De Radford was toen een van de high end tabakken , handblended en handpicket sellected Virginia o.a . Wel heb ik nooit begrepen dat onder de licentie van Brumfit and Radford tobacco Harrow London ze deze bij Poschl in Duitsland lieten maken
Je zou toch denken dat een traditie die ze toen hadden vanaf 1700 je niet zomaar naar Poschl over laat gaan . Zelf zou ik voor een Engels tabakshuis gekozen hebben , maar het fijne weet ik er niet van alleen vreemd.Maar goed , ze staan om hun aromatics bekend en na het openen met een mooie sis en benieuwd na 20 jaar rijpen hoe het ruikt. En??????? een heerlijke pruimengeur stijgt op uit het blikje, de tabak is een schnit uit blad , cubes en lange schnit.
Vochtigheid is na 20 jaar nog toppie
Het stoppen gaat makkelijk en aansteken prima , brand meteen mooi egaal. Waar ik bang voor was een scherpe bite is helemaal niet het geval , het een zachte smaak . Echter een overweldigende pruimen smaak , nee zwarte pruimen en redelijk aan de zoete kant . Of dit komt door het rijpen zou ik niet weten daar ik de oorspronkelijke beschrijving di
men er toen aan gaf niet meer kan vinden . Ook op het blikje staat dit niet vermeld.De Daily Dream is destijds gemaakt in opdracht van the pipe club of London.
De intense smaak blijft tot het laatst en buiten zwarte pruimen en een tikje vanille kan ik niet meer onderscheiden.
Lekker en helaas nog maar drie blikjes daar alleen de Sunday Delight nog door Poschl wordt gemaakt ( of mischien ook niet meer) Upper Ten ik ben er blij mee bedankt.
Godfrey
