Is ouder bruyere beter?

[Arno]

Jammer om te lezen dat het eerste instantie niets is geworden, maar een goede vriendschap is ook erg veel waard. En wie weet, na een tijd...

[Massis]

Hier een paar foto,s van mijn heel oud stuk Bruyere




De krassen onderin heb ik er in gemaakt met de kraspen om te zien hoe hart het hout was ( wel wat harder dan jonger hout! )

Van de week maakte ik een bedenking die precies in dit topic past.
Je hebt namelijk oud bruyere, en jonge bruyere die oud is. Of duidelijk gezegd: je hebt bruyere die 100 jaar gegroeid is als knol, en je hebt bruyere die 20 jaar gegroeid is als knol, maar wel al 80 jaar heeft liggen drogen als bruyereblok om een pijp van te maken.
Jouw knol lijkt me eerder de laatste categorie Meindert, zeker gezien zijn beperkt formaat.

Ik ben er van overtuigd dat de "ouder = harder" claim terecht is, maar enkel als je het hebt over bruyere dat lang geleden geoogst is en dus oud geworden is als bruyereblokje, niet als levende boom.
Als levende boom zal het hout dat te oud wordt, gaan rotten, vergaan en vol barsten zitten door alles wat er in die tijd mee gebeurt. Daarom dat ook - zoals ik eerder aangaf - vooraanstaande pijpmakers als Rainier Barbi overtuigd zijn dat "100 year old briar" een mythe is.
Maar als gekookt en gedroogd blokje klaar voor gebruik, wordt bruyere er alleen maar harder op met de jaren, zonder dat er wat anders mee gebeurd, het wordt tenslotte niet meer blootgesteld aan de elementen.

Tot die conclusie kwam ik althans toen ik nog eens enkele van de kleine blokjes wilde gaan gebruiken die ik ooit via via in handen kreeg. Deze komen uit een oude fabrieksvoorraad en zijn vast ettelijke decenia oud. Bijgevolg zijn ze ook enorm hard, nemen ze beits anders op en werken ze wat anders af. Maar je kan er wel príma pijpen van maken.

Op dezelfde manier zie je veel ophef bij andere makers over "new oldstock" bruyere, blokken die opgediept worden uit kelders van fabrieken die failliet gegaan zijn, of vanop een zolder in St. Claude komen. Net zoals bijvoorbeeld Trever Talbert een gigantische stock heeft gevonden in zijn huis in Bretagne, waarvan hij een hoop heeft meegenomen naar de VS om de Ligne Bretagne pijpen van te blijven maken.

[janneman]

Ietwat zijdelings met dit onderwerp verbonden; ouder lijkt ook in andere opzichten toch wel wat winst te boeken. Een vriend van me kocht een paar jaar geleden uit een stoppende tabakszaak een setje pijpen. Niks bijzonders, in tegendeel, in feite waren dit de echte mandjespijpen die gewoon 30 of 40 jaar in de zaak hadden gelegen (of langer).

Nu zaten er soms tussen mandjespijpen ook wel heel goede pijpen, maar de meesten waren toch echt niks, en de pijpen die hij nu had gekocht vielen in die categorie; drie keer niks. Klein, met grof hakwerk als rustica aan de buitenkant, vette zwarte beits, rafelige en slordige boringen en mondstukken die maar matig aansloten op de kop, met scherpe randjes en scheve bitjes.

Tot mijn niet geringe verbazing smaakten de pijpen na iets langer inroken (de rafeltjes wegbranden) uitstekend. Droog, neutraal van smaak, soepel rokend. Blijkbaar hadden ook die pijpjes door 30 jaar extra drogen de nodige winst weten te boeken. Aan de slechte boring was niks te doen, de nogal scherpe mondstukken waren met wat schuren in elk geval mondvriendelijker te maken, en de kleine pijpen met lomp aansluitende mondstukken hebben ook wel een soort van nostalgische waarde nu. Als zovelen ben ook ik ooit begonnen met enthousiast mandjespijpen kopen om er vervolgens achter te komen dat er nog wel wat beters bestond.

[robvoorburg]

Vanwege de tabakswinkel indertijd wist ik niet dat er grote
kwaliteitsverschillen waren onder de tabakspijpen, ik was
dik tevreden met mandjespijpen, want de meeste rookten
net zo goed als hun duurdere broeders, maar dat ontdekte
ik later.

Met pijptabak ging het anders, aanvankelijk rookte ik veel van
Th. Niemeijer, D.E. en Mac Baren. Betaalbare tabakken en
zeer wel rookbaar, echter na ontdekking van de winkel aan
de Heulstraat, den Haag veranderde er bij mij het nodige,
maar achteraf gezien ben ik blij met het verloop in deze.

[meindert]

Hier een paar foto,s van mijn heel oud stuk Bruyere




De krassen onderin heb ik er in gemaakt met de kraspen om te zien hoe hart het hout was ( wel wat harder dan jonger hout! )

Van de week maakte ik een bedenking die precies in dit topic past.
Je hebt namelijk oud bruyere, en jonge bruyere die oud is. Of duidelijk gezegd: je hebt bruyere die 100 jaar gegroeid is als knol, en je hebt bruyere die 20 jaar gegroeid is als knol, maar wel al 80 jaar heeft liggen drogen als bruyereblok om een pijp van te maken.
Jouw knol lijkt me eerder de laatste categorie Meindert, zeker gezien zijn beperkt formaat.

Ik ben er van overtuigd dat de "ouder = harder" claim terecht is, maar enkel als je het hebt over bruyere dat lang geleden geoogst is en dus oud geworden is als bruyereblokje, niet als levende boom.
Als levende boom zal het hout dat te oud wordt, gaan rotten, vergaan en vol barsten zitten door alles wat er in die tijd mee gebeurt. Daarom dat ook - zoals ik eerder aangaf - vooraanstaande pijpmakers als Rainier Barbi overtuigd zijn dat "100 year old briar" een mythe is.
Maar als gekookt en gedroogd blokje klaar voor gebruik, wordt bruyere er alleen maar harder op met de jaren, zonder dat er wat anders mee gebeurd, het wordt tenslotte niet meer blootgesteld aan de elementen.

Tot die conclusie kwam ik althans toen ik nog eens enkele van de kleine blokjes wilde gaan gebruiken die ik ooit via via in handen kreeg. Deze komen uit een oude fabrieksvoorraad en zijn vast ettelijke decenia oud. Bijgevolg zijn ze ook enorm hard, nemen ze beits anders op en werken ze wat anders af. Maar je kan er wel príma pijpen van maken.

Op dezelfde manier zie je veel ophef bij andere makers over "new oldstock" bruyere, blokken die opgediept worden uit kelders van fabrieken die failliet gegaan zijn, of vanop een zolder in St. Claude komen. Net zoals bijvoorbeeld Trever Talbert een gigantische stock heeft gevonden in zijn huis in Bretagne, waarvan hij een hoop heeft meegenomen naar de VS om de Ligne Bretagne pijpen van te blijven maken.

Je hebt gelijk Nick , het blok heeft zeker ( bij navraag )zo,n 40 tot 50 jaar liggen drogen!!
De persoon waarvan het is geweest leeft allang niet meer ( had nu zo,n 85/90 jaar geweest,) hij heeft het vroeger als
jonge kerel gebruikt bij een soort examen om vergunning te krijgen voor zijn tabakswinkel , hij heeft de tabakswinkel toen
overgenomen van zijn vader , als het bruyere van zijn vader is geweest kan het ook zo maar 80 jaar oud zijn!!