http://www.deoudeleeuw.nl/?p=producten&md=det&prod=1372
Zoiets in de zin van corn-cobs...
Aardewerken pijpjes
-
Joey Peters
- Berichten: 1347
- Lid geworden op: 20 mar 2009 17:46
- Locatie: Heerlerheide
Aardewerken pijpjes
http://marktplaats.puffaway.nl/ - goedkope occasion pijpen voor ieder wat wils
-
Turin
- Berichten: 337
- Lid geworden op: 23 sep 2009 18:56
Beet je duur alleen via die site ik ben in Gouda geweest en daar betaalde ik 2.50 voor zo'n ding.
Rookt best nog wel aardig ik heb hem alleen laten vallen en daar kunnen ze niet tegen.
Rookt best nog wel aardig ik heb hem alleen laten vallen en daar kunnen ze niet tegen.
Leave a light on......
and god is on your side
dividing soldiers from the fisherman
watching all the time
dividing warships from the ferryboats
the sparrows an the nightinggales, Wolfsheim
and god is on your side
dividing soldiers from the fisherman
watching all the time
dividing warships from the ferryboats
the sparrows an the nightinggales, Wolfsheim
-
Turin
- Berichten: 337
- Lid geworden op: 23 sep 2009 18:56
-
janneman
- Berichten: 6358
- Lid geworden op: 14 feb 2009 17:17
- Locatie: Sittard
- Contacteer:
In principe slijten kleipijpen niet, maar in de steel bouwt zich langzaam een teerlaag op die de pijp uiteindelijk verstopt. Het rookkanaal in de steel is doorgaans veel nauwer dan bij houten pijpen, en met een pijpenrager doe je daar niets aan (en bij lange goudse pijpen al helemaal niet). Ik hou een paar oude goudse pijpen die ik heb op gang door met ijzerdraad in de steel rond te porren, maar echt gemakkelijk is het niet.
Vroeger werden kleipijpen af en toe 'uitgebrand' door ze in een hete oven te leggen, daardoor trok de teer in de steel, en werd het rookkanaal weer groter (het gaat hierbij dacht ik niet om een gewone bakkersover, ik denk dat de temperatuur veel hoger moet zijn). Van dat telkens opnieuw bakken werden de pijpen wel steeds breekbaarder (en ze zijn al zo breekbaar). Overigens waren kleipijpen in feite ook toen een heel goedkoop product, vaak werden ze per dozijn of zo verkocht.
Tijd voor wat informatie over kleipijpen?
Tegenwoordig heb je eigenlijk twee soorten kleipijpen. De moderne lange goudse pijpen die ik nu tegenkom zijn op een andere manier gemaakt en van andere klei, dan vroeger (tot ongeveer 20 jaar geleden).
Vroeger werden ze gemaakt van iets dat je het beste kunt vergelijken met gewone boetseerklei die in een koperen vorm werd geperst. Die pijpen zijn spiegelglad, hard en redelijk stevig. Ik weet niet of ze nog ergens op die manier gemaakt worden, ik hoop het wel, maar ik weet het niet zeker.
De Goudse pijpen die ik tegenwoordig overal tegenkom zijn gemaakt van'iets dat 'gioetklei wordt genoemd: in feite gewone klei met veel meer water erin, zodat iets yochurt-achtigs ontstaat. Die vloeibare klei word dan in een gipsen mal gegoten die dan het water na de klei ontrekt. Na een paar minuten giet je de vliebare klei weer uit de mal, en aan de wand van de mal blijft dan een laagje dikere klei hangen, dat na drogen en bakken de pijp vormt. Deze gietklei-pijpen zijn vele poreuzer dan de ouderweste kleipijpen (een voordeel) maar wel breekbaarder en ik vind zelf dat ze een bijsmaakje hebben dat me minder bevalt. Ze zijn het meest herkenbaar aan het minder glad zijn (meer als gips, terwijl de oude stenen pijpen meer aan echte steen doen denken) en het wat dikwandiger zijn. Als je ze ooit naast elkaar ziet is het verschil duidelijk...
Bij kortere pijpen met ene beetje een dikkere rand op het uiteinde van het mondstuk -zoals die van De Oude Leeuw- werd volgens mijn opa normaalgesproken dun stevig touw om het mondstuk gewikkeld, om de pijp gemakkelijker tussen de tanden te kunnen houden (voor lieden met zout in de baard en schiemandswerk in de vingers: gewoon een takeling zoals je ook op een endje lijn zet).
groet, Janneman
Vroeger werden kleipijpen af en toe 'uitgebrand' door ze in een hete oven te leggen, daardoor trok de teer in de steel, en werd het rookkanaal weer groter (het gaat hierbij dacht ik niet om een gewone bakkersover, ik denk dat de temperatuur veel hoger moet zijn). Van dat telkens opnieuw bakken werden de pijpen wel steeds breekbaarder (en ze zijn al zo breekbaar). Overigens waren kleipijpen in feite ook toen een heel goedkoop product, vaak werden ze per dozijn of zo verkocht.
Tijd voor wat informatie over kleipijpen?
Tegenwoordig heb je eigenlijk twee soorten kleipijpen. De moderne lange goudse pijpen die ik nu tegenkom zijn op een andere manier gemaakt en van andere klei, dan vroeger (tot ongeveer 20 jaar geleden).
Vroeger werden ze gemaakt van iets dat je het beste kunt vergelijken met gewone boetseerklei die in een koperen vorm werd geperst. Die pijpen zijn spiegelglad, hard en redelijk stevig. Ik weet niet of ze nog ergens op die manier gemaakt worden, ik hoop het wel, maar ik weet het niet zeker.
De Goudse pijpen die ik tegenwoordig overal tegenkom zijn gemaakt van'iets dat 'gioetklei wordt genoemd: in feite gewone klei met veel meer water erin, zodat iets yochurt-achtigs ontstaat. Die vloeibare klei word dan in een gipsen mal gegoten die dan het water na de klei ontrekt. Na een paar minuten giet je de vliebare klei weer uit de mal, en aan de wand van de mal blijft dan een laagje dikere klei hangen, dat na drogen en bakken de pijp vormt. Deze gietklei-pijpen zijn vele poreuzer dan de ouderweste kleipijpen (een voordeel) maar wel breekbaarder en ik vind zelf dat ze een bijsmaakje hebben dat me minder bevalt. Ze zijn het meest herkenbaar aan het minder glad zijn (meer als gips, terwijl de oude stenen pijpen meer aan echte steen doen denken) en het wat dikwandiger zijn. Als je ze ooit naast elkaar ziet is het verschil duidelijk...
Bij kortere pijpen met ene beetje een dikkere rand op het uiteinde van het mondstuk -zoals die van De Oude Leeuw- werd volgens mijn opa normaalgesproken dun stevig touw om het mondstuk gewikkeld, om de pijp gemakkelijker tussen de tanden te kunnen houden (voor lieden met zout in de baard en schiemandswerk in de vingers: gewoon een takeling zoals je ook op een endje lijn zet).
groet, Janneman
-
Kynikos
- Berichten: 1891
- Lid geworden op: 28 sep 2009 14:12
Een groot voordeel van mijn kleipijpje vind ik nu al dat hij meerdere malen te roken is. De kop wordt heel erg heet, en ook heel snel, maar koelt ook weer snel af. Ik rookte zonder probleem meerdere keren achter elkaar met dezelfde pijp. Ik merkte trouwens ook dat de kop, naast erg heet, ook vochtig werd tijdens het roken. Ik vond ergens online een bericht van een man die beweerde dat de pijp heel snel vocht opneemt, omdat hij zo poreus is, maar door de grote hitte verdampt dit ook snel weer. De pijp duwt dus als het ware het vocht door de wand heen naar buiten, waar het verdampt. Klinkt ideaal toch? Het zou in ieder geval wel verklaren waarom het zo droog rookt. Volgens mij is de pijp die ik bezit zo'n gegoten versie, erg poreus dus. Er zit ook een duidelijk aarde-achtig bijsmaakje aan, maar dat vind ik zelf eerder prettig dan vervelend. Draagt alleen maar bij aan de authenticiteit, gevoelsmatig gezien dan. Het is een heel andere manier van roken, maar het bevalt me erg goed. In het begin is het wel even wennen om die steel tussen je vingers te houden, maar na één of twee keer roken is dat vanzelfsprekend en eigenlijk best prettig. De steel van de pijp die ik heb is niet dikker dan een potlood, dus hij zit niet in de weg wanneer ik met de pijp in m'n hand aan het typen ben of iets dergelijks.
Maar ik ga eens op onderzoek uit binnenkort. Als dit pijpje na een week of twee nog zo bevalt ga ik proberen ergens een half dozijn soortgelijke pijpen op de kop te tikken.
Maar ik ga eens op onderzoek uit binnenkort. Als dit pijpje na een week of twee nog zo bevalt ga ik proberen ergens een half dozijn soortgelijke pijpen op de kop te tikken.
-
Joey Peters
- Berichten: 1347
- Lid geworden op: 20 mar 2009 17:46
- Locatie: Heerlerheide
-
niels tacoma
- Berichten: 46
- Lid geworden op: 01 nov 2009 23:59
-
janneman
- Berichten: 6358
- Lid geworden op: 14 feb 2009 17:17
- Locatie: Sittard
- Contacteer:
Ik ken die dingen onder de verzamelnaam samengestelde pijpen, en hier in de omgeving worden ze vaak als 'Duitse' pijpen omschreven. Ik vrees dat er niet zoiets als één naam voor is.
Een echte boswachterspijp is net zoiets als ene imkerspijp: een duidelijk model met als voornaamste bijzonderheid een deksel die er echt opgeschroefd kan worden, tegen vonken en de daaruit voortbloeiende bosbranden... Ik heb er geen foto van, maar misschien lukt deze:
.
Op deze pagina is er, als je op de foto's gaat staan met de muis is wel het een en ander te lezen:
http://www.pijpenkabinet.nl/Smokiana/CC ... ijpen.html
Groet, Janneman
Een echte boswachterspijp is net zoiets als ene imkerspijp: een duidelijk model met als voornaamste bijzonderheid een deksel die er echt opgeschroefd kan worden, tegen vonken en de daaruit voortbloeiende bosbranden... Ik heb er geen foto van, maar misschien lukt deze:
.Op deze pagina is er, als je op de foto's gaat staan met de muis is wel het een en ander te lezen:
http://www.pijpenkabinet.nl/Smokiana/CC ... ijpen.html
Groet, Janneman
-
janneman
- Berichten: 6358
- Lid geworden op: 14 feb 2009 17:17
- Locatie: Sittard
- Contacteer:
Ik schreef wat eerder over stenen pijpjes met touw rond het mondstuk:
In navolging van wat mijn opa vertelde...
Hier twee van mijn oude aardenwerken pijpen:
De bovenste is de allereerste pijp die ik kocht. Toen wist ik dat niet, maar dat is in feite een redelijk bijzonder model: de dikkere steel en kleine kop vormen een replica van een heel oude goudse pijp (uit ongeveer 1650). Naarmate tabak goedkoper werd, en de kunst van het stenen pijpen maken beter beheerst werd, werden de koppen groter en de stelen dunner, om te eindigen in de verhouding die je in de onderste pijp ziet.
En dan was er nog een truc om een lange goudse pijp wat korter te maken met behoud van lange steel:
Groet, Janneman
In navolging van wat mijn opa vertelde...
Hier twee van mijn oude aardenwerken pijpen:
De bovenste is de allereerste pijp die ik kocht. Toen wist ik dat niet, maar dat is in feite een redelijk bijzonder model: de dikkere steel en kleine kop vormen een replica van een heel oude goudse pijp (uit ongeveer 1650). Naarmate tabak goedkoper werd, en de kunst van het stenen pijpen maken beter beheerst werd, werden de koppen groter en de stelen dunner, om te eindigen in de verhouding die je in de onderste pijp ziet.
En dan was er nog een truc om een lange goudse pijp wat korter te maken met behoud van lange steel:
Groet, Janneman
-
janneman
- Berichten: 6358
- Lid geworden op: 14 feb 2009 17:17
- Locatie: Sittard
- Contacteer: