Logo
Geplaatst: 07 nov 2017 21:14
Het is door onze Martin dat ik vorig jaar aan het denken werd gezet.
Zo nu en dan maakt hij eens een pijp en met een steeds beter
resultaat, hetgeen aanzet tot meer productie.
"Maar hoe moet ik nu op de pijp aangeven dat ik de maker was"?
Zo'n vraag overvalt mij, ik weet daarop niet een goed antwoord te
geven, maar de vraag blijft hangen en bij tijd en wijle blijft het
opspelen.
Ben er niet uit, toch ben ik wel zover dat twee zaken van belang
zijn:
een vorm die je de pijp meegeeft, waarvan je op afstand zegt dat
kan haast niet anders dan een Romijn zijn;
Dan moet er "iets" op de een of andere manier worden aangebracht
op de steel, hals of kop waardoor je zeker weet waarmee je vandoen
hebt.
Dat laatste is kloterig moeilijk en ik vind dat de meeste pijpenmakers
zich hier tekort doen. Een logo door verhitting in de steel aanbrengen
is te eenvoudig, je moet teveel van dichtbij bekijken, nee het ideaal
lijkt mij dat je op redelijke afstand kan zien (zo je dat belangrijk
vindt) om welke maker het gaat. (bedenk dat de nodige mensen
het van belang vinden dat jij weet dat ze een Romijn roken)
Daar moet je dan als pijpmaker maar gebruik van maken.
Ik herinner me dat ik Martin zei: het moet zo kinderlijk eenvoudig
zijn dat een puber je het antwoord zou kunnen geven.
En dat maakt het juist zo moeilijk, want wanneer het ei gelegd is
dan heb je de neiging: maar dat had ik ook kunnen bedenken,
zo listig werkt het.
Met twee voorbeelden die mij als pijproker aanspreken wil ik
sluiten:
Poul Winslow:
Deze man heeft veel pijpen het daglicht doen zien en wanneer je
een beetje op de hoogte bent, dan kan je van afstand zien om welk
merk het gaat (op zich al een verdienste) daarnaast heeft hij zijn
stelen aan de linkerzijde voorzien van twee zilveren nageltjes,
subtiel.
Dunhill.
In de wereld van pijprokers gaat deze naam door voor het meest
ultieme dat je als pijproker kan aanschaffen, inmiddels denk ik daar
anders over, genuanceerder dan.
Toch zijn het (nog steeds) hoogwaardige en foutloze pijpen en dat
mag ook wel gelet op het geld dat je nu voor dit merk mag
neerleggen.
Het geestige van het hele verhaal is dat het witte puntje op de
bovenkant van de steel (aanvankelijk uit ivoor) niets anders was
dan de roker te laten weten dat: deze zijde boven moest.
Zo simpel is het..
Zo nu en dan maakt hij eens een pijp en met een steeds beter
resultaat, hetgeen aanzet tot meer productie.
"Maar hoe moet ik nu op de pijp aangeven dat ik de maker was"?
Zo'n vraag overvalt mij, ik weet daarop niet een goed antwoord te
geven, maar de vraag blijft hangen en bij tijd en wijle blijft het
opspelen.
Ben er niet uit, toch ben ik wel zover dat twee zaken van belang
zijn:
een vorm die je de pijp meegeeft, waarvan je op afstand zegt dat
kan haast niet anders dan een Romijn zijn;
Dan moet er "iets" op de een of andere manier worden aangebracht
op de steel, hals of kop waardoor je zeker weet waarmee je vandoen
hebt.
Dat laatste is kloterig moeilijk en ik vind dat de meeste pijpenmakers
zich hier tekort doen. Een logo door verhitting in de steel aanbrengen
is te eenvoudig, je moet teveel van dichtbij bekijken, nee het ideaal
lijkt mij dat je op redelijke afstand kan zien (zo je dat belangrijk
vindt) om welke maker het gaat. (bedenk dat de nodige mensen
het van belang vinden dat jij weet dat ze een Romijn roken)
Daar moet je dan als pijpmaker maar gebruik van maken.
Ik herinner me dat ik Martin zei: het moet zo kinderlijk eenvoudig
zijn dat een puber je het antwoord zou kunnen geven.
En dat maakt het juist zo moeilijk, want wanneer het ei gelegd is
dan heb je de neiging: maar dat had ik ook kunnen bedenken,
zo listig werkt het.
Met twee voorbeelden die mij als pijproker aanspreken wil ik
sluiten:
Poul Winslow:
Deze man heeft veel pijpen het daglicht doen zien en wanneer je
een beetje op de hoogte bent, dan kan je van afstand zien om welk
merk het gaat (op zich al een verdienste) daarnaast heeft hij zijn
stelen aan de linkerzijde voorzien van twee zilveren nageltjes,
subtiel.
Dunhill.
In de wereld van pijprokers gaat deze naam door voor het meest
ultieme dat je als pijproker kan aanschaffen, inmiddels denk ik daar
anders over, genuanceerder dan.
Toch zijn het (nog steeds) hoogwaardige en foutloze pijpen en dat
mag ook wel gelet op het geld dat je nu voor dit merk mag
neerleggen.
Het geestige van het hele verhaal is dat het witte puntje op de
bovenkant van de steel (aanvankelijk uit ivoor) niets anders was
dan de roker te laten weten dat: deze zijde boven moest.
Zo simpel is het..
