Bert van der Veer is bij onze club in Middelburg uitgeroepen tot Pijproker van het jaar (1994), toen zo'n titel nog inhoud had: namelijk roken in het openbaar als bekende Nederlander. Hieronder zijn gehele toespraak in cursief (en ik mis die "tirade" daarin):


Toespraak van de pijproker van het jaar 1994.

De pijp

Hoe lang zal het nog kunnen? Een pijproker van het jaar kiezen? Wie durft er nog openlijk een pijp te roken? Nog even en dit, de bekroning van “de pijproker van het jaar”, vindt in het geheim plaats. Deuren op slot, mannen op de uitkijk en paffen maar.

In vliegtuigen mag al nergens meer pijp gerookt worden. Sigaren ook niet trouwens, maar dat is logisch: sigaren stinken.
Volgens de vliegtuigmaatschappijen is het roken van de pijp verboden om veiligheidsredenen. Dat lijkt mij onzin, ik ben nog nooit met mijn pijp tussen mijn tanden tegen een Bijlmermeerflat aangelopen.

Toen het pas nog niet mocht ging ik toch wel eens “roken” zitten. Dan begon ik zo leuk mogelijk te doen tegen de stewardess: “De meesten staat zo’n uniform niet, maar jij kan het hebben.” “Ik kom mijn drankjes zelf wel halen.” “Als we straks in New York landen, zal ik je dan niet vragen in welk hotel je logeert?” En dan wilde het nog wel eens gebeuren dat ik speciale toestemming kreeg.

Maar toen gebeurde het, dat ineens een sigarettenroker, schuin voor mij in de businessclass, zijn beklag deed. Zo’n Lucky-Strike paffende patser in een door Hans van der Togt afgedankt Society Shop pak, die alleen maar interessant zat te wezen met zijn Apple op schoot en die de Herald Tribune wel vroeg maar niet las, omdat hij het weerbericht nog niet eens kon begrijpen zonder woordenboek, zo’n idioot met drie whisky’s achter zijn kiezen en die lullige rotpantoffeltjes van de KLM om zijn geparfumeerde sokken, zo’n type klaagde omdat ik mijn pijpje rookte.
Sindsdien ga ik “niet-roken” zitten. Wordt de landing ingezet, dan gaat de tabak al in de kop. Met de pijp in de mond loop ik door het gangpad, aan het eind van de slurf knipt de aansteker en op de lopende band zit de brand er al goed in.
Nu heb je ook al vliegvelden waar niet gerookt mag worden. Daar moeten sadistische bureaucraten achter zitten. Straks gaan ze ook nog (kostenefficiënt) de toiletten verwijderen, dan moet je maar niet zo schijterig zijn voor zo’n luchtreisje. Machtswellustelingen zijn het, die het liefst ook zagen dat wij helemaal tot aan de uitgang op die rotpantoffeltjes zouden blijven lopen, want het zou de tapijten toch zo veel minder doen slijten.
En dan tref je ook nog een taxi met een rookverbod, bereden door een brokkenpiloot uit de Derde Wereld die denkt dat, als hij zo blijft rijden, er ook maar een fractie van een kans is dat hij komt te overlijden door longkanker.

Ik had vervolgens ook nog eens een keer een niet-roken hotelkamer. Betaal je 210 dollar per nacht, mag je geen pijp opsteken. Wat moet je dan doen? Een orgie organiseren, dat kan de receptie voor je regelen. Roken verboden, AIDS krijg je gratis! Dus: paffen gewoon. Jammer dan dat de ramen niet open kunnen. Kan de volgende bewoner ook geen zelfmoord plegen, omdat er misschien wel een ietsiepietsie rooklucht is blijven hangen.
In restaurants is het ook niet leuk meer. Ze vragen het tegenwoordig: of je roken of niet-roken wilt zitten, maar dan ga je roken zitten (achter de plantenbak, vlakbij de WC) en dan komt er zo’n fossiele horecaslaaf toch nog even een uitzondering maken voor de pijp. Ze lijken wel gek: de geur van aangebrande biefstuk vermengt zich met de uitwerpselen van de wc-eend en dan zou zo’n pijp stinken.

Pijprokers zijn de paria van de maatschappij geworden. Melaats, melaats. Weten ze wel hoeveel karakter en doorzettingsvermogen ik moet hebben om überhaupt pijproker te hebben kunnen worden? Dachten ze dat ik het imago van intellectualisme, betrouwbaarheid, oorspronkelijkheid en rust cadeau gekregen heb als bonus op de keizersnede?

Het inroken van een pijp is voor de full-prof al een hel, moet je nagaan wat een beginneling doormaakt. Vulkanische sappen hebben mijn gehemelte geteisterd, mijn poten heb ik verbrand aan de gloeiend hete kop, vonken brandden gaatjes in mijn overhemden, roetdeeltjes lieten vieze sporen achter. Kotsmisselijk heb ik de kleffe Clan tot aan de bodem weggezogen, maar toen werd je nog wel eens beloond: “Hee, lekker toffeegeurtje.”
Daardoor ben ik met Clan gestopt. Als ze een echte kerel wilden, moesten ze mij hebben, voor toffees gingen ze maar naar Jamin.

De laatste keer dat ik een erotische opening aan mijn pijp te danken had was op 13 juli 1979. Dat was op een feestje in Canada, het was er heel erg druk, zodat ik in de keuken belande waar ik door een wulpse blondine bijkans met mijn billen in de radijsjes en bloemkoolstronkjes werd gedreven, terwijl haar knie zich een weg zocht langs mijn bovenbeen en zij mij als ultieme verleidingsspreuk de volgende woorden toefluisterde: “I would love the smell of your pipe in the morning.” Ik hou niet van rauwkost op feestjes dus ik ben gevlucht. Achteraf bleek dat de enige, maar nog niet geheel omgebouwde, transseksueel van Canada te zijn dus is er tegenwoordig van alles mis met je als je op pijprokers valt.

Niet dat ik alleen maar nadelen ondervind als pijproker. Vergaderingen duren lekker kort, een rondvraag heb ik al jaren niet meer benut zien worden en soms ga ik voor de lol wel twee keer rond. Als ik verdwaal in een overdekt winkelcentrum, weet mijn vrouw mij altijd weer terug te vinden. Ik ga wel eens met de trein naar Keulen en dan duik ik snel een lege coupé in, ik leg in no-time een heel mistgordijn en heerlijk alleen geniet ik van het landschap.

Ik heb één vriend die ook pijp rookt en we kunnen samen zo mooi zwijgend wandelen, dat de monniken er jaloers op zouden worden. Over pijp roken echter praten we niet. Mijn vriend heeft een mandje met wel 50 pijpen. Als hij op vakantie gaat staat hij uren te tobben: welke van zijn dierbare kinderen mag dit jaar mee naar de Cote d’Azur?

Ik heb maar twee pijpen in gebruik. Ik kan wel janken, als ik door een bodem heen schraap, als mijn tanden zich door de steel heen boren of als de kop barst in een val op een harde vloer. Dan heb ik ineens maar één pijp en ben ik heel erg chagrijnig en leg ik alsmaar uit dat je een hete pijp niet kan roken en dat ik er daarom altijd liever twee bij heb.

Ook beperk ik mij radicaal tot een merk tabak. Ik heb een hele briefwisseling gevoerd met Douwe Egberts, omdat in 1985 Amphora Golden Cavendish uit de markt werd genomen. Dit omdat Douwe Egberts, zo bleek uit de correspondentie, zoveel telefoontjes kreeg met het verzoek Amphora Golden Cavendish Export ook in Nederland verkrijgbaar te laten zijn. “Onderzoek toonde aan, dat het brengen van beide merken erg verwarrend zou werken”, schreef mij de Douwe Egberts Tobacco Company te Joure. Ik haat onderzoek en voor een pijproker, altijd intelligent, is zulk een verwarring uitgesloten. Ik ben overgeschakeld op Amphora Bruin, maar sindsdien heeft Joure geen Elfstedentocht meer voorbij zien komen.

Ook kijken echte pijprokers raar aan tegen een halsstarrige gewoonte die er bij mij is ingesleten: ik steek nooit zo maar een pijp op. Een pijp komt altijd na iets. Meestal na iets bitters. Koffie vooral. Maar ook chocola, puur, zonder nootjes. Ik draag ook altijd een sigarendoosje bij me, waarin een half reepje pure chocola zit. Die Magnum ijsjes, daar ben ik ook heel tevreden over. Na een banaantje smaakt de pijp. Op buitenlandse reizen neem ik een blik koffiesnoepjes mee van Smith Kendon: Mocca Coffee Flavour, Original Travel Sweets. De pijp smaakt niet na thee, soep, yoghurt, bier of het liefdesspel. Ik heb mijn smaakpapillen als een Pavlovhondje afgericht.

Trouwens, zo heb ik ook het niet-roken-probleem tijdens intercontinentale strafexpedities opgelost. Ik drink geen koffie maar thee, dan heb ik geen behoefte aan mijn pijp. Ik bewaar het bonbonnetje voor in de slurf. Pijp al gestopt, aansteker bij de hand.
De dag dat Schiphol rookvrij wordt emigreer ik naar Ierland en ik word straatzanger en win het Eurovisie Songfestival.

Daarom ben ik ook op deze symbolische eerste mei naar Middelburg gekomen. De dag van de arbeid, want er is werk aan de winkel, heren en dames. Rook pijp. Steek ‘m op waar je ook bent. Gesnuif en gesnoef zal je deel zijn. Maar dat kan je niet schelen. In twee televisie interviews heb ik nu pijp gerookt. Een mistgordijn wierp ik op waarachter ik nog nauwelijks zichtbaar was. Maar dat is de tol van de strijd. Als Pijproker van het jaar acht ik het meer dan ooit mijn plicht mijn boodschap te blijven uitdragen, ook al word ik ervoor in elkaar geslagen. Komt u maar niet langs in het ziekenhuis. Stuur maar een pakje pijptabak. Amphora Bruin. Want dat kost al 6 gulden 70 tegenwoordig.

Bert van der Veer.



Ik heb van enkele pijprokers van het jaar hun toespraken nog, omdat wij enkele malen het Nederlands Kampioenschap Pijproken hebben georganiseerd en deze pijprokers daar uitgenodigd werden.

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 02 feb 2015 09:04
door Godfrey59
En waar zijn wij in het verhaal Tssssssssss het moet niet gekker worden . Verder zakt me de broek af bij de vermelding van de 23 jarige blendster van Hajenius . Nou die zal wel heel wat ervaring hebben , in het blenden dan :wink: (tussen haakjes de cursus blenden bij Lasse daar kan iedereen zich voor aanmelden , hij geeft ze een paar keer per jaar)

Jammer ook dat er geen aandacht besteed wordt aan de kleinere merken zoals Samuel Gawith , Germain & Sons , Boswell , Gl Pease enz .


Ik vindt het een matig geschreven verhaal zonder diepte wat beter had gekund als ze even Arno gebeld hadden :) maar beter iets dan niets .


Godfrey

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 02 feb 2015 09:11
door bertus
Schitterende toespraak :D

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 02 feb 2015 10:26
door Bommel
bertus schreef:Schitterende toespraak :D
Inderdaad een mooi betoog, deels grappig maar ook naar realiteit en met een vooruitziende blik.
Wel jammer dat hij zich toch heeft laten ringeloren door zijn partner.
Valt een beetje van hem tegen.

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 02 feb 2015 17:32
door dr. Watson
Leuk dat pijproken aandacht krijgt jammer alleen dat ze het artikel bewust zo oppervlakkig hebben gehouden.
Persoonlijk heb ik helemaal niets met de beweringen van Benedict Goes.

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 02 feb 2015 18:29
door Wallace
Nice :wink:

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 03 feb 2015 19:00
door gezel
Arno, bedankt voor het delen.
En WC, voor de toespraak van de pijproker 1994. :sherlock:

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 03 feb 2015 21:37
door Martijn Zwatelman
Erg leuk om te lezen allebei! Thanks, heren.

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 04 feb 2015 11:05
door hagar666
Denemarken is sowieso een walhalla voor pijprokers, daar is het heel populair.
Ja duh..... de beste pijp komt er vandaan.... "The Boat" :mrgreen:

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 04 feb 2015 11:19
door The_Undertaker
hagar666 schreef:
Denemarken is sowieso een walhalla voor pijprokers, daar is het heel populair.
Ja duh..... de beste pijp komt er vandaan.... "The Boat" :mrgreen:
Te zien in W'Wezel? :mrgreen:

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 04 feb 2015 11:33
door Winslow Collector
The_Undertaker schreef:
hagar666 schreef:
Denemarken is sowieso een walhalla voor pijprokers, daar is het heel populair.
Ja duh..... de beste pijp komt er vandaan.... "The Boat" :mrgreen:
Te zien in W'Wezel? :mrgreen:
Ja, minstens toch al eentje. :mrgreen:

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 04 feb 2015 15:22
door Deadl0ck
Godfrey59 schreef: Verder zakt me de broek af bij de vermelding van de 23 jarige blendster van Hajenius.
Kan ik me voorstellen, dat idee had ik ook, maar vind mevrouw godfrey dat wel goed?

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 04 feb 2015 15:26
door The_Undertaker
:lol: :lol: :lol: =D>

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 04 feb 2015 15:56
door Arno
:lol:

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 04 feb 2015 17:26
door Eliminator
LOL, thanks Mark, die was welkom :lol: :lol:

Re: Pijprook-artikel Telegraaf

Geplaatst: 04 feb 2015 17:40
door MilleLuci
Iris MasterBlendDame, ik mis de MasterSmokeLadiesssss tttssssssss, loop even leeg... :mrgreen: