Bakken van Flake tabakken!

[capricorn]

Heeft iemand dit al geprobeerd?
(attentie de temperaturen zijn in fahrenheit)

NOTES FROM THE TOBACCO BAKERY
By Fred Hanna

Tired of all that tang, sharpness, and harshness in a new, nonaged Virginia ? I am offering a way to counteract it to a significant degree, without any claims of this being a substitute for good old fashioned cellaring and aging.

Being a long admirer of English mixtures for over 30 years, I prefer blends to be smooth, complex, and perhaps a bit spicy. Thus, I find the flavor of most new Virginia tobaccos, to be all too often sharp, irritating, and annoying. Although the tang often settles down and mellows out midway through the bowl, I sometimes lack the patience to get that far. To me, some of the so called "matured" Virginias are anything but mature, displaying all the manners of a rude and defiant adolescent. But a thoroughly and sufficiently aged Virginia tobacco provides one of the finest gustatory experiences on earth.

My goal has been to discover Virginias that deliver that great flavor without the rash, uncouth, unmannerly qualities of Virginias that lack the true maturity that comes with age. Thus, I have cellared a modest collection of aged Virginias to provide me with that incomparable flavor whenever my passion for this great tobacco is aroused. Smoking a great, well aged Virginia is a magical and altogether remarkable experience, reminiscent of a fine red Burgundy from the Cotes de Nuits.

Unfortunately, 10+ year old tins of Virginia can be expensive, and while not as expensive as some of their English style brethren, they can be costly nonetheless. So I have been brainstorming over the past several years, trying to come up with a way to reduce that tangy, harsh flavor, even though I knew I would not stop buying the well aged tins. More to the point, I was looking for a way to achieve a "stoving" effect that would mellow and enrich the flavor of the tobacco with little effort on my part. I believe I have found a way.

Over the past five months, I have been experimenting with a different tobacco treatment to improve the flavor of young, sharp, excessively tangy Virginias . It is a simple solution that does not require crock pots, mason jars, or blending. It may not be new, as it is likely that someone has tried this at one time or another, but I have never spoken to anyone who has tried it. So I did the early experimenting alone and then consulted with others for their perspectives. I call this technique "tin baking" or "tobacco baking" or simply "cooking."

Results so far have been exciting, but I am still experimenting. At this point, what I can report are three definite changes in the tobacco. Generally, the process makes the tobacco (1) smoother, richer, and more mellow to the taste, (2) darker in color, and (3) more intense in terms of the aroma, with an added "stewed fruit" overtone. If the tobacco you bake happens to be your favorite, the process may not make it "better," but from what I have heard from friends and fellow experimenters, it will still taste great, but different. Here's what I have been doing. It's quite simple, really. BUT TRY THIS AT YOUR OWN RISK.

I take the ENTIRE TIN, UNOPENED and STILL SEALED, of a Virginia tobacco, REMOVE THE PLASTIC TOP, and place it in the oven at a temperature of 200 degrees, for four to six hours. DO NOT REMOVE THE PAPER LABEL as this temperature is not hot enough to cause the paper to ignite. I have a specific notation for this process which I write on the tin after the cooking, describing the temp and time with a slash mark separating them. For example, if I bake a tin at 200 degrees for 5 hours, I write on the tin, 200/300. This indicates the tin was cooked at 200 degrees for 300 minutes, or five hours. The temperature is the first number, followed by the number of minutes of cooking.

While baking, the taller tins, (e.g., Rattray's or 100g McClelland) will swell and expand at the lid, and to some degree at the bottom, but they seem to reduce to normal size, or nearly so, after cooling. When cooking at a temperature that exceeds the boiling point, say at 220/140, the tin sometimes can expand and swell so much that it never completely returns to normal size.

Be careful with McClelland tins if you are cooking at or beyond 212 degrees (that is, above boiling point). Some will pop open with a loud "plunk/woosh" sort of sound, and spill their contents all over the bottom of the oven, filling the house with a roasted tobacco odor. I have found that, while this result is rather amusing to me, my wife does not see this as humorous. After having had several experiences with exploding tins, I cook the McClelland tins at around 200/300, or some variation thereof, below the boiling point. With some Rattray tins, Pease tins, or the short McClelland tins, 220/140 seems to work fine. Generally, however, I recommend 200/300 as a starting point for experimenting with all tobaccos.

I have been asked what is the proper cooling period for cooked tins, before opening the tin. Greg Pease once said that a tobacco will continue to change for several days after stoving. This may well be true, and Greg no doubt knows what he is talking about. However, with my limited knowledge and experience I cannot say for sure. What little experience I do have, shows that the flavors are fine regardless of how long I wait to open them. For example, I have opened the latest version of McCranie's Red Ribbon within an hour, and after a week, of cooking. Both tasted great. BEFORE SMOKING THE TOBACCO HOWEVER, I USUALLY WAIT A DAY OR TWO AFTER OPENING THE TIN.

THE FLAT TINS of Virginia are a slightly different story. Tins such as Escudo and Solani 633 DO POP THEIR SEAL WHILE BAKING but the result is still positive. Surprisingly, the tobacco inside does not dry out or become "roasted" or burnt, and its moisture seems to be largely retained. Here again, I recommend cooking these at 200/300 as well. After cooling for a few hours, I remove the tobac from the baked flat tin and place it in a separate container.

THE RESULTS? As I said earlier, this process seems to change the tobacco in such a way as to, like stoving, make the tobac more dark in color. Cooking also makes the tobacco smoke more mellow, smooth, and sometimes more sweet. If you try it yourself, you will also see how the aroma of the tobacco is highly affected, positively, in my opinion, but not always better. Many experienced pipe smoking friends who have smoked tins thus treated agree that it improves many young Virginias , and produces interesting variations in any case. You will not be surprised to learn that tin baking, or cooking, is now a frequent topic of conversation among members of our Chesapeake Pipe Club.

Is tin baking the same as stoving? Hell, I don't know but I suppose so. Actually, I don't know what the hell I am doing. But I do know that I will be doing tin baking regularly for certain tobaccos. Try 200/300 with a tangy, sharp 2003 or 2004 McClelland Christmas Cheer and see how it mellows, darkens, and behaves more like a matured Virginia . I found that 200/300 makes the current version of McCranie's Red Ribbon smoke downright heavenly--smooth, rich, sweet, and creamy. I love the older Red Ribbon tobacco aged, but the baking method gives the new version an entirely new dimension that I like just as much. And with McClelland Virginias, the wine/vinegar aroma that some souls do not like, reduces significantly, just as it does with aging. This method at 220/140 made a tin of Rattray's Marlin Flake smell like oatmeal raisin cookies (must be some topping they put on it), but the topping seemed to meld nicely with the tobacco, which took a different, though not necessarily better, flavor.

Escudo is distinctly improved by this method, in my opinion. In the opinion of some other Escudo fans, 200/300 merely produces an excellent variation. The "wheels" or "curlies" reduce in size, turn much darker, and, to my taste, the smoke becomes more substantial, rich, and tasty. A friend, who is an Escudo fan, baked Escudo at 180/360 and raved about the improvement, calling it "the best" and "wonderful." In the case of Solani 633, the tobacco takes on a noticeably creamy flavor at 220/140, and is much more smooth. Several pipe smokers have tried this with GLP Haddo's Delight and reported positive results. I found that at 220/140 Haddo's takes on a highly pleasant, subdued sweetness that was not previously present in the blend.

The added sweetness could be due to the heat breaking down the natural starches in the tobacco leaf, freeing the glucose molecules that make up the starch itself. Just as cooking mellows and sweetens carrots, onions, and garlic, it may be that a similar process is occurring with baking tobacco. Having said that, please understand that this is pure speculation as I really do not know.

I have not tried this method with aromatics and probably will not. As for English tobaccos, I have baked a few but am not ready to report on those at this time. Meanwhile, my experimentation, and fun, continues. ALLOW ME TO REPEAT THAT TIN BAKING IS NOT MEANT TO BE A SUBSTITUTE FOR THE AGING PROCESS, but it sure does seem to make some Virginias much more smokable in the near term. Like I said before, try this at your own risk. I would interested in hearing from anyone who tries tin baking and wants to share their experiences and impressions

origineel van http://www.pfeife-tabak.de/Artikel/Taba ... backen.htm

[Asmodeus]

Leuk om eens te proberen ! Toch zou ik de inhoud van flakeblikjes eerder overdoen in een bakblik ivm. de sluitrand en de lijm van het etiket en de eventuele dampen die daarvan vrijkomen.
Ik heb al eens tabak gedroogd in de oven en dat ging heel goed !

[kiske]

Ik geloof dat ons forumlid Witte Rasta dit vaker gedaan heeft.


Edit: http://pijprokersforum.nl/viewtopic.php ... bak+bakken

[Winslow Collector]

Volgens mij heeft Witte Rasta hier al eens wat mee gedaan.

Het artikeltje beschrijft terecht dat dit geen vervanging is van extra "ageing". Want wat er gebeurt is, dat moleculen in de tabak gaan veranderen. Door de warmte gaan de atomen (voornamelijk koolstof, waterstof en zuurstof, oftewel de C-tjes. H-tjes en O-tjes uit de scheikundedoos, oftewel de koolwaterstoffen), andere verbindingen aan.
Zeer complex om vooraf te voorspellen wat er zal gebeuren met de tabak, dus het zal vooral experimenteren zijn.

Het zoeter/zachter worden lijkt me duidelijk: door warmte zullen de suikers in de tabakken kunnen karameliseren, resultaat iets meer zachte invloeden. Experimenteren zal uitwijzen hoe lang je dit kunt doen, want op een gegeven moment slaat de karamelisatie door en worden de suikers juist erg bitter. Maar volgens mij moet je dan al een flink tijdje "suiker koken", hoor. Dus dat zal niet snel gebeuren.

Dat de tabak zachter wordt (mellow) zou kunnen zijn omdat de moleculen die smaak en aroma bepalen, door de warmte de tijd krijgen om zich "beter" te rangschikken. Dat hiermee de "harde kantjes" van de aroma's wat afgezwakt worden is dan een mooie bijkomstigheid voor degene die dat liever heeft. Maar omdat het uitgangspunt van deze experimenten een natuurproduct is (tabak), waarvan de samenstelling altijd een zekere mate van afwijking heeft, kan het ook zo zijn, dat het ene blikje van tabak "X" zachter wordt, terwijl het volgende blikje van hetzelfde merk en type juist "harder" wordt, of scherper.

Veel natuurlijke aromastoffen (en ook synthetische) hebben kookpunten die ver onder de 150 °C liggen. Dus bij verwarming kunnen deze stoffen verdampen, wat de molecuulstructuur van die stoffen open breekt en de atomen de vrijheid geven om verbindingen aan te gaan met andere moleculen. Dit is zeer complexe chemie, waar ik niet 1-2-3 voorspelling over kan doen.

Onder andere afhankelijk van de samenstelling van de moleculen. Bijvoorbeeld natuurlijke suikermoleculen (fructose, maltose, glucose, dextrose, dextrinen) bevatten 6 koolstofatomen, maar een molecuul geraffineerde suiker (sacharose) bevat 12 koolstofatomen. Hoe meer koolstofatomen een molecuul heeft, hoe zwaarder het molecuul is en hoe moeilijker dit te veranderen is. Het kookpunt van koolstof (het C-tje in de molecuulformule) ligt vér boven de 4000 °C, dus zal met het opbakken van een blikje tabak weinig veranderen.

Heb je dus veel natuurlijke suikers in een tabak zitten, zal de temperatuur om die suikermoleculen te laten veranderen lager liggen dan bij aanwezigheid van geraffineerde suikers. Als er sneller gekarameliseerd wordt, zullen de "harde" suikersmaken eerder veranderen in de "romige" en butterscotch-achtige karamel-tonen. Wat voor ons een zachtere ervaring van de tabak geeft.

En dit chemisch/scheikundig geneuzel (mijn huis-tuin-en-keuken scheikunde) gaat dus voor elk van de in de tabak aanwezige moleculen op, niet alleen de koolwaterstoffen, maar ook verbindingen in de tabak met andere stoffen. Zoals gesteld: zeer complex en moeilijk te voorspellen. Zeker omdat je thuis op het gasfornuis niet een wetenschappelijk constante en nauwkeurige situatie kunt herhalen.

Zeker leuk om te proberen, maar houdt rekening met af en toe een minder aangename verrassing.

[kiske]

Volgens mij heeft Witte Rasta hier al eens wat mee gedaan.

Het artikeltje beschrijft terecht dat dit geen vervanging is van extra "ageing". Want wat er gebeurt is, dat moleculen in de tabak gaan veranderen. Door de warmte gaan de atomen (voornamelijk koolstof, waterstof en zuurstof, oftewel de C-tjes. H-tjes en O-tjes uit de scheikundedoos, oftewel de koolwaterstoffen), andere verbindingen aan.
Zeer complex om vooraf te voorspellen wat er zal gebeuren met de tabak, dus het zal vooral experimenteren zijn.

Het zoeter/zachter worden lijkt me duidelijk: door warmte zullen de suikers in de tabakken kunnen karameliseren, resultaat iets meer zachte invloeden. Experimenteren zal uitwijzen hoe lang je dit kunt doen, want op een gegeven moment slaat de karamelisatie door en worden de suikers juist erg bitter. Maar volgens mij moet je dan al een flink tijdje "suiker koken", hoor. Dus dat zal niet snel gebeuren.

Dat de tabak zachter wordt (mellow) zou kunnen zijn omdat de moleculen die smaak en aroma bepalen, door de warmte de tijd krijgen om zich "beter" te rangschikken. Dat hiermee de "harde kantjes" van de aroma's wat afgezwakt worden is dan een mooie bijkomstigheid voor degene die dat liever heeft. Maar omdat het uitgangspunt van deze experimenten een natuurproduct is (tabak), waarvan de samenstelling altijd een zekere mate van afwijking heeft, kan het ook zo zijn, dat het ene blikje van tabak "X" zachter wordt, terwijl het volgende blikje van hetzelfde merk en type juist "harder" wordt, of scherper.

Veel natuurlijke aromastoffen (en ook synthetische) hebben kookpunten die ver onder de 150 °C liggen. Dus bij verwarming kunnen deze stoffen verdampen, wat de molecuulstructuur van die stoffen open breekt en de atomen de vrijheid geven om verbindingen aan te gaan met andere moleculen. Dit is zeer complexe chemie, waar ik niet 1-2-3 voorspelling over kan doen.

Onder andere afhankelijk van de samenstelling van de moleculen. Bijvoorbeeld natuurlijke suikermoleculen (fructose, maltose, glucose, dextrose, dextrinen) bevatten 6 koolstofatomen, maar een molecuul geraffineerde suiker (sacharose) bevat 12 koolstofatomen. Hoe meer koolstofatomen een molecuul heeft, hoe zwaarder het molecuul is en hoe moeilijker dit te veranderen is. Het kookpunt van koolstof (het C-tje in de molecuulformule) ligt vér boven de 4000 °C, dus zal met het opbakken van een blikje tabak weinig veranderen.

Heb je dus veel natuurlijke suikers in een tabak zitten, zal de temperatuur om die suikermoleculen te laten veranderen lager liggen dan bij aanwezigheid van geraffineerde suikers. Als er sneller gekarameliseerd wordt, zullen de "harde" suikersmaken eerder veranderen in de "romige" en butterscotch-achtige karamel-tonen. Wat voor ons een zachtere ervaring van de tabak geeft.

En dit chemisch/scheikundig geneuzel (mijn huis-tuin-en-keuken scheikunde) gaat dus voor elk van de in de tabak aanwezige moleculen op, niet alleen de koolwaterstoffen, maar ook verbindingen in de tabak met andere stoffen. Zoals gesteld: zeer complex en moeilijk te voorspellen. Zeker omdat je thuis op het gasfornuis niet een wetenschappelijk constante en nauwkeurige situatie kunt herhalen.

Zeker leuk om te proberen, maar houdt rekening met af en toe een minder aangename verrassing.

ik kwam in het topic een beschrijving tegen waarin melding werd gemaakt van in het blik 4 uur in de oven op 80 graden celsius en daarna nog in de oven af laten koelen. Dat scheelt waarschijnlijk aanzienlijk en is beter regelbaar qua temperatuur dan letterlijk los in een pan op het vuur.

leuk en interessant, maar ik blijf maar bij het spul zoals ik het koop.

[Godfrey59]

zonde om een goeie tabak waar blenders jaren aan hun kunde in stoppen de ruineren . In mijn ogen wordt het er niet beter op Een ander nadeel waar niet over gesproken wordt is dat bij het verhitten van de tabak ( lees niet verbranden) de nicotine in de tabak kan gaan kristaliseren. Je krijgt dan een uiterst toxisch goedje wat je niet wilt oproken vervolgens.

Godfrey

[gezel]

In het artikel hebben ze het over Fahrenheit.
Om vergissingen te voorkomen:
200 Fahrenheit = 93,333 graden Celcius.

De 80 graden Celsius die W. Rasta vermeld lijkt me een veilige temperatuur.
Als ik me niet vergis wordt die temperatuur ook gebruikt bij het bakken van Semois.

[smoorder]

In het artikel hebben ze het over Fahrenheit.
Om vergissingen te voorkomen:
200 Fahrenheit = 93,333 graden Celcius.

De 80 graden Celsius die W. Rasta vermeld lijkt me een veilige temperatuur.
Als ik me niet vergis wordt die temperatuur ook gebruikt bij het bakken van Semois.

dat is dan toch geen standaard behandeling;
is er een ... euh .. menger die dit al doet voor de tabak verkocht wordt ?

H.

[rivulus]

http://en.wikipedia.org/wiki/Curing_of_tobacco

Zo te zien zijn er meerdere curing methodes waarvan blootstelling aan hitte een onderdeel is...

Deze is ook leuk

http://www.howtogrowtobacco.com/forum/v ... f=6&t=4028

[Dukdalf]

Het artikel waar Rivulus naar verwijst gaat over 'curing' van rauwe tabak. Dat kan inderdaad op verschillende manieren, maar de aldus behandelde tabak (die in principe dan klaar voor gebruik is) gaat vrijwel altijd in een blend of mixture met twee, vier, of zelfs meer soorten die allemaal een vergelijkbare 'curing' achter de rug hebben. De trommels waarin dat mengen van de tabak gebeurt zijn verwarmd, ik dacht tot een graad of zestig. Wellicht dat er 'artisanale' blenders zijn die het anders aanpakken, maar de industrie past in dit stadium warmte toe om het blad wat soepeler te maken zodat het makkelijker mengt en toevoegingen als smaakstoffen en vochtregulatoren beter worden opgenomen. Bij de produktie van geperste tabak als flakes wordt behalve druk ook een nog veel sterker verhoogde temperatuur toegepast.

[Godfrey59]

Curing heeft niets te maken met het achteraf verhitten van je tabak in een koekepan of bakblik Curing van tabak gebeurd middels vochtige en/of warme lucht in geconditioneerde trommels.


Godfrey

[gezel]

In het artikel hebben ze het over Fahrenheit.
Om vergissingen te voorkomen:
200 Fahrenheit = 93,333 graden Celcius.

De 80 graden Celsius die W. Rasta vermeld lijkt me een veilige temperatuur.
Als ik me niet vergis wordt die temperatuur ook gebruikt bij het bakken van Semois.

dat is dan toch geen standaard behandeling;
is er een ... euh .. menger die dit al doet voor de tabak verkocht wordt ?

H.

Hier een filmpje met het productieproces van Semois.
Zie op 1:50 de oven met schoorsteen voor het verwarmen.
Ik kan helaas niet alles volgen.
Mijn Frans is belabberd.
Ik hoor hem wel over warmte spreken maar niet over de temperatuur.

[Dukdalf]

Dan zit je er toch naast, Godfrey. Rauwe tabak ondergaat 'curing' ofwel gewoon door de verse bladeren in de zon te laten drogen of door ze in schuren op te hangen waar al dan niet hitte wordt toegevoerd, indirect of direct. In dit stadium komt er nog geen trommel aan te pas, dat gebeurt pas bij het samenstellen van de uiteindelijke mixture/blend. Vrijwel alle Afrikaanse Virginia bijvoorbeeld is 'sun-cured' oftewel gewoon in de open lucht onder de zon gedroogd. Bij 'fire-curing' brandt er een fikkie in de loods waar de bladeren zijn opgehangen, bij 'air-curing' wordt geen toegevoegde warmte gebruikt en bij 'flue-curing' wordt indirecte warmte gebruikt. Het eindprodukt wordt vervolgens verscheept naar de blender die zijn mengsel maakt in verwarmde trommels. Dan is het stadium van 'curing' dus al achter de rug.

[rivulus]

Ik snap dat curing vooraf gebeurd, maar het gaat me om het principe dat bij een aantal curing methodes wordt toegepast: het veranderen van de smaak van tabak door verhitting. Ik denk dat het hier deels om dezelfde chemische processen gaat.

[Dukdalf]

Het 'curing' is in eerste instantie noodzakelijk om de tabak langer houdbaar te maken. Verse tabak is net spinazie: het verlept en bederft waar je bij staat. De manier waarop je het droogt (want meer is dat 'curing' niet) heeft natuurlijk invloed op de smaak.

[Godfrey59]

Het 'curing' is in eerste instantie noodzakelijk om de tabak langer houdbaar te maken. Verse tabak is net spinazie: het verlept en bederft waar je bij staat. De manier waarop je het droogt (want meer is dat 'curing' niet) heeft natuurlijk invloed op de smaak.

U heeft gelijk , ik haal twee zaken door elkaar Blenden en Curing maar beide gebeurt naar mijn weten op een matige temperatuur ipv in een bakblik in de oven

Godfrey

[The_Undertaker]

U heeft gelijk , ik haal twee zaken door elkaar Blenden en Curing maar beide gebeurt naar mijn weten op een matige temperatuur ipv in een bakblik in de oven

Godfrey

Dat het de oven in gaat wil niet meteen zeggen dat het op 200 graden gebakken word gelijk je diepvriespizza Zoals hierboven al beschreven, 80 graden. Ik denk toch dat de tabak in de pijp, ook al is deze nog niet in de brand, misschien wel iets heter zal worden voordat het gloeideel erbij is. Ik zie het probleem niet.

[capricorn]

U heeft gelijk , ik haal twee zaken door elkaar Blenden en Curing maar beide gebeurt naar mijn weten op een matige temperatuur ipv in een bakblik in de oven

Godfrey

Het bakken is niet op het blik maar in een gesloten blik of glas.
en de bedoeling is het zgn ageing van de tabak. dit lijkt te werken voor natuurlijke tabaken of engelse mengsels.

[Dukdalf]

[quote="capricorn] Het bakken is niet op het blik maar in een gesloten blik of glas.
en de bedoeling is het zgn ageing van de tabak. dit lijkt te werken voor natuurlijke tabaken of engelse mengsels.[/quote]

Als ik je oorspronkelijke citaat van Fred Hanna goed heb gelezen zegt hij uitdrukkelijk dat hij alleen positieve ervaringen heeft met Virginia, het niet wil proberen met aromaten en nog geen uitspraken wil doen over de zogenaamde Engelse blends. En inderdaad, alles in gesloten verpakking want anders krijg je kurkdroge tabak na vijf uur op 80 graden.

[Godfrey59]

Volgens de geleerde in de chemie kunnen er bij het verhitten van tabak zich nicotine kristallen vormen in de tabak . Deze zijn bijna niet zichtbaar en hebben een wit grijze poederachtige substantie .
Deze kristallen bevatten zwavel en stikstofdioxine in geconcentreerde vorm . Niet aanbevolen wordt om dit dan vervolgens op te roken .
Niet te verwarren met het in de brand steken en oproken van de tabak zoals deze geleverd wordt . Volgens de chemie deskundige wordt door het verhitten van de tabak de nicotine geextraheert / omgezet in kristallen die zwavel en stikstofdioxine in geconcentreerde vorm bevatten .
Bij het in de brand zetten met een paar honderd graden is verloopt dit proces anders .

Let wel dit is mij zo verteld , zelf heb ik geen scheikundige achtergrond om te kijken of dit allemaal zo in zijn werk gaat

Godfrey

[smoorder]

In het artikel hebben ze het over Fahrenheit.
Om vergissingen te voorkomen:
200 Fahrenheit = 93,333 graden Celcius.

De 80 graden Celsius die W. Rasta vermeld lijkt me een veilige temperatuur.
Als ik me niet vergis wordt die temperatuur ook gebruikt bij het bakken van Semois.

dat is dan toch geen standaard behandeling;
is er een ... euh .. menger die dit al doet voor de tabak verkocht wordt ?

H.

Hier een filmpje met het productieproces van Semois.
Zie op 1:50 de oven met schoorsteen voor het verwarmen.
Ik kan helaas niet alles volgen.
Mijn Frans is belabberd.
Ik hoor hem wel over warmte spreken maar niet over de temperatuur.

Gezel; essentie is dat ze de tabak zelf kweken, drie jaar laten drogen - enkel het microklimaat van Semois blijkt geschikt - en telkens mengeling maken van drie jaargangen tabak om de smaak min of meer constant te kunnen houden; bij het "stoofgedoe" spreekt hij van "torrefaction" - zoals de koffieboeren-; temperatuur gebeurt een beetje op het gevoel want hij stookt met hout, en dan is de keteltemperatuur moeilijk te regelen; dat blijft dus een raadsel.
Voor zover ik me herinner stond er bij Manil ook een opwarmketel, maar die werd gebruikt om de tabak die natgemaakt wordt vòor het snijden terug op "normale" vochtigheid te brengen, niet echt verhitting tot een respectabele temperatuur.
Bedankt voor deze link,
H.

[Dime]

Als virginia liefhebber heb ik enige tijd geleden geëxperminenteerd met het 'bakken' van enkele mooie virginia-based tabakken:
SG Full Virginia Flake
SG Golden Glow
Robert McConnell Scottish Flake
Old Gowrie
Old Londen Pebble Cut
heb ik, in hun origineel en nieuw blik, gedurende 4 uur op 90°C in de oven geplaatst. De operatie zelf is technisch geslaagd (de vierkante blikken openen zich uiteraard onder de uitzettende warme lucht, maar sluiten zich na afkoeling zonder probleem opnieuw hermetisch af. De hoge Old Gowrie en OLPC blikken zwellen op, maar springen niet open.)
Nu de smaak-evolutie, want daar is het hem uiteindelijk om te doen: De Old Gowriee en OLPC heb ik nog niet geopend, dus hierover kan ik nog niets zeggen, maar:
- SG FVF: het bakken is een echte aanrader: De tabak wordt bijna zwart. Het karakter van de tabak blijft behouden, maar de smaken diepen zich beter uit. De FVF, die ik sowieso al een zeer lekkere (zij het wat eendimensionale) tabak vindt, krijgt echt een uiterst smakelijk dimensie bij. Doen dus! Hier zal je van het bakken geen moment spijt hebben.
- SG Golden Glow: het resultaat is ook hier een zeer donkere uiterst smakelijke tabak, maar het is geen 'Golden Glow' meer. Het wordt echt een light-versie van de FVF. Daar waar de pure Golden Glow nog een (door mij zeer gewaardeerde) hoog navy-cut gehalte heeft, en dus ook mooie harmonieên in de 'hoge' tonen biedt, verdwijnt dit grotendeels in de afronding, zachtheid en de basnoten die het bakken veroorzaakt. Lekker, maar daar koop ik geen Golden Glow voor. Deze verandert teveel van karakter. Hoewel het resultaat erg smakelijk is, bak ik deze dus niet meer. Maar dat is uiteraard erg subjectief.
- McC Scottish Flake: deze wordt uiteraard ook aardig donker, maar de smaak verandert niet spectaculair. Ook hier uiteraard een verhoogde zachtheid en afronding, maar het bakken is eigenlijk de moeite niet.
- De andere moet ik nog testen; ik ben nieuwsgierig naar hoe de Perique zich zal gedragen na het bakken; mocht iemand hier al ervaring mee hebben, dan hoor ik dit graag. Ik vrees een beetje voor een teleurstelling omdat de perique sowieso al een beetje de functie van het bakken voor de virginia's vervangt (afronding, fruitigheid en de aangename prikkel in de neus).

Dirk

[Dukdalf]

Aan de andere kant van de oceaan braden ze McBaren Highland acht uur lang op 85 graden. Hij schijnt het een succes te vinden:
http://pipesmagazine.com/forums/topic/b ... land-blend

[teunis]

Ik begin er niet aan. Als dat bakken echt een groot succes zou zijn, of de smaakverandering de moeite waard, zou een fabrikant dat dan al niet lang geleden op de markt hebben gebracht?

Fabrikanten raden "agen" wel aan, en dan vooral in je eigen kelder, zodat het hen geen ruimte kost, en een goede oude Virginia die uit hun voorraad komt mag voor betaald worden, maar dat bakken doet er geen enkele fabrikant; als dit zoveel meerwaarde zou hebben, het levert een "aged" Virginia en het scheelt tijd, waarom doen ze het dan niet?

[Geloof]

Helemaal met Theunis eens.
Waarschijnlijk redeneerd hij dus gewoon met gezond (hobby)boeren verstand.

[Godfrey59]

Ik begin er niet aan. Als dat bakken echt een groot succes zou zijn, of de smaakverandering de moeite waard, zou een fabrikant dat dan al niet lang geleden op de markt hebben gebracht?

Fabrikanten raden "agen" wel aan, en dan vooral in je eigen kelder, zodat het hen geen ruimte kost, en een goede oude Virginia die uit hun voorraad komt mag voor betaald worden, maar dat bakken doet er geen enkele fabrikant; als dit zoveel meerwaarde zou hebben, het levert een "aged" Virginia en het scheelt tijd, waarom doen ze het dan niet?

Klopt 100%

Godfrey

[dinck]

Volgens de geleerde in de chemie kunnen er bij het verhitten van tabak zich nicotine kristallen vormen in de tabak . Deze zijn bijna niet zichtbaar en hebben een wit grijze poederachtige substantie .
Deze kristallen bevatten zwavel en stikstofdioxine in geconcentreerde vorm . Niet aanbevolen wordt om dit dan vervolgens op te roken .
Niet te verwarren met het in de brand steken en oproken van de tabak zoals deze geleverd wordt . Volgens de chemie deskundige wordt door het verhitten van de tabak de nicotine geextraheert / omgezet in kristallen die zwavel en stikstofdioxine in geconcentreerde vorm bevatten .
Bij het in de brand zetten met een paar honderd graden is verloopt dit proces anders .

Let wel dit is mij zo verteld , zelf heb ik geen scheikundige achtergrond om te kijken of dit allemaal zo in zijn werk gaat

Godfrey

Goed dat je erbij zegt dat je geen scheikundige achtergrond hebt, maar misschien is het beter om er dan niets over te schrijven.

Als er een 'geleerde in de chemie' is die beweert dat nicotinekristallen zwavel en stikstofdioxine bevatten dan zal hij waarschijnlijk ook de formule weten om goud van lood te maken. In nicotine zit géén zwavel, dat kan er ook niet in komen door verhitting. In nicotine zitten ook geen gechloreerde koolwaterstoffen of andere chloorverbindingen, voorwaarde voor het ontstaan van dioxines. Stikstofdioxine is een niet bestaande verbinding.

[Dime]

Ik begin er niet aan. Als dat bakken echt een groot succes zou zijn, of de smaakverandering de moeite waard, zou een fabrikant dat dan al niet lang geleden op de markt hebben gebracht?

Fabrikanten raden "agen" wel aan, en dan vooral in je eigen kelder, zodat het hen geen ruimte kost, en een goede oude Virginia die uit hun voorraad komt mag voor betaald worden, maar dat bakken doet er geen enkele fabrikant; als dit zoveel meerwaarde zou hebben, het levert een "aged" Virginia en het scheelt tijd, waarom doen ze het dan niet?

Klopt 100%

Godfrey

Daar ben ik nog niet zo zeker van. Gelieve het volgende, zeer interessante, document eens door te lezen:

http://legacy.library.ucsf.edu/tid/wto76a99

Het is interessant omdat het een 'technisch' document is, en geen marketingdocument. Op blz 11 en 12 worden door de fabrikant uitdrukkelijk ideale bewaartermijnen vooropgesteld. Dus ik neem aan de fabrikanten niet zo 'aging-minded' zijn omdat zij zo de kwaliteit van het smaakprofiel niet meer kunnen waarborgen. Dit stelt het hele 'aging' gebeuren (met of zonder oven) eigenlijk sowieso in vraag...

Verder is het duidelijk dat elke fabrikant wèl hitte gebruikt bij het 'maturen' van de virginia's.
Na de gebruikelijke gecontroleerde 'zweet' cycli (vgl. met ons composteren, maar dan erg gecontroleerd) (dit proces duurt op zich wel een jaar of 2 na de oogst geloof ik, Gaat de fabrikant de tabak pas echt bereiden. Ofwel gebruikt hij enkel druk en tijd, en dan verkrijgen we de licht gekleurde navy-cut tabakstypes
Ofwel gebruikt hij naast druk en tijd ook hitte en stoom: in functie van de duurtijd van dit proces en de eventuele herhaling ervan verkrijgt de bruine tot bijna zwarte virginia's.
Veel van de aldus bereide produkten worden trouwens als tussenprodukt gebruikt bij de latere blends (vaak zie je dit trouwens nog als kleine stukjes flake of cake in de mixtures).
(Daarnaast is er uiteraard nog de fire-cure techniek en het 'pannen' waarbij de tabak rechtstreeks op een heet oppervlak 'gebakken' wordt (cfr. het semois-proces)).
Zo wereldvreemd is het bakken in de oven op zich dus niet, maar je krijgt, zoals ik boven beschreven heb, vaak wel een andere smaakprofiel: alle heldere smaakkenmerken van de lichtgele of lichtbruine virginia's verdwijnen en gaan op in een meer donkere smaak. Je grillade wordt meer een stoverij; ook lekker maar anders. Het blijft dus een subjectieve keuze: Als je op zoek bent naar de afgeronde donkere smaak en je vindt de keuze van blender te scherp: experimenteer een keer met het bakken maar, wens je dit niet en vindt je keuze van de blender prima: afblijven.

Vriendelijke groet,
Dirk

[Winslow Collector]

Ik begin er niet aan. Als dat bakken echt een groot succes zou zijn, of de smaakverandering de moeite waard, zou een fabrikant dat dan al niet lang geleden op de markt hebben gebracht?

Fabrikanten raden "agen" wel aan, en dan vooral in je eigen kelder, zodat het hen geen ruimte kost, en een goede oude Virginia die uit hun voorraad komt mag voor betaald worden, maar dat bakken doet er geen enkele fabrikant; als dit zoveel meerwaarde zou hebben, het levert een "aged" Virginia en het scheelt tijd, waarom doen ze het dan niet?

Klopt 100%

Godfrey

Daar ben ik nog niet zo zeker van. Gelieve het volgende, zeer interessante, document eens door te lezen:

http://legacy.library.ucsf.edu/tid/wto76a99

Het is interessant omdat het een 'technisch' document is, en geen marketingdocument. Op blz 11 en 12 worden door de fabrikant uitdrukkelijk ideale bewaartermijnen vooropgesteld. Dus ik neem aan de fabrikanten niet zo 'aging-minded' zijn omdat zij zo de kwaliteit van het smaakprofiel niet meer kunnen waarborgen. Dit stelt het hele 'aging' gebeuren (met of zonder oven) eigenlijk sowieso in vraag...

Verder is het duidelijk dat elke fabrikant wèl hitte gebruikt bij het 'maturen' van de virginia's.
Na de gebruikelijke gecontroleerde 'zweet' cycli (vgl. met ons composteren, maar dan erg gecontroleerd) (dit proces duurt op zich wel een jaar of 2 na de oogst geloof ik, Gaat de fabrikant de tabak pas echt bereiden. Ofwel gebruikt hij enkel druk en tijd, en dan verkrijgen we de licht gekleurde navy-cut tabakstypes
Ofwel gebruikt hij naast druk en tijd ook hitte en stoom: in functie van de duurtijd van dit proces en de eventuele herhaling ervan verkrijgt de bruine tot bijna zwarte virginia's.
Veel van de aldus bereide produkten worden trouwens als tussenprodukt gebruikt bij de latere blends (vaak zie je dit trouwens nog als kleine stukjes flake of cake in de mixtures).
(Daarnaast is er uiteraard nog de fire-cure techniek en het 'pannen' waarbij de tabak rechtstreeks op een heet oppervlak 'gebakken' wordt (cfr. het semois-proces)).
Zo wereldvreemd is het bakken in de oven op zich dus niet, maar je krijgt, zoals ik boven beschreven heb, vaak wel een andere smaakprofiel: alle heldere smaakkenmerken van de lichtgele of lichtbruine virginia's verdwijnen en gaan op in een meer donkere smaak. Je grillade wordt meer een stoverij; ook lekker maar anders. Het blijft dus een subjectieve keuze: Als je op zoek bent naar de afgeronde donkere smaak en je vindt de keuze van blender te scherp: experimenteer een keer met het bakken maar, wens je dit niet en vindt je keuze van de blender prima: afblijven.

Vriendelijke groet,
Dirk

Heb de link nog niet doorgenomen (want 47 pagina's), maar de hitte (druk en stoom) die de fabrikant gebruikt, heeft niets met curing te maken.

Men perst de tabakken met druk om een homogene blend tussen de verschillende bladeren te krijgen alvorens verder in productie te gaan, of men perst het met de hitte van stoom en dat proces is als Cavendish op de verpakking aangegeven. Daar worden de tabakken inderdaad donkerder van, omdat de suikers in de tabakken karameliseren. Ik begrijp je verhaal niet helemaal, maar ik denk dat je enkele dingen door elkaar haalt.

[Dukdalf]

Ik heb het document wel doorgenomen. Er wordt inderdaad gesproken over maximale bewaartermijnen van hooguit een paar maanden, voor mixtures zowel als voor geperste soorten waarbij de 'dark flake' zelfs wordt omschreven als 'unpalatable' na een paar maanden. In dit verhaal wordt ook duidelijk gemaakt dat er bij de produktie van mixtures/blends geen druk wordt toegepast. Wel hitte en vocht om de tabak plooibaarder te maken, maar het zogenaamde 'bulken' en het blenden gebeurt zonder pers.